در کودکان مبتلا به بیماری التهابی روده مقاوم نیز اثربخش است. در واقع، ودولیزوماب گزینه درمانی دیگری است که اکنون در دسترس قرار گرفته است.
شفا آنلاین:براساس
یافته‌های یک مطالعه گذشته‌نگر، محققین به این نتیجه رسیده‌اند که
آنتی‌بادی آنتی ـ اینتگرین با نام ودولیزوماب vedolizumab، در کودکان
مبتلا به بیماری التهابی روده مقاوم نیز اثربخش است. در واقع، ودولیزوماب
گزینه درمانی دیگری است که اکنون در دسترس قرار گرفته است.به گزارش شفا آنلاین:متاسفانه، رویای اثربخشی جهانی ودولیزوماب دور از ذهن به نظر می‌رسد، اما به‌طور قابل توجهی می‌تواند به تقریبا 40 درصد مبتلایان به کولیت اولسراتیو و تقریبا 25 درصد بیماران مبتلا به کرون که با درمان‌های چندگانه دیگر شکست درمانی داشته‌اند، کمک کند بهبود یابند.
ودولیزوماب برای القا و نگهداشت فاز بهبود در هردو بیماری کولیت اولسروز و کرون تائیدیه خود را دریافت کرده و در کودکان مبتلا به IBD که از سایر گزینه‌های درمانی خسته و درمانده شده‌اند، به صورت برچسب باز تجویز می‌شود. البته دو مطالعه case series از درمان با ودولیزوماب، یکی با 52 کودک و دیگری با 21 کودک، نتایج متناقضی را به نمایش گذاشته‌اند.
نتایج این تحقیق در Journa- of Crohn's and Colitis منتشر شده است.
محققان در این مطالعه گذشته‌نگر مشاهده‌ای از پیامدهای کوتاه‌مدت و بلندمدت تجویز ودولیزوماب در کودکان مبتلا به IBD، داده‌های 19 مرکز بالینی را به کار گرفتند که در آنها حداقل از یک انفوزیون ودولیزوماب استفاده شده بود.
در طول دوره پیگیری، 22 درصد بیماران درمان را با ودولیزوماب متوقف کردند، زیرا پاسخ درمانی نامناسبی به آن داده بودند. همه کودکان پیش از درمان با ودولیزوماب، با داروهای آنتی TNF درمان شده و 63 درصد آنها نیز در ابتدای درمان با ودولیزوماب، فعالیت شدید تا متوسطی را از بیماری نشان می‌دادند.
پیامد اولیه، موفقیت درمان در هفته 14 (که به صورت بهبود بیماری بدون نیاز به استروئید و تغذیه روده‌ای، بدون نیاز به داروهای جدید یا مداخلات جراحی تعریف شد) در نظر گرفته شد که در 37 درصد از کودکان مبتلا به کولیت اولسراتیو و 14 درصد بیماران مبتلا به کرون به دست آمد.
میزان بهبود بیماری نیز در آخرین دوره پیگیری بیماران، برای کولیت اولسراتیو، 39 درصد و برای کرون، 24 درصد گزارش شد.
در میان کودکانی که در ابتدای درمان و در دوره پیگیری ارزیابی کولونوسکوپیک انجام داده بودند، 15 درصد بیماران کولیت اولسراتیو و 17 درصد بیماران مبتلا به کرون به بهبود موکوزال نیز دست یافتند. 6 بیمار از 25 بیماری که تحت سنجش مقدار کالپروتکتین مدفوع در ابتدای دوره درمانی و پیگیری قرار گرفته بودند نیز به بهبود کامل رسیدند.
ارتباطی میان نرخ بهبود و سن در زمان تشخیص، جنس، دوره بیماری، CPR، وجود بیماری پری‌ناتال، دلیل برای شکست درمانی قبلی با داروهای آنتی TNF، محل درگیری در کرون، یا گسترش بیماری در کولیت اولسراتیو دیده نشد.
17 درصد از بیماران در میانه زمانی 4 ماه، تحت رزکسیون جراحی قرار گرفتند.
از سوی دیگر، هیچ عارضه جانبی دارویی نیز گزارش نشد.
در این مطالعه کوهورت، دوز تجویزی دارو، براساس دوز پیشنهاد شده برای بزرگسالان، با تغییرات استاندارد نشده و براساس وزن کودکان، انتخاب شده بود. از آنجا که اگر وزن کودکان کمتر از 30 کیلوگرم باشد، بهترین دوز دارو براساس سطح بدن body surface area انتخاب می‌شود، دوزی معادل 300 میلی‌گرم / 73/1 مترمربع انتخاب شد. برای وزن بالاتر از 40 کیلو نیز مانند بزرگسالان رفتار می‌شود.
نکته مهم آنکه، اگر ودولیزوماب برای بیمار کار می‌کند، باید درمان با آن ادامه پیدا کند. مشابه درمان‌های بیولوژیکی قبلی، تا زمانی که داروی مذکور اثربخش است، لازم نیست برنامه‌ای برای قطع آن داشته باشیم. پس از آنکه یک دوره طولانی از بهبودی عمقی سپری شد، می‌توان در مورد قطع موقت آن تصمیم‌گیری کرد.
محققان اذعان دارند که هنوز در ابتدای راه برای درک مکانیسم‌های این دارو هستند و به اطلاعات بیشتری در این زمینه نیاز است. هدف بعدی آن است که بتوان پیش‌بینی کرد کدام یک از بیماران به گزینه‌های درمانی مختلف پاسخ می‌دهند تا درمان مناسب برای بیمار به موقع آغاز شود.
ودولیزوماب ساخت کمپانی دارویی Takeda است.سپید
Medscape
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار