به گزارش شفا آنلاین: او در ماه مه سال ۲۰۲۳، طی یک عمل جراحی پیچیده ۲۱ ساعته با حضور بیش از ۱۴۰ متخصص پزشکی، چهره جدیدی دریافت کرد که شامل پیوند یک چشم هم بود.
اکنون، پس از گذشت بیش از یک سال از این جراحی، چشم اهدایی او همچنان فشار و جریان خون طبیعی دارد؛ در حالی که نتایج پیوند‌های مشابه روی حیوانات موفقیت‌آمیز نبوده است.
ادواردو دی رودریگز، رئیس بخش جراحی پلاستیک در دانشگاه NYU Langone Health، با اشاره به وضعیت آرون گفته است:
بهبودی آرون واقعاً شگفت‌انگیز بوده و تاکنون هیچ نشانه‌ای از رد پیوند مشاهده نشده است.
آزمایش‌ها نشان می‌دهند که سلول‌های حساس به نور در چشم او پس از پیوند زنده مانده‌اناین موفقیت می‌تواند روزی منجر به پیوند کامل چشم برای بازگرداندن بینایی شود؛ اگرچه آرون هنوز نتوانسته بینایی خود را در چشم چپش باز یابد.
اسکن‌ها نشان می‌دهند که ممکن است مغز به نور دریافت‌شده از چشم اهدایی واکنش نشان دهد، اما این یافته‌ها در مراحل اولیه هستند و نیاز به بررسی بیشتری دارند.
آرون که به مدت ۱۰ سال در گارد ملی ارتش آمریکا خدمت کرده، پس از این‌که به مدت دو سال تنها غذا‌های پوره‌شده می‌خورده، دوباره توانایی بوییدن، چشیدن و خوردن غذا‌های جامد، به ویژه پیتزا را به دست آورده که برایش لحظه‌ای ویژه بوده است.
می‌دانستم که وقتی دوباره بتوانم پیتزا بخورم، یعنی دارم به زندگی عادی برمی‌گردم.
اولین چیزی که بعد از عمل احساس کردم، توانایی بوییدن بود. چون قبل از آن بینی نداشتم و به همین دلیل نمی‌توانستم چیزی را بو کنم یا بچشم.
به خاطر قفل بودن فکم، تنها راه خوردن غذا برایم از طریق نی بود؛ نمی‌توانستم دهانم را باز یا بسته کنم.
این آسیب‌های شدید باعث شد که آرون اغلب در انظار عمومی مجبور به استفاده از ماسک شود تا توجه دیگران را به خود جلب نکند.
این تجربه واقعاً دلخراش بود.
دلم می‌خواست چهره قبلی‌ام را در خاطرم نگه دارم. نمی‌خواستم چهره جدیدم را ببینم و اهمیتی هم به دیدنش نمی‌دادم.
این شوک باعث شد که او دچار سکته مغزی، نارسایی کلیه و سوختگی لثه شود و پزشکان ناچار به کشیدن هفت دندان و قطع دستش شدند.
من دوباره می‌توانم زندگی کنم و می‌دانم که این یک گام مهم در مسیر کمک به بیماران آینده است.
او که اکنون از یک بازوی مصنوعی استفاده می‌کند، تصریح کرد که پس از جراحی، تقریباً به زندگی عادی بازگشته و کار‌های روزمره خود را انجام می‌دهد.
میگان جیمز، همسر آرون که بیش از ۲۰ سال با او زندگی کرده، گفت احساسی‌ترین لحظه برای او زمانی بود که پس از دو سال، توانست دوباره همسرش را ببوسد.
تجربه دوباره این حس برای من بسیار خاص بود.
پروفسور سرادینی تأکید کرد که تیم پزشکی همچنان در تلاش است تا راهی برای بازگرداندن بینایی به چشم پیوندی پیدا کند.
یکی از مراحل این کار می‌تواند کمک به رشد دوباره عصب بینایی باشد که وظیفه انتقال پیام‌های تصویری به مغز را برعهده دارد.
