کارشناسان و متخصصانی که در زمینه اهدای و پیوند عضو در دانشگاههای علوم پزشکی و انجمن های مردم نهاد فعالیت دارند ، از تصمیم گیری در این مرحله به عنوان دشوارترین و در عین حال مهم ترین عامل سد کننده راه اهدا و پیوند عضو یاد می کنند
شفاآنلاین>سلامت> اهدای عضو پیش از آن که ایثار یک یا چند عضو بدن بیمار مرگ مغزی به بیمار نیازمند پیوند باشد ، یک تصمیم سرنوشت ساز در ایستگاهی است که مرگ و زندگی در یک لحظه با یکدیگر تلاقی می کنند ؛ رضایت به مرگ قطعی یک بیمار برای نجات زندگی بیماری دیگر .
به گزارش شفاآنلاین، کارشناسان و متخصصانی که در زمینه اهدای و پیوند عضو در دانشگاههای علوم پزشکی و انجمن های مردم نهاد فعالیت دارند ، از تصمیم گیری در این مرحله به عنوان دشوارترین و در عین حال مهم ترین عامل سد کننده راه اهدا و پیوند عضو یاد می کنند.
به گزارش شفاآنلاین، کارشناسان و متخصصانی که در زمینه اهدای و پیوند عضو در دانشگاههای علوم پزشکی و انجمن های مردم نهاد فعالیت دارند ، از تصمیم گیری در این مرحله به عنوان دشوارترین و در عین حال مهم ترین عامل سد کننده راه اهدا و پیوند عضو یاد می کنند.
به اعتقاد این کارشناسان(experts) ، مهم ترین مشکل خانواده های دارای بیمار مرگ مغزی در این مرحله عدم باور به مرگ مغزی به عنوان مرگ قطعی است که سبب می شود تا تصمیم گیری به تاخیر افتاده و کارائی لازم را برای نجات جان بیمارانی که در نوبت پیوند عضو قرار دارند ، نداشته باشد.
آمارهای وزارت بهداشت و انجمن اهدای عضو ایرانیان نشان می دهد که در حال حاضر بیش از 26 هزار بیمار در کشور در فهرست انتظار برای دریافت اعضای قابل پیوند شامل کلیه ، کبد ، مغز استخوان ، قلب ، ریه(Lung) ، پوست ، قرنیه و لوزالمعده و غیره هستند.
به اعتقاد کارشناسان پزشکی ، در صورتی تصمیم بموقع اعضای خانواده بیماران مرگ مغزی ، اهدای اعضای یک بیمار مرگ مغزی می تواند جان هشت نفر را نجات دهد.
وزیر بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی در ' جشن نفس ' امسال که آذر امسال در تهران برگزار شد گفت که در هر ١٠ دقیقه یک نفر به فهرست لیست انتظار دریافت عضو در کشور اضافه می شود و در مقابل هر 2 ساعت یک بیمار نیازمند پیوند عضو جان خود را از دست می دهد .
این درحالی است که هر ١٢ ساعت یک بیمار موفق به دریافت عضو حیاتی می شود و به زندگی باز می گردد .
آمارهای رسمی همچنین نشان می دهد که سالانه پیکر سه هزار بیمار مرگ مغزی به خاک سرد سپرده می شود و در مقابل روزانه مرگ پایان زندگی هفت بیمار نیازمند اهدای عضو را رقم می زند.
براساس منطق پزشکی ، وضعیتی که برای یک بیمار مرگ مغزی به وجود می آید یعنی پیچیده شدن زندگی مادی او چرا که در این حالت امکان بازگشت وجود ندارد و پس از فرصت زمانی کوتاه یک تا 10 روزه در صورت عدم اهدای عضو ، اعضای بیمار از بین می رود .
** تردیدهای زندگی کش
کارشناسان و مسئولان حوزه پیوند اعضای دانشگاههای علوم پزشکی مازندران علاوه بر فقدان فرهنگ سازی لازم در زمینه اهدای عضو ، آنچه را که بیشتر تاثیر گذار بر موضوع اهدای عضو می دانند عدم باور مرگ مغزی به عنوان پایان زندگی و مرگ حتمی فرد می دانند .
یک کارشناس پیوند اعضای دانشگاه علوم پزشکی مازندران باور نداشتن مرگ مغزی به عنوان مرگ واقعی را به عنوان اولین و یا شاید تنها دلیل برای مخالفت خانواده ها برای اهدای عضو ذکر کرد .
فاطمه یداللهی فرهنگ سازی و آگاهی دادن به مردم و جامعه را تاثیر گذار برای تشویق مردم به اهدای عضو دانست و گفت که باید به مردم این آگاهی را بدهیم که مرگ مغزی شدن به معنای پایان قطعی زندگی یک فرد است .
وی ، فرهنگ سازی در این زمینه را مستلزم تشریح وضعیت بیمار مرگ مغزی و عدم بازگشت این بیماران به زندگی عنوان کرد و افزود : برای این منظور با برگزاری همایش و جلسات توجیهی ، اقدامات لازم تاکنون انجام شده و می شود ولی لازم است مسئولیت فرهنگ سازی در جامعه فراگیر شود .
این کارشناس پیوند اعضای مازندران گفت : گستره برگزاری این جلسات توجیهی در مقیاس تمامی استان و برای همه آحاد جامعه است تا به صورت فراگیر ، همگان از این آموزش ها و آگاهی های لازم برخوردار شوند .
** 15 هزار داوطلب اهدای عضو
یداللهی تعداد دارندگان کارت اهدای عضو در دانشگاه علوم پزشکی مازندران را بیشتر از 15 هزار نفر اعلام کرد و گفت که این تعداد نسبت به سال های گذشته افزایش خوبی داشته است .
براساس آمار ارائه شده از سوی دانشگاه علوم پزشکی مازندران تعداد دارندگان کارت اهدای عضو این دانشگاه در سال 94 تعداد 13 هزار نفر بود .
این کارشناس گفت : علاوه بر آموزش کارشناسان مراکز بهداشت و خانه های روستائی ، از افراد با نفوذ و معتمد در هر محل برای آشنا کردن مردم با مسائل مرگ مغزی و فرهنگ اهدای عضو استفاده می شود .
وی از این افراد معتمد و بانفوذ به عنوان 'سفیران زندگی ' نام برد و افزود : این افراد توانستند نقش خوبی در فرهنگ سازی برای اهدا عضو ایفا کنند که نمونه هایی از ثبت نام گروهی و یا اهالی یک روستا برای اهدای عضو از آن جمله است .
یداللهی گفت : از ابتدای امسال تاکنون اعضای 28 بیمار مرگ مغزی در استان با رضایت خانواده آنان اهدا شد و چون تصمیم بموقع اتخاذ شد ، با اهدای اعضای هر یک از این بیماران ، جان هشت بیمار معادل 54 نفر نجات یافت و یا از معلولیت با گرفتن بافت های سلولی رهائی پیدا کردند .
** زایش زندگی
جواد بابازاده که سالها در کسوت کارشناس پیوند اعضای دانشگاه علوم پزشکی مازندران فعالیت کرد گفت که با وجود اینکه سالانه یک درصد از فوتی های کشور را بیماران مرگ مغزی تشکیل می دهند ، اما تنها 800 نفر از این بیماران عضوشان اهدا می شود .
وی با اعلام این که جایگاه ایران در اهدای عضو در جهان رتبه 42 است ، افزود : این رتبه ، جایگاه خوبی برای یک کشور اسلامی نیست .
بابازاده توضیح داد : در کشورهای دیگر با توجه به نهادینه شدن این فرهنگ در میان جامعه و مردم ، داشتن کارت اهدای عضو به عنوان اجازه رسمی برای جداسازی اعضای بیماران مرگ مغزی به شمار می رود تا با این کار بیماران نیازمندی همچون دیالیزی ها و بیماران قلبی گزینه کم هزینه تر از درمان و دارو که همان پیوند عضو است وجود داشته باشد .
وی اضافه کرد : در مرگ های مغزی امکان بازگشت وجود ندارد و می توان با رضایت خانواده افراد ، قلب ، کلیه ها ، کبد و چندین عضو دیگر حتی در برخی موارد قرنیه چشمش را اهدا کرد و موجب بهبود وضعیت بسیاری از بیماران و رهایی آنها از مرگ حتمی شد.
این کارشناس پیوند عضو گفت : در ایران ، کسب رضایت از خانواده متوفی به عنوان یکی از پارامترها برای اهدا به شمار می رود ، در حالی که در دیگر کشورهای جهان چنین مرحله ای وجود ندارد و اهدای عضو به عنوان خواسته درونی فرد و ارثی ماندگار از او بعد از مرگش اجرا می شود .
** وقف اعضای بدن
معاون دانشگاه علوم پزشکی مازندران هم از اهدای عضو افراد مرگ مغزی به عنوان نمونه ای از روزآمد شدن وقف سلامت در جامعه یاد کرد و گفت : ترویج این نوع وقف می تواند گام موثر برای نجات جان بیماران نیازمند باشد .
فرهنگ بابامحمودی افزود : می توان و باید با ترویج این نوع کار خیر که منجی جان بیماران نیازمند عضو است با بروز هر مرگ مغزی هشت عضو فرد را به بیماران نیازمند پیوند زد .
اهدا و پیوند عضو اگر چه سابقه طولانی در علم پزشکی ندارد ولی در ایران بنیانگذار انقلاب اسلامی با صدور فتوائی در سال 1368 راه اهدای عضو بیماران مرگ مغزی را باز کرد و این موضوع با مصوبه سال 1379 مجلس شورای اسلامی وجهه قانونی به خود گرفت و در سال 1381 با تدوین آئین نامه در هیات دولت ، اجرائی شد.
علاوه بر ضرورت این پیوست های فتوایی و قانونی که در اجرایی شدن این مقوله نیاز است ، اما آنچه که می تواند به صورت محکم و قویتر اثرات خود را در اجرای این مهم محقق بسازد همان دیدگاه مردم و فرهنگ سازی است تا بتواند زمینه ساز نجاتبخشی جان این بیماران نیازمند و چشم به راه اهدای عضو شود .
نظرشما
آخرین اخبار