براساس آخرین آمار از ابتلا به تب دنگی در کشور، از میان بیماران، ۶۷۷ بیمار مبتلا بدون سابقه سفر به خارج از کشور هستند که ۱۱ مورد در شهرستان بندرلنگه استان هرمزگان و ۶۶۶ مورد در شهرستان چابهار استان سیستانوبلوچستان مبتلا شدهاند
شفاآنلاین:سلامت>براساس آخرین آمار از ابتلا به تب دنگی در کشور، از میان بیماران، ۶۷۷
بیمار مبتلا بدون سابقه سفر به خارج از کشور هستند که ۱۱ مورد در شهرستان
بندرلنگه استان هرمزگان و ۶۶۶ مورد در شهرستان چابهار استان
سیستانوبلوچستان مبتلا شدهاند و انتقال محلی محسوب میشوند.
به گزارش شفا آنلاین: براساس آخرین آمار از ابتلا به تب دنگی در کشور، از میان بیماران، ۶۷۷
بیمار مبتلا بدون سابقه سفر به خارج از کشور هستند که ۱۱ مورد در شهرستان
بندرلنگه استان هرمزگان و ۶۶۶ مورد در شهرستان چابهار استان
سیستانوبلوچستان مبتلا شدهاند و انتقال محلی محسوب میشوند. شش مورد از
مبتلایان با سابقه سفر به چابهار در سایر استانهای کشور شناسایی و این
بیماران در شهرستانهای شهرکرد، مشگینشهر، اصفهان و ایرانشهر تشخیص داده
شدهاند. تب دنگی یک بیماری تبدار ویروسی است. فرد بیمار هنگام خروج از
منزل از فرآوردههای دورکننده حشرات روی پوست استفاده کند. لباسهای رنگ
روشن، آستینبلند و شلوار بلند و جوراب بپوشید و از تجمع آب راکد جلوگیری
کنید. در دوره نقاهت و پس از بهبودی از بیماری نباید بلافاصله فعالیتها و
ورزشهای سنگین آغاز شود، بلکه استراحت کافی در دوران نقاهت بهتر است همراه
با فعالیت بدنی سبک باشد. اوج زمان گزش پشه دو ساعت بعد از طلوع آفتاب و
پنج ساعت قبل از غروب آفتاب است. احتمال بروز فرم شدید بیماری در کودکان
زیر یک سال، مادران باردار، افراد دارای نقص سیستم ایمنی و افرادی که قبلا
یک بار به تب دنگی مبتلا شدهاند، بیشتر است.از هر چهار نفر مبتلا به
بیماری تب دنگی، سه نفر بدون علامت یا با علائم بسیار خفیف هستند. این
علائم شامل تب بالا که معمولا ناگهانی آغاز میشود، دردهای استخوانی، سردرد
شدید، بدندرد، درد مفاصل و عضلات، درد پشت چشم، بیاشتهایی و تهوع و
استفراغ است. برخی بیماران ممکن است علائم دیگری مانند اسهال، قرمزی پوست و
تورم غدد لنفاوی را تجربه کنند. نوافن، دیکلوفناک، ناپروکسن و
مفنامیکاسید باید مورد توجه جدی قرار گیرد؛ چراکه در این بیماری ممکن است
باعث خونریزی شود. اما نکتهای که نباید فراموش کرد این است که تب دنگ از
انسان به انسان منتقل نمیشود و جداسازی بیمار از سایر افراد خانواده
ضرورت ندارد.