به گزارش شفا آنلاین،روزنامه «دنیای اقتصاد» با این مقدمه نوشت: به نظر می‌رسد که مکان‌یابی حاصل از تجربه چند صد ساله مردم ساکن تهران که منجر به تشکیل محدوده ارگ قدیم شهر شده، بسیار قابل اعتمادتر از مکان‌یابی سال‌های کنونی در گسترش و احداث شهرک‌های حاشیه‌ای شهر تهران است اما مشکل اصلی این است که در این محدوده‌ها نیز اکثر ساختمان‌ها قدیمی است و جزو بافت‌های فرسوده محسوب می‌شوند.
در حالی که یکی از خطرناک‌ترین گسل‌های شهر، گسل ری است، ۷۰ درصد بافت‌های فرسوده نیز در نیمه جنوبی شهر واقع شده است؛ چنانکه منطقه ۱۵ از نظر میزان بافت‌های فرسوده چالش‌دارترین منطقه تهران محسوب می‌شود و پس از این منطقه به ترتیب مناطق 10، 17 و 12 قرار دارند. این در حالی است که در بافت‌های فرسوده شهر، اکثر مدارس و مراکز درمانی هم فرسوده‌اند و در برابر زلزله مقاوم نیستند.
با وجود سه گسل اصلی شمال، شرق و گسل ری در جنوب، کمتر قسمتی از پایتخت را می‌توان یافت که در فاصله‌ای مناسب از این سه گسل باشد.
گسل شمال تهران از لشکرک و سوهانک شروع می‌شود و تا فرحزاد و حصارک و از آنجا به سوی غرب امتداد می‌یابد. این گسل در مسیر خود، نیاوران، تجریش، زعفرانیه، الهیه و فرمانیه را در بر می‌گیرد.
گسل ری درجنوب تهران نیز که در صورت فعالیت پرتلفات‌ترین گسل کشور است، از جاده خاوران شروع می‌شود و با گذر از دولت‌آباد و حرکت روی جاده کمربندی تهران در حد نصاب کوره‌های آجرپزی چهار دانگه پایان می‌یابد.
گسل شرق که توانایی قوی‌ترین زلزله را دارد، از شرق به تهران وارد شده و با گذر از اراضی سرخه‌حصار و حرکت روی بزرگراه شهید بابایی تا مجیدیه و سید خندان امتداد می‌یابد. بیشترحریم‌های انتقال نیروی شهر تهران نیز روی همین گسل‌های زلزله واقع شده است.
در این میان تک‌گسل ملاصدرا هم که از خیابان شریعتی تا شهرک غرب امتداد یافته، محلات ونک، میرداماد، سعادت‌آباد و شهرک غرب را ناایمن ساخته است.
