مهم‌ترین خصلت این بحران، این جنگ جدید انسان با طبیعت، جهانی بودن ان است و هم از این روست که راه حلی جهانی می‌طلبد
شفاآنلاین>سلامت>بدیهی است ابعاد بحران و نیازهای کشور بسیار بیشتر از ٤٨ تختی است که پزشکان بدون مرز می‌خواستند در یک بیمارستان صحرایی به‌کار بیندازند. اما آثار نمادین این همکاری بسیار بیشتر از تعداد تخت های است که می‌توانست به کار بحران کرونا بیاید.
مهم‌ترین خصلت این بحران، این جنگ جدید انسان با طبیعت، جهانی بودن ان است و هم از این روست که راه حلی جهانی می‌طلبد. ٤٨ تخت نشانه‌ای بود از این همکاری بین المللی.
علي الظاهر "دید"ی بود که تعهد به "بازدید" می‌آورد. نشانه‌ای از این‌که اگر بر فرض فرانسه یا هر کشور دیگری دچار بحرانی بسیار فاجعه‌آمیزتر از وضعیت فعلی شوند آیا کشور ما آمادگی به اشتراک گذاشتن تجارب خود را دارد یا خیر؟ و اگر بخواهد این تجارب را به اشتراک بگذارد از چه محملی استفاده خواهد کرد؟
بی‌تردید راهکار پزشکان بی‌مرز ایرانی به انتهای صف راهکارهای ناموفق منتقل خواهد شد. باید پذیرفت هیچ محملی بجز محمل‌های شناخته‌شده بین‌المللی برای این‌کار وجود ندارد.
تاکنون هیچ علت روشنی برای ممانعت از حضور پزشکان بدون مرز بیان نشده است. افکار عمومی پزشکان و به‌تبع ایشان مردم ارزش پیکار بین‌المللی با کرونا را می‌فهمد.
از این‌رو عدم توجیه ایشان ممکن است تأثیرات منفی بر مقابله ملی با کرونا برجا بگذارد؛ چراکه افکار عمومی اهمیت سمبولیک چنین رفتارهایی را درک می‌کند و به آن بها می‌دهد.
افکار عمومی به‌راحتی با توجیهات امنیتی هم قانع نمی‌شود. به‌راحتی می‌پرسد دستگاه‌های امنیتی ما اگر نمی‌توانند این‌گونه فعالیت‌های حیاتی را تحت نظارت و مراقبت از همه نظر قرار بدهند پس به‌چه‌کار می‌آیند؟ درهای بسته، روابط تعطیل و چراغ‌های خاموش که نیاز به مراقبت ندارند. مثل آن رندیست که کاهش ازدواج را به‌عنوان راه‌حل اساسی کاهش طلاق توصیه می‌کرد!
واقعیت آن است که سیستم سلامت کشور ما ورای کرونا هم نیازمند و تشنه ارتباطات بین‌المللی است. مهم‌ترین عامل این نقیصه تحریم‌های غیرعادلانه‌ای‌ست که سال‌هاست بر ما تحریم شده.
نه تنها هیچ‌گونه استخدام یا چرخش یا استخدام دوگانه dual affiliation بین‌المللی در هیچ یک از دانشگاه‌های علوم پزشکی ما وجود ندارد اکثریت مسافرت‌های علمی جوانان ما هم تبدیل به یک مهاجرت بی‌بازگشت اجتماعی می‌شوند.
بی‌رودربایستی باید اذعان کرد که بدون ارتباط مستقیم و ارگانیک دانشگاهی با مراکز مهم علمی دنیا صحبت از پیشرفت‌های علمی در بنیادی‌ترین فنون پزشکی اگر بی‌معنی نباشد صحبت از روندی ناکامل است.
آیا استفاده از هر منفذی برای این‌گونه ارتباطات منطقی‌تر نیست تا نمایشی از بی‌رغبتی به یک تجربه بیگانه ولو اندک و محدود؟
آیا بهتر نیست با حضور در این‌گونه سازمان‌های بین‌المللی کفایت و صداقت خود را در انظار عموم و توده‌های شرافتمند و فرهیخته دنیا که این روزها در حال امضای درخواست‌هایی برای لغو تحریم‌ها هستند به نمایش بگذاریم و میدان را برای راست افراطی امریکایی و اروپایی در این‌گونه مجامع و در عرصه عمومی خالی نکنیم؟
متخصص نورولوژی و رییس انجمن استروک ایران
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار