نسلی ناتوان برای محافظت از خودشان تربیت نکنیم

دلیل دوم مربوط به سوگیری موارد قابل دیدن است. معمولا اتفاقات منفی ارزش خبری دارند. این که هزاران کودک به صورت عادی و بدون مشکل به مدرسه و پارک و کلاس ورزش می‌روند، هیچ‌گاه در اخبار بیان نمی‌شود اما خبر مشکلی که پیش آمده است، به سرعت منتشر می‌شود. عامل بعدی، رفتار شخصی افراد است. از آن جا که بعضی از افراد شغل و مسئولیت خود را به درستی انجام نمی‌دهند، پس فکر می‌کنند قاعدتا دیگران هم همان قدر به شغل خود بی‌توجه هستند. وقتی شخصی با دریافت رشوه، حق ارباب رجوع را پایمال می‌کند، قاعدتا احساس می‌کند که فساد اداری در تمام کشور بسیار رایج است!

اما آثار این گونه ترس‌های افراطی در کودکان چیست؟ نتیجه این ترس‌ها معمولا دوگانه است یعنی یا کودک محدود شده، این ترس‌ها را درونی می‌کند و تبدیل به بزرگ سالی ترسو و ناتوان از محافظت از خود می‌شود که به طعمه‌ای عالی برای افراد سودجو بدل شده است. قاعدتا والدین توان مراقبت 24 ساعته را برای تمام عمر از فرزندان خود ندارند. در دسته دیگر هم کودکان به صورت واکنشی، هیچ‌کدام از حرف‌های والدین را قبول نخواهند کرد. کودکی که تا نوجوانی محدود بوده است، حال در نوجوانی قصد جبران دارد و هر چیزی را امتحان خواهد کرد. اگر والدین به او گفته باشند که موادمخدر آسیب زاست، حال او با قیاس این گفته با این موضوع که پارک خطرناک است، نتیجه خواهد گرفت که والدین اش به صورت افراطی ترسو هستند پس استفاده از مواد مخدر هم مانند پارک بی ضرر است.

اکنون برای رفع این ترس‌های بی دلیل باید به کودکان خود آموزش‌های لازم را بدهیم و اصول تشخیص کار درست از غلط، توان «نه» گفتن،  مخالفت کردن و دفاع از حقوق خود را به آنان بیاموزیم. کودک مطیع «بله» گو در آینده به دیگران هم صرفا «بله» خواهد گفت. در این باره مطالب کارشناسی شده زیادی در همین صفحه چاپ شده و مخاطبان‌مان با راهکارهای اجرایی کردن این توصیه آشنایی دارند. توصیه پایانی هم به رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی دلسوز است که باید در پخش اخبار حوادث، دقت کنند. مشکلات اجتماعی را با راه‌حل پیشگیری از آن‌ها منتشر کنید چراکه خبر بدون راه‌حل، فقط ترس ایجاد می‌کند.خراسان