چرا کمتر مسوولي راه بيمارستان دولتي را بلد است ؟يادداشت خبرنگار

وقتي از پرسنل بخش درباره هزينه هاي اين قبيل بيماران در اين بيمارستان پرسيدم دريافتم دستکم شبي يک تا يک ونيم ميليون توماني اين بيمار در اين بيمارستان هزينه دارد.البته هزينه عمل جراحي بيمار آقاي مسوول نيز سر به فلک مي کشيد که بماند.(نام بيمارستان و مسوول مربوطه محفوظ است )   اما با ديدن اين صحنه به ياد گريه هاي چند روزقبل خواهر پسر جواني افتادم که پدر و مادرشان را به خاطربيماري از دست داده اند و حالابرادرش هم به خاطر ابتلاي شديد به ديابت آواره بيمارستان هاي دولتي بود .دست آخر هم  وقتي با هزارمکافات وي را دربيمارستان دولتي بستري کردند آنقدردير  شده بود که  در بدو ورود يک پايش را قطع کردند .و خدا ميداند در آينده چه سرنوشتي در انتظارش است .(نام بيمار موجود است)   اما همه ما هرروز دررسانه ها با اخبا رمختلفي از مشکلات فراوان مردم در حوزه سلامت روبرو هستيم . صفهاي چند صدمتري در بيمارستان هايي مانند ميلاد و نوبت ها ي عمل جراحي چند ماهه يا حتي يکساله و ... البته مسوولان و دست اندرکاران دولتي بسياري از مشکلات را قبول ندارند و آنرا سياه نمايي و بزرگنمايي رسانه ها قلمدا د مي کنند .ولي در عين حال صداي اعتراض روساي انجمن هاي علمي وتخصصي و،نمايندگان مجلس و ساير دلسوزان نظام و انقلاب ازحقايق ديگري حکايت دارد.به عنوان نمونه چندي قبل دکتر محمد مهدي قيامت در گفتگو با شفا آنلاين گفته بود:اغلب مسوولان کارت هاي طلايي سلامت در اختيار دارند .يا دکتر ايرج خسرونيا رييس انجمن متخصيصين داخلي کشور که گفته بود مردم به خاطر مشکلات مالي و عدم حمايت بيمه ها به درمان هاي خانگي وسنتي و خوددرماني رو آورده اند که اين يک زنگ خطر جدي برا ي سلامت جامعه است.   براستي آيا مسوولان و دست اندرکاران مربوطه نمي خواهندچاره اي اساسي براي کاهش مشکلات مردم بيانديشند .به راستي اگر بيمارستان هاي دولتي امکانات مناسبي دارند و البته که مسوولان مربوطه همواره براين ادعا تاکيد مي کنند پس چرا کمتر مسوولي راه بيمارستان دولتي رابلد است