هیچ‌گاه نگویید: «من هیچ‌وقت ارتقای شغلی پیدا نمی‌کنم» درعوض، این جمله را که هم مثبت است و هم واقع‌بینانه، جایگزین آن کنید: «اگر سخت کار کنم و روی توانایی‌های خود سرمایه‌گذاری کنم، ممکن است روزی ارتقای شغلی هم داشته باشم.
شفاآنلاین>اجتماعی>اگر شما هم دچار خودانتقادی مخرب هستید، اول از همه باید بگوییم که تنها نیستید. شک‌وتردید نسبت به خود و توانایی‌ها، پیش‌بینی‌های دلسردکننده درباره آینده خود و سرزنش‌های درونی در بیشتر افراد شایع است. اما نگذارید که قربانی این صداهای درونی منفی بشوید. تمرین‌های زیر به شما کمک می‌کند تا بهتر با خود رفتار کنید و قوی‌تر بشوید:
به گزارش شفاآنلاین،ما آن‌قدر با صداها و نداهای درونی‌مان خو گرفته‌ایم که کمتر به یاد می‌آوریم چه پیام‌هایی برای خود می‌فرستیم. پس سعی کنید به دقت افکار <Thoughts>خود را بررسی کنید.
با توجه به افکارتان درخواهید یافت که از درون چه برخوردی با خود دارید و چه صفاتی را به خود نسبت می‌دهید یا در رویارویی با کارهای سخت و چالش‌های زندگی چگونه با خود فکر می‌کنید.براساس برآوردها، هر فرد روزانه ۶۰هزار فکر گوناگون در ذهن دارد. این ۶۰هزار فکر به معنای ۶۰هزار فرصت برای ساختن یا تخریب روحیه اقبال‌های مختلف است. اگر بتوانید چگونگی دست‌یافتن به افکار درونی‌تان را یاد بگیرید، بهتر متوجه اثرگذاری آنها بر زندگی‌تان می‌شوید.
درحالی که حل مسئله بسیار مفید و مؤثر است، اما ماندن روی اشتباهات و افسوس‌خوردن بسیار غلط و مضر است. اگر بارهاوبارها به اشتباهات‌تان فکر کنید و نتوانید از خطاهایی که انجام داده‌اید، بگذرید، روحیه‌تان ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود. بهترین روش برای گذشتن از اشتباهات، فعال‌شدن و اقدام‌کردن است.
یعنی کاری کنید که موقتا حواس‌تان را از افکار منفی موجود در مغزتان منحرف کند. قدم بزنید، با دوست‌تان تلفنی درباره موضوعی دیگر صحبت کنید یا به سراغ انجام پروژه‌ای نیمه‌کاره بروید. سعی کنید یکجا ننشینید و به اشتباه آزاردهنده‌تان فکر کنید و نگذارید که مغزتان با سرزنش‌های متداوم خود مانند خوره شما را از درون نابود کند.
افکارتان همیشه درست و واقعی نیستند. درواقع، افکار اغلب اوقات به شکلی اغراق‌آمیز منفی هستند.
پس قبل از اینکه افکار خود را باور کنید، باید شواهد موجود را بررسی کنید. یعنی چه؟ اجازه بدهید با مثالی موضوع را روشن‌تر کنیم: ممکن است با خود فکر کنید که سخنرانی و ارائه‌ای را که دارید، خراب خواهید کرد و در انجام آن دچار خجالت <Embarrassed>و مشکل خواهید بود.
در چنین وضعیتی بهتر است لحظه‌ای صبر کنید، قلم و کاغذی فراهم کنید و سعی داشته باشید تا تمام شواهدی را که نشان می‌دهد، کارتان با مشکل روبه‌روست، یادداشت کنید.سپس فهرستی بسازید و تمام شواهدی را که نشان می‌دهد در کارتان موفق و پیروز خواهید شد، یادداشت کنید. حال دو گروه فهرستی را که ایجاد کرده‌اید باهم مقایسه کنید.
این کار باعث می‌شود تا معقول‌تر و به دور از احساس اوضاع را قضاوت و بررسی کنید. به خودتان گوشزد کنید که مغزتان همیشه درست نمی‌گوید و نجواهای درونی در سرتان ۱۰۰درصد درست و منطقی حرف نمی‌زنند. این کار باعث تقویت اعتمادبه‌نفس شما می‌شود.
وقتی متوجه شده‌اید که افکار منفی شما کاملا درست نیستند، سعی کنید آنها را با عباراتی واقع‌بینانه جایگزین کنید. برای مثال هیچ‌گاه نگویید: «من هیچ‌وقت ارتقای شغلی پیدا نمی‌کنم» درعوض، این جمله را که هم مثبت است و هم واقع‌بینانه، جایگزین آن کنید: «اگر سخت کار کنم و روی توانایی‌های خود سرمایه‌گذاری کنم، ممکن است روزی ارتقای شغلی هم داشته باشم.»
یادتان باشد که لازم نیست از جملات مثبت غیرواقعی استفاده کنید. تزریق «اعتمادبه‌نفس کاذب و الکی» نیز گاهی همان کارکرد مضر «شک و دودلی» نسبت به مهارت‌ها را دارد. اما چشم‌اندازی واقع‌بینانه و متعادل کلید تقویت بیشتر روح و روان است.
همیشه این احتمال وجود دارد که با افکار خود از یک اشتباه ساده، فاجعه درست کنید. پس باید خیلی خیلی مواظب باشید. واقعیت این است که همیشه سناریوهایی که از اتفاقات ناخوشایند آینده در ذهن می‌نویسیم، به‌وقوع نمی‌پیوندند.
سعی کنید میزان ناخوشایندی سناریویی را که در ذهن ساخته‌اید، بررسی کنید. اگر بتوانید اوضاع سخت و شرایط دشوار را مدیریت کنید، اعتمادبه‌نفس‌تان هم افزایش پیدا می‌کند و بسیاری از نگرانی‌ها و ترس‌هایتان غیب خواهند شد.
همدردی با دیگران خیلی ساده‌تر از همدردی با خود است. برای مثال وقتی اشتباهی از شما سر می‌زند، به‌راحتی خود را با عناوینی همچون احمق و … خطاب می‌کنید. حال در نظر بگیرید که همان خطا از دوست‌تان یا یکی از عزیزان‌تان سرزده است، به‌طور قطع چنین چیزی به او نخواهید گفت.
وقتی اوضاع سختی را از سر می‌گذرانید یا در موفقیت خود تردید دارید، از خود بپرسید که اگر کس دیگری از عزیزان‌تان دچار این مشکلات می‌شد، چه به او می‌گفتید؟ سپس از همان جملات امیدبخش به خودتان بگویید.
همیشه فاصله‌ای بزرگ میان این ۲ جمله هست: «من برای موفقیت کفایت لازم ندارم» و «همچنان جای رشد و پیشرفت وجود دارد». نواقص و اشتباهات خود را بپذیرید و برای تغییر آنها در آینده متعهد بشوید. شاید کمی غیرمعمول به‌نظر برسد، اما می‌توان این دو موضوع را باهم پیش برد: ممکن است شما بپذیرید که درباره سخنرانی پیش‌رویتان در محل کار، کمی مضطرب هستید، اما کماکان به پیشرفت و توسعه مهارت‌هایتان در این زمینه نیز فکر می‌کنید. خود را بپذیرید با همه نواقص و ایرادهایی که دارید.آرمان
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار