به گزارش شفاآنلاین:در کنار افرادی که هیچ باوری به روانشناسان ندارند، بسیاری از
افراد هستند که قدم اول یعنی مراجعه به روانشناس را برمیدارند اما معمولا
به نتیجه نمیرسند و جلسات را ادامه نمیدهند. بیشتر شکایتها از
روانشناسان در ایران به همین دلیل است.
این بهترین شیوه است و شما میتوانید یک ارزیابی دقیق انجام دهید و
بعد تراپیست خود را انتخاب کنید. مثلا پیج روانشناس را زیر و رو میکنید
یا مثلا یک توییت از او بخوانید و ببینید که دغدغه شخصی شما به آن توییت
مربوط است.
خیلی فرق است بین روانشناسی که از لیسانس تا دکتری روانشناسی
خوانده با فردی که لیسانسش مثلا مهندسی بوده و فوقلیسانسش روانشناسی.
دانشگاهی هم که فرد روانشناس در آن تحصیل کرده، خیلی مهم است.
روانشناس زرد میگوید با این چندراهکار همسرت را جذب خودت کن،
درحالیکه روانشناس علمی هرگز بهخود اجازه نمیدهد چنین حرفی بزند. عامه
مردم هم بهشدت طرفدار دیدگاههای سطحینگرانه و زودبازده هستند.
بدو ورود خیلی مهم است که چه ارتباطی بین درمانگر و مراجع رخ
میدهد. شما جلسه اول که وارد اتاق تراپیست میشوید، ممکن است از فضای
اتاقش، چهره خودش و آهنگ صدایش خوشتان بیاید یا نه.
خیلی از مشاوران و روانشناسان با اینکه درس خواندهاند و مدرک دارند، اصلا فنون و اصول مشاوره را نمیدانند.
این مورد حتی روانشناسان حرفهای را هم دچار خطا میکند. اما
موضوع این است که ما باید در تراپی طبق زیستبوم مراجع صحبت و به او کمک
کنیم.
مراجعه به روانشناس در فرهنگ ما نکوهش شده است، حتی در برخی
سریالهای صدا و سیما و برخی سریالهای نمایش خانگی، مراجعه به تراپیست را
بد جلوه میدهند.
عدهای از روانشناسان برای مراجعان خود عبارت مریض و بیمار را استفاده میکنند که ایجاد مقاومت میکند.
بیشتر مردم میگویند «چرا من به روانشناس مراجعه کنم؟ او مقصر
است». درحالیکه در روانشناسی کل درمان بر این مبناست که مسئولیت را به
شخص واگذار کند.
خیلی از افراد بهدلیل گران بودن نرخ روانشناسی به تراپیست مراجعه
نمیکنند و متأسفانه فکر میکنند درمانگرها از این هزینهها راضی هستند.
خیلیها گرفتار رواندرمانگر غیرعلمی میشوند و چون نتیجه نمیگیرند، کل تراپی را فرآیندی بیهوده میدانند./همشهری