احتیاط در قهر و تحقیر کودکان

شفاآنلاین>اجتماعی>انسان‌ها در بدو تولد مانند کاغذ سفیدی هستند که هنوز چیزی روی آن نوشته نشده است و همچون مومی هستند که شخصیت و محتوای ذهنی و روانی آنها تحت تاثیر شرایط مختلف روانی، اجتماعی، فرهنگی و... شکل می‌گیرد.

به گزارش شفاآنلاین،بر اساس تحقیقات متعددی که در این زمینه انجام گرفته بیشترین تاثیر در روند جامعه‌‌ پذیری و فرهنگ ‌پذیری کودکان و در نتیجه شخصیت روانی و فرهنگی آنها تا قبل از شش سالگی پایه‌‌ ریزی می‌شود و انسان‌ها در این دوران بیشترین وقت خود را با خانواده می‌گذرانند و علاوه بر تامین نیازهای اقتصادی و جسمی باید نیازهای روانی و اجتماعی آنها نیز تامین شود. از مهم‌ترین نیازهای کودکان تامین امنیت در آنهاست. زمانی‌ که خانواده بتواند با روش‌‌های آموزشی صحیح فرزندان را به سوی خود جذب کرده و موجبات اعتماد و امنیت آنها را فراهم کند و کودکان را به گونه‌ای پرورش دهد تا در تضاد با موقعیت‌‌‌های اجتماعی و فرهنگی قرار نگیرند طبعا فرزندان نیز خواهند توانست در بزرگسالی با اعتماد به نفس و امنیت خاطر مشکلات پیش رو را پشت سر گذاشته و از نظر اجتماعی، به فردی توانمند تبدیل شوند. پرورش شخصیت سالم روانی و اجتماعی فرزندان نکته‌‌ای اساسی است که در هر جامعه‌ای علاوه بر خانواده که نقش اصلی را در این زمینه ایفا می‌کند، باید مورد توجه نهادهای مربوط دیگر نیز قرار گیرد تا نسلی سالم به فردای جامعه تحویل داده شود. وضعیت روحی و روانی والدین در پرورش فرزندان از اهمیت زیادی برخوردار است، والدینی که خود مضطرب و پرخاشگر هستند نباید انتظار داشته باشند فرزندانی آرام و صبور به بار بیاورند. همچنین اگر رابطه زناشویی بین زن و شوهر مختل و فضای خانواده متشنج باشد قاعدتا در شیوه‌های برخورد با فرزندان تاثیرگذار خواهد بود. ایجاد محیط امن در خانواده منجر به تقویت روحیه آرام در فرزندان خواهد شد و وضعیت روانی مناسبی را برای بلوغ ذهنی، بالندگی و تفکر در آنان ایجاد خواهد کرد. استفاده از روش‌‌های متعدد و کاربردی در زمینه فرزند ‌پروری و آموزش آنها به والدین می‌‌‌تواند به بهبود روابط بین آنها و فرزندانشان کمک کند. از جمله این روش ‌ها، شیوه توجه به کودک است. این توجه باید به صورت مثبت و بدون قید و شرط صورت گیرد. فضای خانواده از مهم‌‌ترین عوامل موثر بر شخصیت روانی و اجتماعی کودکان است. ارتباط سالم چه به صورت ارتباطات فیزیکی و کلامی و چه ارتباطات عاطفی باید به‌گونه‌ای صورت گیرد که والدین فرزندان را با آغوش گرم پذیرا باشند. ایجاد رابطه عاطفی و دوست داشته شدن بدون قید و شرط از طرف والدین از مهم‌ترین عناصر برقراری ارتباط فرزندان با خانواده است. والدین باید فرزندان خود را بدون هیچ ‌قید و شرطی و در همه حال بپذیرند و آنها را صرفا به دلیل وجود خودشان دوست داشته باشند، نه به دلیل سودی که به والدین می‌رسانند.

