به گزارش شفا آنلاین:اما این افزایش وزن علاوه بر کم تحرکی دلایل فیزیلوژیکی دارد که در بدن ما رخ می‌دهد. یکی از این دلایل ممکن است تغییر در سوخت و ساز بدن باشد. تغییر سوخت و ساز و بدن به دلایل متفاوتی رخ می‌دهد و گاهی دلایل آن ناشناخته است. اما حالا محققان دریافته‌اند که یک آنزیم می‌تواند نقش چشم‌گیری در این کاهش سوخت و ساز داشته باشد، و مهار آن افزایش وزن میانسالی را کاهش خواهد داد.
؛ بسیاری از ما متوجه شده ایم که افزایش وزن در میانسالی سریع تر اتفاق می افتد.
ذهنیت شایع این است که افزایش وزن در میانسالی به دلیل سبک زندگی افراد است اما مطالعه جدید محققان موسسه ملی بهداشت آمریکا نشان می دهد که یک آنزیم می تواند عامل افزایش وزن در میانسالی باشد.
در این مطالعه، تغییرات بیوشیمیایی که در میانسالی حیوانات اتفاق می افتد، بررسی شد
پژوهشگران در بررسی روی حیواناتی که از لحاظ سنی برابر با انسان 45 ساله بودند، متوجه شدند که آنزیمی به نام 'دی.ان.ای وابسته به پروتیین کیناز' (DNA-PK) با افزایش سن فعال تر می شود.
به علاوه آنها متوجه شدند که DNA-PK مواد مغذی را به چربی تبدیل می کند و شمار میتوکندری ها را کاهش می دهد. میتوکندری به اصطلاح موتورخانه سلول و مولفه کوچکی در درون سلول است که غذا را به انرژی تبدیل و مواد زائد را تجزیه می کنند.میتوکندری مسئول تولید بیش از 90 درصد انرژی لازم برای رشد سلول است و نقش مهمی نیز در مرگ سایر سلول ها ایفا می کند.
هر چه فرد جوانتر باشد، شمار میتوکندری ها در بدن بیشتر است اما از میانسالی کاهش می یابد. باور بر این است که کاهش تعداد میتوکندری ها می تواند به چاقی منجر شود و اختلال عملکرد آن نیز با کاهش توانایی فرد در ورزش کردن ارتباط داده شده است. محققان برای درک بیشتر نقش آنزیم DNA-PK، اثرات این آنزیم را بر دو گروه از موش ها آزمایش کردند.
به هر دو گروه از موش ها رژیم غذایی پر چرب اما به یک گروه داروی بازدارنده ای داده شد که فعالیت آنزیم DNA-PK را مسدود می کرد و به گروه دیگر این بازدارنده داده نشد.محققان مشاهده کردند، موش هایی که داروی بازدارنده DNA-PK را دریافت کرده بودند، در قیاس با موش هایی که این دارو را دریافت نکرده بودند، 40 درصد کمتر افزایش وزن یافتند. به علاوه این دارو موجب افزایش تناسب اندام و کاهش میزان چاقی و ابتلا به دیابت نوع دو در موش های چاق و میانسال شد. این بازدارنده شمار میتوکندری ها را نیز در عضله اسکلتی موش ها افزایش داد.
