۱۰۰ مدیر از نسل Z بسازید

شفاآنلاین:جامعه>سرمایه اجتماعی برای حکمرانی آینده کشور نه تنها رو به نابودی است بلکه اساسا وجود ندارد. گسست نسلی که در طی سالهای بعد از جنگ پیوسته از آن سخن می رفت و عملا درمان هم نشد در ارتباط با نسل Z وارد مرحله تازه ای می شود و به دلیل نبود هرگونه نقاط مشترک با نسلهای پیشین، جلب همکاری و همزبانی با این لایه جامعه بسیار دشوار است.
رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر با رئیس جمهور و هیات دولت از آنها خواسته بود که یکصد جوان مدیر را در پایان دولت به کشور معرفی کنند. این نکته ایی بسیار اساسی است که می تواند یک هدف گذاری جدید برای نظام برنامه ریزی و تامین نیروی انسانی کشور باشد.
در پس نسلی که فرصت تجربه مدیریتهای عالی و میانی کشور را داشته است و به نسل انقلاب مشهور است و در کنار نسلی که از همان ابتدا واپس زده شده و هیچگاه فرصت جدی¬ برای حضور در قدرت و مدیریت کشور را نداشته و در یک کلام تمام فشارهای هرم جمعیتی کشور را در نظام آموزش و بازار کار را بر روی شانه هایش حس کرده (که به دهه شصتی ها معروفند)؛ خاکریز بعدی نسل Z است که هیچ نسبتی با آنچه در پس دوران انقلاب تا به امروز بر کشور گذشته ندارند. و این می بایست بسیار جدی گرفته شود
به طور کلاسیک نسل Z به افرادی اطلاق می‌شود که عموما بین اواسط دهه ۱۹۹۰ تا اوایل دهه ۲۰۱۰ به دنیا آمده‌اند. اگر چه این عدد در ایران می تواند بازه متفاوت تری داشته باشد به طوری که هرم جمعیتی آن امروز بین ۲۰ تا ۲۵ سال قرار بگیرند. اما در هر صورت این نسل به دلیل رشد در دوران دیجیتال و اینترنت واجد ویژگیهای مختص به خود است؛ آن‌ها به تکنولوژی و شبکه‌های اجتماعی بسیار وابسته هستند و معمولاً به عنوان نسل دیجیتال شناخته می‌شوند.
در اسناد برنامه عمران ملل متحد (UNDP) شکاف نسلی به عنوان یکی از چالش‌های مهم اجتماعی و اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است. این اسناد به تفاوت‌های بین نسل‌ها در زمینه‌های مختلف مانند آموزش، اشتغال، و مشارکت اجتماعی می‌پردازند و تأکید می‌کنند که این تفاوت‌ها می‌توانند تأثیرات عمیقی بر توسعه پایدار داشته باشند. برنامه عمران ملل متحد تکید دارد که کاهش این شکافها از طریق سیاست‌های جامع و فراگیر که شامل آموزش‌های مناسب، فرصت‌های شغلی برابر، و تقویت مشارکت جوانان در فرآیندهای تصمیم‌گیری است؛ می‌توانند به کاهش نابرابری‌ها و افزایش همبستگی اجتماعی کمک کنند.
وابستگی نسل Z به تکنولوژی و فضای دیجیتال از یک سو و ارتقا امکانات اقتصادی و اجتماعی و خدمات عمومی دریافتی نسبت به نسلهای پیشین از سوی دیگر؛ باعث شده این نسل به لحاظ آموزش و تحصیلات در موقعیت بهتری قرار گیرند، آگاهی اجتماعی و سیاسی متفاوت تری داشته باشند، در این نسل تنوع فرهنگی، عقیدتی و اجتماعی بسیار بالاست، بسیار غیر ایدئولوژیک و اهداف و آرمانهایش بسیار کوتاه مدت است.
اما این نسل اگر ظرفیت استفاده از توانایی های آنها وجود داشته باشد می توانند سرشار از فرصت برای کشور باشند مثلا اکر چه ایدئولوژیک و آرمانخواه و از جنس نسلهای پیشین نیستند اما اغلب این توان را دارند که در غالب تکنوکراتهایی مستقل امور را به گونه ایی دیگر به پیش ببرند؛ برای این نسل جنگ مهم نیست اما موضوعات محیط زیستی اولویت بسیار بیشتر از نسلهای پیشین دارند، تسلط آنها بر دیجیتال امکان گسترش تحول دیجیتال را فراهم می کند، دسترسی انها به منابع اطلاعاتی و راحت بودن بهره برداری از آن بسیار جلوتر از نسل پیشین است.
برنامه ایی منسجم برای تسهیل ورود این نسل به نظام برنامه ریزی و اجرایی و ایجاد فضایی موثر برای آموختن و جلب مشارکت آنان می تواند آینده مدیریتی و اجرایی کشور را تضمین کند.