کودک خود را قاطعانه تربیت کنیم

والدین باید از قهرهای طولانی پرهیز کنند، قهرهای طولانی می‌‌تواند آسیب‌های جدی را از لحاظ روانی در شخصیت فرزندان(Child's personality) ایجاد کند. والدین یا مراقبان کودک باید از تحقیر کردن کودک یا کوچک شمردن فعالیت‌های مثبت وی به شدت پرهیز کنند. برای مثال راه برخورد با کودک پرخاشگر تنبیه نیست. از طریق همراهی با او و با استفاده از برنامه‌‌های ورزشی منظم و تقویت رفتارهای مثبت می‌توان برای اصلاح این مشکل اقدام کرد. والدین باید دستورات خود را در قالب جملات کوتاه و به‌طور واضح برای فرزندانشان بیان کنند و از فعالیت‌هایی که خارج از توان کودکان است بپرهیزند، چرا که این امر علاوه بر اینکه فشار قابل ملاحظه روانی برای کودکان پدید می‌‌آورد موجب دروغگویی یا طفره رفتن آنها از فعالیت مورد نظر خواهد شد. باید تاکید کرد مبحث فرزند‌پروری از مباحث مهمی است که امروزه به گونه‌‌های مختلف به آن پرداخته شده و تحقیقات متعددی در این زمینه صورت گرفته است. بدیهی است با شناخت شیوه‌‌های مختلف فرزندپروری و مطالعه و بررسی اینکه هر کدام از آنها به چه صورت در شکل‌گیری شخصیت روانی و اجتماعی کودکان تاثیرگذار خواهند بود، می‌‌توان بهترین شیوه را انتخاب کرده و با انجام تکنیک‌های مختلف در این زمینه به نتایج بهتری دست پیدا کرد. به اعتقاد روانشناسان و کارشناسان علوم تربیتی، سبک فرزند‌پروری قاطعانه بهترین روش از میان روش‌‌های فرزندپروری است. در این روش والدین معمولا هم بازخواست‌کننده هستند و هم پاسخگو. شیوه‌ای حمایت‌‌کننده و آگاهی‌‌دهنده دارند و به همکاری و ایجاد استقلال در فرزندان تاکید دارند و معیارهای روشنی را برای فرزندانشان وضع می‌‌کنند. به‌رغم پذیرنده بودن، فرزندان را به سمت استقلال و فردیت سوق می‌‌دهند و از تنبیه و تشویق در حد متعادل استفاده می‌کنند.

پیامدهای تنبیه جسمی کودک

بهمن سال گذشته یک کارشناس اجتماعی عنوان کرد: شکل‌گیری افسردگی(depression)، فرار از مدرسه، فرار از منزل، روی آوردن به فحشا و اعتیاد در سن نوجوانی، بزهکاری و رفتار غیراجتماعی از پیامدهای مهم تنبیه جسمی کودکان است. نسرین شهبازی اظهار کرد: حمایت از کودکان رسالتی است که علم حقوق از دیرباز بر آن تاکید داشته، طوری‌ که ترقی زندگی اجتماعی با تعلیم و پرورش کودکان شایسته امکانپذیر بوده و بر این اساس صیانت از حقوق کودکان برنامه‌ریزی ‌شده است. او با بیان اینکه حمایت قانون از کودک در ابعاد گوناگون مطرح است، افزود: کودکان در هر دوره از زندگی دارای حقوق ویژه و نیازمندی‌‌های خاص هستند تا در سایه این حمایت‌‌ها بتوانند از صحت و سلامت روحی و جسمی برخوردار و حضوری مفید و سازنده در اجتماع داشته باشند. شهبازی خاطرنشان کرد: گفته‌‌های کارشناس مصداق این مساله است که کودکان دارای حق ‌و حقوقی بوده که حمایت قانونی از آنها را شفاف و بر این نکته تاکید دارد که حقوق کودکان باید ابتدا توسط والدین و سپس در جامعه رعایت شود. این کارشناس اجتماعی ادامه داد: والدینی که بدون در نظر گرفتن حق کودک به‌ علت حس مالکیتی که بر فرزندشان داشته اقدام به تنبیه آنها می‌کنند شاید هنوز از عواقب تنبیه بدنی آنها بی‌ اطلاع هستند. او افزود: کودکی که تنبیه جسمانی می‌شود پس از مدتی انتظاری که والدین از او دارند را برآورده نمی‌کند و ممکن است پدر و مادر بر میزان و شدت تنبیه برای گرفتن نتیجه اضافه کنند که این مساله به آسیب جسمی جبران‌‌ناپذیری نظیر شکستگی، سوختگی و خونریزی بدن کودک منجر می‌شود و کودکی هم که کتک می‌‌خورد از همان دوران بچگی می‌‌آموزد که راه‌ حل مشکلات ابراز خشم به دیگران است. شهبازی تصریح کرد: تنبیه بدنی اگر مداوم و مستمر باشد موجب پایین آمدن اعتماد به‌ نفس در کودکان شده و واژه‌‌هایی نظیر من لیاقت ندارم، من ناتوانم و من به چشم نمی‌‌آیم را که در حین کتک از والدین دریافت کرده‌اند به‌ عنوان یک باور در ذهن خود ثبت می‌کنند. به گزارش ایسنا، او اعتماد نداشتن به دنیا و محیط اطراف را از دیگر عواقب تنبیه جسمی کودکان دانست و افزود: کودکانی که در سن زیر دو سالگی از والدین خود کتک می‌خورند و با خشم با آنان رفتار می‌شود دنیا را از دید خود مکانی ناامن می‌‌بینند، چرا که از سوی افرادی که مراحل اولیه اتکا و اعتماد به ‌نفس را قرار است در آنان شکل دهند، تنبیه می‌‌شوند.آرمان