دکتر «فیلیپ میلار»، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه گوئلف کانادا، تأکید میکند که بسیاری از بیماران پارکینسون به دلیل شرم یا افسردگی از ورزش خودداری میکنند، اما همین عدم فعالیت فیزیکی میتواند باعث از دست دادن عملکردهای فیزیکی بدن شود. وی با اشاره به اهمیت ورزش برای این بیماران، هشدار میدهد که توقف فعالیت بدنی روند بیماری را بدتر میکند و افراد مبتلا باید به فعالیت فیزیکی خود ادامه دهند.
بررسی اثرات ورزش بر بیماران پارکینسون
تیم
تحقیقاتی برای بررسی تأثیرات ورزش بر بیماران پارکینسون، مطالعهای را بر
روی سه گروه 10 نفره از بیماران در مراحل مختلف بیماری اجرا کردند. این
افراد که در محدوده سنی 45 تا 79 سال بودند، سه بار در هفته به مدت 10 هفته
به ورزش پرداختند. هر گروه تحت دو نوع برنامه ورزشی قرار گرفت: یکی با شدت
متوسط و دیگری با شدت بالا.
محققان برای ارزیابی فواید ورزش، معیارهای مختلفی از جمله میزان مصرف اکسیژن، سطح خستگی، تعادل، راه رفتن و علائم حرکتی را در این افراد بررسی کردند.
نتایج کلیدی مطالعه:
نتیجهگیری و توصیههای محققان
به گفته نویسندگان
این مطالعه، نتایج نشان میدهد که افراد مبتلا به پارکینسون میتوانند هر
سطحی از ورزش را که با آن راحت هستند انتخاب کنند، بدون نگرانی از اینکه
ممکن است هیچ فایدهای از دست برود. در واقع، حتی تمرینات متوسط نیز
میتوانند به کاهش علائم حرکتی و بهبود ظرفیت فیزیکی کمک کنند.
این تحقیق اهمیت ورزش منظم را در مدیریت بیماری پارکینسون به عنوان یک استراتژی درمانی غیر دارویی برجسته میکند. بیماران مبتلا به پارکینسون نه تنها نباید از ورزش کردن اجتناب کنند، بلکه باید به طور مداوم به آن بپردازند تا بهبود کیفیت زندگی و کاهش علائم بیماری را تجربه کنند.