داروی جدید برای ریشه کنی آنفولانزا

 به گزارش شفا آنلاین دنیایی را تصور کنید که در آن آنفولانزا وجود ندارد، نیازی به واکسن‌های معمولی نیست و حتی در صورت وجود ویروس در بدن، می‌توانستیم آن را از بدن خود خارج کنیم. این همان کاری است که محققان در حال انجام آن با کشف یک مولکول فوق‌العاده مؤثر هستند، که می‌تواند مانع از ورود آنفولانزای A به بدن ما شود.

ایان ویلسون، یکی از محققان این مطالعه گفت: ما سعی می‌کنیم مرحلۀ اول عفونت آنفولانزا را هدف قرار دهیم، چرا که در ابتدا بهتر است از عفونت جلوگیری کنیم، امّا این امکان وجود دارد که مولکول‌ها بتوانند برای جلوگیری از انتشار ویروس پس از آلوده شدن فرد نیز مورد استفاده قرار گیرند.

امروزه بهترین دفاع ما در برابر آنفولانزا، واکسنی است که به هیچ وجه تضمینی در مقابل بیمار شدن ما ندارد و ماهیت ویروس و توانایی آن در سازگاری با هر فصل، کار را به شدت سخت می‌کند. اگر به آنفولانزا مبتلا ‌شوید، حتی اگر عفونت خفیف‌ باشد، پاسخ ایمنی طبیعی بدن در مبارزه با این ویروس می‌تواند عواقب جدی به دنبال داشته باشد، به‌ویژه در افرادی که دچار نقص ایمنی، بیماری‌های زمینه‌ای یا مسن‌تر هستند.

در همین راستا محققان روش جدیدی را در پیش گرفته‌اند و بر روی یک مهارکنندۀ دارومانند کار می‌کنند، که پروتئینی را بر روی سطح ویروس‌های آنفولانزای A هدف قرار می‌دهد و باعث می‌شود یافتن مکانی مناسب در سلول‌های تنفسی برای این ویروس غیرممکن باشد. سلول‌های تنفسی جایی هستند که ویروس آنفولانزا معمولاً حملۀ خود را در آنجا آغاز می‌کند.

این کشف جدید بر پایۀ تحقیقات قبلی استوار است که نشان می‌دهند یک مولکول کوچک با نام F0045(S) می‌تواند ویروس‌های آنفولانزای A H1N1 را متصل و مهار کند، البته این موضوع به‌طور مؤثر نیست. امّا دانشمندان کشف کردند که با استفاده از ساختار شیمیایی F0045(S)، می‌توانند مولکول‌هایی را طراحی کنند که کاملاً به ویروس متصل شوند.

دنیس وولان، یکی دیگر از محققان این مطالعه بیان کرد: ما تحقیق خود را با توسعۀ یک سنجش اتصال هماگلوتینین با کارایی بالا شروع کردیم، که به ما امکان داد به سرعت کتابخانه‌های بزرگ مولکول‌های کوچک را غربال کنیم و ترکیب سرب F0045(S) را با این فرآیند پیدا کردیم.

محققان با استفاده از ابزار SuFEx click-chemistry که سنتز انتخابی مولکول‌های عملکردی را امکان‌پذیر می‌کند، ساختار F0045(S) را تغییر دادند و کتابخانه‌ای از مولکول‌های بالقوه تولید کردند. در این کتابخانه، آنها دو مولکول مورد علاقه به نام‌های  4 (R) و 6 (R) را یافتند که خواص اتصال به مراتب بهتری داشتند.

ساختارهای کریستالی پرتو ایکس این دو مولکول که هدف متصل به پروتئین هماگلوتینین ویروس است، نشان داد که چگونه و کجا می‌توانند به ویروس متصل شوند و آن را بهبود بخشند.

ویلسون در این باره توضح داد: ما نشان دادیم که این مهارکننده‌ها بسیار محکم‌تر از مولکول سرب اصلی به هماگلوتینین آنتی‌ژن ویروسی متصل می‌شوند. با استفاده از شیمی، ما در اصل توانایی ترکیبات در تعامل با آنفولانزا را با هدف قرار دادن جیب‌های اضافی روی سطح آنتی ژن افزایش دادیم.

آنچه که محققان کشف کردند امکان اتصال ایمن 6(R) به هدف خود در کشت سلولی است و نکتۀ مهم در این زمینه عملکرد بهتر 200 برابری و غیر سمی بودن آن به نسبت F0045(S) است. با توجه به اثربخشی و ایمنی، این دارو به یک کاندیدای چشمگیر به عنوان داروی خنثی‌کنندۀ آنفولانزا تبدیل شده است.

محققان با استفاده از 6(R)، به تغییر دستور‌العمل برای آنچه که ترکیب 7 می‌نامند و یک مولکول با قدرت ضد ویروسی حتی بیشتر است، روی آوردند.

سیا کیتامورا، نویسندۀ ارشد این مطالعه گفت: این قوی‌ترین مهارکنندۀ هماگلوتینین با مولکول کوچک می‌باشد که تا به امروز ایجاد شده است.

محققان اکنون در حال کار بر روی بهینه‌سازی مهارکنندۀ ویروس جادویی خود، یعنی ترکیب 7 هستند و سپس آن را بر روی نمونه‌های آنفلوانزای حیوانی نوع A آزمایش خواهند کرد.

کیتامورا در این زمینه توضیح داد: از نظر قدرت، بهبود بیشتر مولکول دشوار خواهد بود، امّا بسیاری از خواص دیگر مانند: فارماکوکینتیک، متابولیسم و حلالیت در آب برای در نظر گرفتن و بهینه‌سازی وجود دارد.

همچنین محققان به دنبال استفاده از روشی مشابه برای یافتن هدفی برای سویه‌های دیگر ویروس از جمله H5N1 هستند که به عنوان آنفولانزای مرغی شناخته می‌شود، که اگر به راحتی قابل انتقال باشد، می‌تواند به تهدیدی بزرگ برای انسان تبدیل شود.