اين مطلب با اشاره به تحصيل و زندگي تعدادي از فرزندان مقامات ايراني در مقاطعي خاص در غرب نتيجه گيري كرده است مسئولين ايراني كه از غرب انتقاد مي كند به علت اينكه فرزندان آنها در غرب تحصيل و زندگي كرده اند، صادق و راست گو نيستند.
در اين خصوص گفتني هايي هست ،اول اينكه مخالفت ايرانيان با سياست هاي دولت هاي غربي به معناي مخالفت با علم و تحصيل و حتي اقامت در غرب نبوده و نيست اين اصلي عمومي در ايران است كه براي فرزندان مسئولين و غير آنها صادق است؛ اما پيش از ورود بيشتر به موضوع لازم است ابتدا نگاهي داشته باشيم به خاستگاه انتشار مطلب مذكور و ببينيم سايت ها و رسانه هاي ايراني بازنشر دهنده، در زمين چه دار و دسته اي بازي كرده اند.
بنياد طراح و مدافع تحريم
سايت «بيزينس اينسايدر» مبادرت به انتشار مطلب مذكور كرده است. نويسنده مطلب نيز «امانوئل اتولنگي» عضو برجسته بنياد دفاع از دموكراسي موسوم به(FDD) است. این بنياد با پول و حمايت لابي صهيونيسم در امريكا تاسيس شده و رصد تحولات سياسي و اقتصادي ايران را دستور كار خود قرار داده است.
بنياد مذكور در 4 سال گذشته تنظيم و پيشنهاد لوايح تحريم عليه ايران براي تصويب در كنگره را برعهده داشته است. نوع تحريم هاي كنگره امريكا عليه ايران توسط همين موسسه پيشنهاد شده است. بنابر اطلاعات موثق گروهك منافقين رابطه ويژه اي با اين بنياد و سايت ها و رسانه هاي مرتبط با ان دارد. «امانوئل اتولنگي» هم يك صهيونيست دو آتشه است كه براي تشديد اقدامات عليه ايران با لابي صهيونيستي همكاري مي كند. پس روشن است بعضي رسانه هاي داخلي كه جزء به رقابت سياسي نمي انديشند، تراوشات چه گروه و دار و دسته اي را در فضاي رسانه اي كشور پخش كرده اند.
مگر حادثه عجيبي رخ داده است ؟
در نگاه غيرسياسي و غيرحزبي و مبتني بر منافع ملي مطلب سايت بيزينس اسنايدر و نويسنده صهيونيست آن داراي هيچ معناي ژرفي نيست، نام بردن از مهدي ظريف ، يا مريم فريدون فرزندان وزيرامورخارجه و برادر رئيس جمهور يا احمد عراقچي برادرزاده معاون وزير امور خارجه به عنوان افرادي كه در غرب در مقاطعي تحصيل و كار كرده اند هيچ فضيلتي براي مطلب فراهم نمي آورد. مگر اصولاً افرادي كه سال ها در ماموريت خارج از كشور به سر برده اند نبايد خانواده هاي خودرا همراه مي كردند؟ و آيا امكان نداشته تحصيل و يا كارفرزندان آنها مدتي بعد از پايان ماموريت پدران شان ادامه داشته باشد؟ از سوي ديگر مگر ايرانيان زيادي چه از فرزندان مسئولين در سطوح محتلف يا حتي ديگر جوانان و ايرانيان در غرب به تحصيل و كار مشغول نيستند؟
آيا نويسنده صهيونيست گمان مي كند ايرانيان مسئولين خودشان را آنقدر سست عنصر مي دانند كه حضور فرزندان شان در غرب براي تحصيل و يا فعاليت مشكلي ايجاد خواهد كرد؟ و آيا انها گمان مي كنند مخالفت ايرانيان با سياست هاي سلطه گرانه آنها به معناي مخالفت با علم و تحصيل است؟ اين نيز روشن است كه هستند مسئوليني ديگر كه فرزندان شان به اختيار ادامه تحصيل در خارج از كشور را انتخاب كرده اند كه اين مورد درباره فرزندان و ديپلمات ها به دليل حضور طولاني پدران شان در خارج از كشور امري معمول است. مبانی منطقی مطلب منتشر شده ضعیف تر از آن است كه نياز به پاسخ بيشتر داشته باشد، اما نكته مهم اين است كه چرا برخي رسانه هاي داخلي بايد وارد بازي هاي هدفمند رسانه ها و محافل صهيونيست شده و آب به آسياب آنها بريزند؟ اين نكته اي مهم و نيازمند رصد و دقت است بايد مراقب باشيم با بهانه هاي سياسي در زمين چه كساني بازي مي كنيم و اصلا انها چه مي گويند و چرا مي گويند؟ اين روش قطعاً به طريق صواب نزديكتر است.
اميدهسته اي
