در حال حاضر بسیاری از کشورها منافعشان اینگونه ایجاب می‌کند که رابطه با آمریکا را به رابطه با ایران ترجیح دهند. ما باید ارتباطات بین‌المللی خود را به‌نوعی توسعه دهیم که دیگر کشورهای جهان حاضر به همکاری با آمریکا نشوند، زیرا به‌نظر می‌رسد مشکل واشنگتن و تهران پس از 40سال تنش حل‌شدنی نیست
شفاآنلاین>اجتماعی>ایران با پذیرش قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد، متعهد شده که به برجام پایبند بماند و تا امروز نیز بر مبنای برجام و تعهداتش عمل کرده است.
این قطعنامه عاملی برای حفاظت از ایران در برابر 6قطعنامه احمدی‌‌نژادی پیشین بوده که تحریمهای بین‌المللی را بر کشورمان تحمیل کرده بودند. به این معنا که اگر ایران به هر دلیلی از برجام خارج شود و قطعنامه 2231 را نقض کند، قطعنامه‌های پیشین به‌طور اتوماتیک اجرایی خواهند شد.
در نتیجه اقدام متقابل ایران باید هوشمندانه و به‌نوعی باشد که هم به‌عنوان ابزار قدرت در مذاکرات مورد استفاده قرار گیرد و هم اینکه ناقض برجام و به‌معنی خروج از این توافق بین‌المللی نباشد. تحریم بین‌المللی یعنی که تمامی کشورهای جهان موظف به اجرای آن هستند و سرپیچی از اجرای این تحریم‌ها<Sanctions>عواقب سختی در پی دارد.
تفاوت تحریمهای بین‌المللی با تحریمهای امروز که دونالد ترامپ و دولت آمریکا به‌صورت یک‌جانبه علیه ایران به اجرا درآورده‌اند، آنجاست که تحریمهای امروز برای کشورهای دیگر جهان الزام‌آور نیست و آنها خود انتخاب می‌کنند که براساس منافعشان، تحریم‌ها را اجرا کنند یا اهمیتی به آن ندهند.
در حال حاضر بسیاری از کشورها منافعشان اینگونه ایجاب می‌کند که رابطه با آمریکا را به رابطه با ایران ترجیح دهند. ما باید ارتباطات بین‌المللی خود را به‌نوعی توسعه دهیم که دیگر کشورهای جهان حاضر به همکاری با آمریکا نشوند، زیرا به‌نظر می‌رسد مشکل واشنگتن و تهران پس از 40سال تنش حل‌شدنی نیست.
اگر بخواهیم عملی را که خلاف تعهداتمان در برجام نباشد و در راستای پیشرفت علمی و صنعتی کشور تفسیر شود انجام دهیم، اتفاقی خوب است و می‌تواند در عرصه جهانی نیز اثرگذار باشد اما اگر می‌خواهیم از برجام خارج شویم و در مقابل شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار گیریم، این اقدام صحیح نیست و به بازنگری نیاز دارد.
ایران اگر تهدیدی کند که از پس انجام آن برنیاید، در آینده دچار مشکلات بیشتری خواهد شد و اعتبار کشور در دنیا آسیب می‌بیند. قدرت جهانی در سایه توانمندی اقتصادی علمی نهفته است و ما در این 40سال به‌رغم پیشرفت جدی در عرصه نظامی، در حوزه اقتصاد آن‌طور که باید و شاید قدرتمند نشده‌ایم.
قطعنامه‌های پیشین اگر فعال شود، خیلی جدی می‌تواند کشور را به‌سوی درگیری نظامی و اجماع‌سازی علیه ایران سوق دهد. آمریکا نیازی ندارد که همه کشورهای جهان با او همفکر و همراه باشند و همین که 5 کشور دیگر امضای برجام با او همراهی کنند برایش کفایت می‌کند. حل مساله در حال حاضر دست ایران است. تنش‌زدایی در روابط با دیگر کشورهای جهان گام اول در مقابله با ایالات متحده و سیاست‌های خصمانه‌اش باشد.آرمان
فریدون مجلسی - تحلیلگر مسائل بین‌الملل
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار