درمان آرتروز مچ دست

شفا آنلاین:شایع ترین علت آرتروز مچ دست، <Arthritis of the wrist>ضرباتی است که به آن وارد می شود. آسیب های وارده به مچ دست به دنبال ضربه ممکن است بصورت شکستگی باشد. گرچه اکثر این شکستگی ها بدون مشکل خاصی جوش می خورند، گاهی اوقات این جوش خوردگی با مشکلاتی همراه می شود.


به گزارش شفا آنلاین: شکستگی ممکن است به صورت کامل جوش نخورد و یا کج جوش بخورد. هر کدام از این عوامل موجب ناهمواری در سطح مفصل می شوند و این ناهمواری به مرور زمان، موجب ساییده شدن سطوح ناهموار مفصلی به هم و خراشیده شدن و ساییده شدن غضروف مفصلی می شود.

گاهی اوقات به دنبال ضربات وارده به مچ دست، رباط های آن دچاره پارگی می شوند. اگر این پارگی ها به درستی ترمیم نیابند، مفصل دچار ناپایداری شده و در یک مفصل ناپایدار، توزیع نیروها متعادل نخواهد بود.

نتیجه این است که به قسمت های خاصی از مفصل، نیروهای بیشتری وارد می شود که موجب آسیب غضروف و ساییدگی مفصلی می گردد.

گاهی اوقات به دنبال ضربات وارده به مفصل، غضروف دچار آسیب می شود. سطح آن خراشیده شده و یا ریش ریش می شود. لهیده شده و یا حتی تکه ای از آن کنده شده و به درون فضای مفصلی می افتد.

این آسیب ها در صورت عدم درمان مناسب می توانند در درازمدت موجب خراب شدن بیشتر غضروف و بروز ساییدگی مفصلی شوند.

مهم ترین علامت آرتروز مفصل مچ دست، درد آن است. این درد در ابتدا فقط در موقع انجام فعالیت های سنگین بدنی مانند بلند کردن اشیای سنگین ایجاد می شود.

با شدت یافتن بیماری، درد حتی در حین انجام فعالیت های سبک هم ایجاد می شود.

این درد معمولا در شروع انجام فعالیت بدنی است و بعد از گذشت چند دقیقه کاهش یافته یا کاملا از بین می رود.

با اتمام فعالیت بدنی و سرد شدن بدن درد دوباره شروع می شود. در حالات شدیدتر بیماری، درد حتی در حالت استراحت هم احساس می شود.

از دیگر علائم آرتروز مچ دست، ورم آن است. خشک شدن و محدودیت حرکتی در مچ دست و صدا دادن آن در حین حرکت هم، در موارد شدیدتر بیماری ایجاد می شود.

پزشک متخصص از رادیوگرافی ساده برای کمک به تشخیص آرتروز مچ دست کمک می گیرد.

درمان این بیماری در ابتدا غیر جراحی است که عبارتند از:

– کاهش فعالیت های سنگین بدنی و ورزشی

– تغییر روش انجام دادن فعالیت ها، به صورتی که فشار کمتری به مچ دست وارد شود- انجام نرمش های کششی تقویتی برای مفصل مچ دست

– استفاده از بریس (آتل)

– داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن

– گرم کردن محل درد

– تزریق کورتیکوستروئید در درون مفصل توسط پزشک متخصص

انجام اقدامات فوق در بسیاری موارد می تواند درد بیمار را کاهش دهد.

در صورتی که چند ماه درمان غیر جراحی تاثیر درمانی مناسبی نداشته باشد، پزشک معالج ممکن است تصمیم به انجام عمل جراحی بگیرد.