در غالب کودکان ناخن جویدن آنها ناشی از استرس و اضطراب نیست بلکه امکان دارد با انجام این عمل احساس خوشایندی به آنها دست داده و این مسئله سبب شده که به مرور این موضوع تبدیل به عادت در آنها شود
شفاآنلاین>سلامت>دبیر علمی سی و پنجمین همایش سالانه انجمن علمی روانپزشکان ایران گفت:ناخن جویدن می تواند تنها یک عمل عادتی باشد ولی در مواردی می تواند همراه با سایر اختلالات باشد. به گزارش شفاآنلاین، در غالب کودکان ناخن<Nail> جویدن آنها ناشی از استرس و اضطراب نیست بلکه امکان دارد با انجام این عمل احساس خوشایندی به آنها دست داده و این مسئله سبب شده که به مرور این موضوع تبدیل به عادت در آنها شود.
دکتر کتایون رازجویان در آستانه برگزاری سی و پنجمین همایش سالانه انجمن علمی روانپزشکان ایران درارتباط با موضوع ناخن جویدن کودکان اظهار داشت: این مسئله یکی از عادت های رفتاری بسیار شایع در کودکان است که می تواند باعث ناراحتی<Discomfort>والدین و اقدام جهت درمان و رفع مشکل شود.
وی افزود:ناخن جویدن می تواند تنها یک عمل عادتی باشد ولی در مواردی می تواند همراه با سایر اختلالات باشد. در غالب کودکان ناخن جویدن آنها ناشی از استرس و اضطراب نیست بلکه امکان دارد با انجام این عمل احساس خوشایندی به آنها دست داده و این مسئله سبب شده که به مرور این موضوع تبدیل به عادت در آنها شود.
این روانپزشک کودکان گفت: البته هر چه که میزان تنش در کودکان افزایش یابد سبب می‌شود که این رفتار نیز بیشتر در آنها انجام گیرد. در صورتی که شدت این مسئله چندان زیاد نباشد ٬می توان دبا افزایش سن کاهش یابد و از بین برود برای همین والدین نباید خیلی به آن حساس شوند چرا که نتیجه معکوس خواهد داد.
رازجویان گفت: والدین باید ابتدا بتوانند از روش‌هایی که دسترسی کودکان را به ناخن کمتر می‌کند استفاده کنند مثلاً هنگام تماشای فیلم کودک دستکش دستش کند یا دست هایش را زیر خودش بگذارد. اما در صورتی که این وضعیت خیلی در کودک شدید باشد یا باعث تغییر شکل ناخن شده یا عوارض گوارشی برای کودک ایجاد کند باید جهت مشاوره و درمان به روان پزشک مراجعه کنند.
دبیر علمی سی و پنجمین همایش سالانه انجمن علمی روانپزشکان در مورد سوالی مبنی بر اینکه کودکان از چه زمانی باید جدا از والدین خود بخوابند، گفت: واقعا سن دقیق نمی‌توان در این زمینه اعلام کرد و بستگی به فاکتورهای متعددی مانند فرهنگ جامعه دارد ولی توصیه می‌شود که از زمان شیرخوارگی این اقدام انجام گیرد و کودک در تخت جداگانه‌ای به خواب رود.
وی بیان داشت: اگر در شیرخوارگی جدا خوابیدن از والدین انجام نگرفته بهتر است صبر کنند تا زمان اضطراب جدایی طبیعی کودک کاهش یاد که این زمان معمولا بعد از ۳ سالگی است. اینکار نیاز به ارامش و صبر والدین دارد و لازم است زوجین در این مورد باهم هماهنگ عمل کنند.
رازجویان خاطرنشان کرد: غالبا در زمان جدا کردن کودکان از خاموش بودن اتاق و تاریکی احساس هراس دارند بنابراین بهتر است که مقداری نور و روشنایی برای اتاق آنها در نظر گرفته شود. در گام بعدی از روش پاداش استفاده شود به طوری که برای تشویق کودک به او جایزه های کوچکی ارائه تا به مرور بتوان آنها را به جدا خوابیدن آموزش داد.
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار