نوروز و خیلی از زیبایی هایش غریبه هایی برای پس کوچه های فقرند، سادگی سین مکمل سفره تحویل سال را به آغوش خانواده این سفره برگردانیم تا عید، بی تعارف و چانه زنی بر سر سفره همه بنشیند.
شفاآنلاین>اجتماعی>نوروز و خیلی از زیبایی هایش غریبه هایی برای پس کوچه های فقرند، سادگی
سین مکمل سفره تحویل سال را به آغوش خانواده این سفره برگردانیم تا عید، بی
تعارف و چانه زنی بر سر سفره همه بنشیند.
به گزارش شفاآنلاین،همه در تکاپوی عیدند، خیابان ها در هم لولیده، دستفروشان به خط شده و
بازارچه ها که باز هم از صف ازدحام جمعیت کم می آورند و جاده ها که هنوز
چند روز مانده به عید، نوروزی شده اند، همه تلاش می کنند به شادترین شکل
ممکن، سال کهنه را به سینه خاطرات بسپارند و مهیای احسن الحال شوند.
شادی
زیباست، جامه نو به تن کردن و خانه تکانی دل و خانه و شهر و خرید و تغییر و
با هم بودن ها و سفر و هر چه باعث حال خوب شود، زیباست اما زیباتر وقتی می
شود که همه شاد باشند و نوروز به خانه همه، سرکی هر چند کوتاه بکشد.
اما
در و دیوارهای فقر زیر پوست همین شهر و آسمانی که همه ما در آن نفس می
کشیم و به دنبال حال خوب عیدیم، خیلی، نوروز را نمی شناسند، پدرانی آبرودار
و شرمسار از شرایط اقتصادی و جیبی که موقعیت پدر خانواده را نمی فهمد که
عید باید یاری اش می کرد و نکرد.
و کودکانی که عید را فقط در نقش ماهی و
سبزه بساط دوره گردان و مغازه دارها لمس می کنند چون در این چاردیواری
چیزی عوض نمی شود نه لباس تازه ای بر قامت خانه و نه اهالی خانه.
قلک
دلش که می شکند پر از اشک های کودکانه است پر از قیمت کیف هایی که نخریده،
عروسک هایی که نداشته و تنقلات بچه گانه ای که نخورده، نخواستن را بلد شده
است. یاد گرفته که باید بزرگ فکر کند، از ابتدا نداری را بخش کرده است.
زیر
پوست اجتماع پر است از ویروس فقر که خوره وار پیش می راند، اینجا پر از
قلب هایی است که فقط طعم حسرت را چشیده اند، خروار خروار نداری را قاب کرده
اند و بر دیوار خانه کوبیده اند، نه گردی می توان از سقف فرویخته خانه
روفت و نه امیدی برای نوکردن جامه هست.
25 هزار کودک بی سرپرست در کشور
هر شبانه روز، آینده خود را در دلهره های کودکانه ضرب می کنند تا رقمی به
دست بیاید که آسوده آنها را به آغوش خوابی آرام ببرد، سه میلیون زن سرپرست
خانوار در کشور تحت پوشش سازمان بهزیستی هستند، که هر روز بر ساعت کار و
رنج و قناعت خود پیمانه ای می ریزند تا از قافله طبقه سومی حداقل جانمانند.
میلیون
ها پدر لحظه به لحظه از حساب پس انداز در کنار خانواده بودن، کسر می کنند
تا بر ذخیره اندوخته برای پاک کردن عرق شرم و کمبودهای خانواده، اضافه کنند
تا مگر خود را از نقطه زیرین خط فقر به خود خط بکشانند.
15 هزار زندانی
جرایم غیر عمد در زندان های کشور به سر می برند و منتظر کمک خیران برای
آزادی هستند تا در شب عید در کنار خانواده های خود باشند.
کمی سفره
نوروزمان را گردتر و مختصرتر بچینیم تا هم از ریزش های اضافه و اسرافش،
خالی هایی از سفره ندارها پرشود و هم صدای شادی مان دلی نسوزاند و حسرتی را
بیدار نکند.