سرطان از آن نوع بیماری‌ها است که زمانی نه چندان دور، اگر کوبه در خانه‌ای را به صدا درمی‌آورد و همچون بختک بر عضوی از خانه می‌نشست، سایر اعضاء با ناامیدی از بهبودی، لباس سیاه بر تن می‌کردند
شفا آنلاین>سلامت> چند ماهی است میزبان میهمانی ناخوانده به نام سرطان خون است و دوره درمان را طی می کند، سرطانی که پیش از رخ نمایی، برایش خوفناک بود اما حال همچون دوستی دوستش دارد و آن را عامل ایجاد عشق میان خود و اطرافیانش می داند.
به گزارش شفا آنلاین:سرطان از آن نوع بیماری‌ها است که زمانی نه چندان دور، اگر کوبه در خانه‌ای را به صدا درمی‌آورد و همچون بختک بر عضوی از خانه می‌نشست، سایر اعضاء با ناامیدی از بهبودی، لباس سیاه بر تن می‌کردند.
بیماری که امروزه بنا به گفته متخصصان درمانی با پیشرفت علم و فناوری پزشکی در کشور و جهان، کمتر از یک درصد تمامی مرگ‌ومیرها ناشی از سرطان‌ها <Cancers>است و دیگر باید خط بطلان کشید بر روی فیلم‌ها و سریال های تلویزیونی که سرطان را پایان زندگی عنوان می‌کنند.
در کنار بیماران این بیماری هم که قرار بگیری به این نکته می‌رسی که نه تنها دیگر نباید از سرطان به عنوان بیماری لاعلاج یاد کرد بلکه می‌توان آن را درمان درد تنهایی، عزلت نشینی و احساس بی‌توجهی از سوی دیگران دانست.
مطلبی که «فرشته» ۴۴ ساله در گفت و گو با خبرنگار ایرنا بر آن تاکید دارد. وی که از فروردین ماه ۹۸ طبق تشخیص پزشک از داشتن سرطان خون مطلع شد، آن را عیدی ناخواسته اما پربرکت عنوان می‌کند و می‌گوید: مدتی دچار سردرد شدید بودم و چون میگرن داشتم همه چیز را به آن و فشار کاری زیاد ربط می دادم تا آن جا که فعالیت‌های کاری را کم کردم و با ام آر آی مغز و داروهای میگرن سعی بر درمان بیماری داشتم.
وی ادامه می‌دهد: این روند ادامه داشت و کم کم تغییرات خلقی و افسردگی دامن من را گرفت تا این که چهارده روز عید در رختخواب ماندم و از شدت سردرد نمی‌توانستم بلند شوم. بعد از عید با گوش درد شدید به مطب دکتر مراجعه کردم و آن جا با آزمایش سی وی سی متوجه شدم خیلی کم خون هستم. با سرچ در اینترنت، متوجه شدم علائم سرطان خون را دارم اما هیچ کس باور نمی‌کرد تا این که سرانجام متخصص هماتولوژی تشخیص سرطان خون داد.
سرطان، عشق آور است
فرشته نفسی عمیق می‌کشد و درباره احساسش نسبت به سرطان و دوره درمان می گوید: نگاه از بیرون به سرطان خیلی وحشتناک تر است اما وقتی فردی وارد پروسه درمان می شود دیگر آن تابو قبلی را ندارد و احساس آرامش بیشتری می‌کند. من هم همیشه ترسی از سرطان داشتم و همواره از خدا می‌خواستم که پدر و مادرو نزدیکانم گرفتار این درد نشوند.
وی ادامه می‌دهد: به هر حال این بیماری و دوره درمانش سختی های خود را دارد، همین که خانمی به خاطر سرطان، موهای سر خود را می تراشد سخت است اما گرفتن انرژی مثبت از اطرافیان و این که همه متفق القول می‌گفتند که سرطان درمان پذیر است و دیگر جای نگرانی نیست، باعث شد تا کمتر به خط پایان فکر کنم. باعث شد که با تمام نیرو به درمان ادامه دهم تا در کمال صحت و سلامت به کار و زندگی بازگردم و خودم را برای نمایشگاهی که در آبان ماه داریم، آماده کنم.
فرشته به این جای کار که می رسد چشمانش پر از اشک می‌شود و می گوید: سرطان عشق آور است و در صورت ابتلا درمی‌یابیم که چقدر در میان اطرافیان عزیز و دوست داشتنی هستیم. انسان به حالت طبیعی متوجه توجه اطرافیان به خود نیست و گاه شکایت می کند اما سرطان باعث شد تا متوجه احساسات و توجه اطرافیان باشم تا آن جا که کسانی به من زنگ می‌زنند که اصلا انتظار نداشتم. این باعث شده در بیمارستان هم امید به زندگی را با دیگران تقسیم کنم.
انسان به حالت طبیعی متوجه توجه اطرافیان به خود نیست و گاه شکایت می کند اما سرطان باعث شد تا متوجه احساسات و توجه اطرافیان باشم تا آن جا که کسانی به من زنگ می زنند که اصلا انتظار نداشتم. این باعث شده در بیمارستان هم امید به زندگی را با دیگران تقسیم کنم.
از نگاه فرشته، نکته مثبت دیگر سرطان، دانستن قدر داشته‌ها است و این که در لحظه زندگی کنیم و لذت ببریم؛ نکته ای که آن را در جلسات درمانی از خانمی آموخته که تمام وجودش را سرطان از بین برده بود اما با امید زنده بود و به تحصیل ادامه می داد.
تنها درد سرطان، زدن موهایم بود و بس
«مریم» ۱۷ ساله دانش آموز پایه یازدهم، دیگر موردی بود که در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، از امید و آرامشی که سرطان به او داده بود سخن می‌گوید. او حالا دو ماه است تحت درمان قرار گرفته است، میهمان ناخواسته ای که یک هفته بعد از امتحانات خردادماه با تب و لرز شدید خود را نشان داده بود. مریم در این باره اینگونه توضیح می دهد: تپش قلب و تنگی نفس در هنگام راه رفتن گریبان من را گرفت؛ فقط دوست داشتم بنشینم یا دراز بکشم. با آزمایش خون، گفتند که هموگلوبین خون شما ۴ است و حتما باید به فوق تخصص خون مراجعه کنم که در مراجعه، بیماری من سرطان خون تشخیص داده شد. گفتند درمان دارد و جای نگرانی نیست. خودم هم پذیرفتم که خدا خواسته و شروع به شیمی درمانی کردم. خوشبختانه نیاز به پیوند مغز استخوان نداشتم.
وی ادامه می دهد: واکنش من هنگامی که فهمیدم سرطان دارم خاص نبود و براحتی پذیرفتم فقط موقع که گفتند شیمی درمانی لازم است برای موهایم ناراحت شدم. اما با حمایت دوستان که بهترین داروی درمان من بود، به استقبال درمان رفتم. درواقع رمز موفقیت من خانواده و دوستان من بودند که دائم به من مشاوره و روحیه می دادند. می‌خواهم در رشته تجربی وارد دانشکده پزشکی شوم تا بتوانم درمان گر درد همتایان خود باشم.
نقش پررنگ وضعیت جسمانی در درمان انواع سرطان
درباره درمان بیماری سرطان و تکمیل سخنان عزیران مبتلاء شده، به سراغ دکتر «اسدالله موسوی» رئیس بخش هماتولوژی، آنکولوژی و پیوند مغز استخوان بیمارستان شریعتی می رویم. وی با اشاره به اینکه بیماران مبتلا به سرطان امیدوار باشند که در کشور توانمندی های زیادی در رشته های مدیکال انکولوژی، پرتودرمانی و جراحی سرطان وجود دارد، می گوید: کیفیت درمان بیماران مبتلا به سرطان در ایران از نمره خوبی برخوردار است و سرطان به عنوان یک بیماری مزمن شناخته می‌شود نه مهلک.
موسوی ادامه می‌دهد: سرطان‌های توپر با فراوانی زیاد در جنس زنان در سینه و در مردان در پروستات و ریه شایع ترین نوع سرطان ها هستند. در کشور ما ممکن است فراگیری آن در مناطق مختلف، کمی تفاوت داشته باشد به عنوان نمونه سرطان معده در قسمت های شمالی ایران به ویژه نواحی اردبیل و حاشیه دریای خزر بیشتر دیده می‌شود.
وی می‌افزاید: سرطان های توپر به صورت عمده به روش‌های جراحی، شیمی درمانی، پرتودرمانی و استفاده از درمان های هدفمند و ایمونوتراپی درمان می‌شوند.
این فوق تخصص، درباره درجه موفقیت درمان این بیماری مزمن یادآور می شود: موفقیت درمان سرطان ها متفاوت است به این معنا که برخی از انواع سرطان ها با نیت درمان قطعی یا شفای کامل، برخی دیگر با نیت افزایش طول عمر بیماران و برخی دیگر با هدف بهبود علائم و بهتر شدن وضعیت زندگی بیماران درمان می شود که نباید فراموش کرد روش های درمان، به جنس و میزان پیشرفتگی سرطان یا مرحله بیماری و وضعیت فعالیت ارگان ها و سیستم های بیمار بستگی دارد.
به گفته این فوق تخصص، این سرطان ها اگر در سنین جوانی و میان سالی تشخیص داده شوند امکان درمان با نیت شفای کامل بیشتر وجود دارد اما متاسفانه در سنین بالا تحمل درمان در افراد از بین رفته است و این امکان وجود ندارد که با شدت بتوان درمان کرد در نتیجه احتمال شفا یا درمان قطعی کمتر می شود. ایرنا
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار