به گزارش شفا آنلاین، برخی مطالعات نشان می دهند که انتخاب های غذایی خاص در میان کودکان ممکن است با احتمال بالاتر ابتلا به اختلال بیش فعالی - کمبود توجه (ADHD) در ارتباط باشد. همچنین، گفته شده است آنچه یک کودک می خورد ممکن است شدت نشانه های ADHD موجود را افزایش دهد که به طور معمول شامل بی توجهی، بی قراری و اقدامات ناگهانی بدون تفکر به پیامدهای آن یا عناصری از هر کدام می شود.
به عنوان مثال، پژوهشی در ماه فوریه در نشریه Pediatrics منتشر شد که به بررسی 120 کودک و نوجوان - 60 نفر به تازگی در آنها ADHD تشخیص داده شده بود و 60 نفر که گروه کنترل بودند - پرداخت. پژوهشگران دریافتند آنهایی که در سازگاری با یک رژیم غذایی مدیترانه ای خوب عمل نکردند، احتمال بیشتری داشت مبتلا به ADHD تشخیص داده شوند. یک رژیم مدیترانه ای بیشتر بر مصرف میوه ها، سبزیجات، مغزهای خوراکی و ماهی های چرب تاکید دارد.
مطالعه ای دیگر که در نشریه Psychiatry Open منتشر شد به فواید مصرف ویتامین B اشاره داشت و بیان کرد سطوح ویتامین های B در کودکان مبتلا ADHD بسیار پایین‌تر از همتایان عادی آنها بود. این ویتامین ها به طور معمول در غذاهایی مانند گوشت بوقلمون، تخم مرغ، اسفناج، آووکادو، ماهی تن و ماهی سالمون یافت می شوند و با تنظیم انرژی و سنتز انتقال دهنده عصبی مرتبط هستند، که در نهایت به فرد اجازه می دهد با جهان اطراف خود تعامل داشته باشد. غلظت های پایین ویتامین های B2، B6 و B9 با تشخیص ADHD مرتبط بوده و همچنین ویتامین های B2 و B6 با شدت نشانه ها پیوند داشتند.
نظر متخصصان
معانی این ارتباطات مواد غذایی با ADHD چیست؟ آیا وعده های غذایی که پدر و مادرها برای فرزندان خود آماده می کنند خطر تشخیص ADHD یا تشدید نشانه های آن را افزایش می دهد یا شرایط آنها را بهبود می بخشد؟ درباره مواد غذایی که طی بارداری مصرف می شوند چطور؟
به اعتقاد دکتر کیث ایوب، استادیار پزشکی کودکان در کالج پزشکی آلبرت اینشتین در نیویورک، عدم نتیجه گیری سریع مهم است. به گفته وی، واژه "ارتباط" باید مورد توجه قرار بگیرد زیرا علت و معلول را نشان نمی دهد. ارتباطات همواره می توانند پرچم قرمز را بلند کنند، زیرا در شرایطی که مهم هستند، اما همگی به منظور ارائه فرضیه برای انجام پژوهش بالینی بیشتر شکل گرفته اند.
دکتر ایوب نقش رژیم مدیترانه ای را نادیده نمی گیرد و بر این مساله تاکید دارد که مواد غذایی مانند ماهی چرب، سبزیجات و مغزهای خوراکی انتخاب های سالمی محسوب می شوند. با این وجود، این مواد غذایی برای همه جذابیت یکسانی ندارند و ممکن است وادار کردن یک کودک یا نوجوان مبتلا به ADHD به خوردن آنها چالش برانگیز باشد.
جیل کسل، متخصص تغذیه و رژیم غذایی در نیو کانان، کانکتیکات، با این نظر که رژیم غذایی مدیترانه ای می تواند مفید باشد، موافق است. هنگامی که یک کودک با سطوح پایین مواد مغذی مواجه است، این شرایط می تواند روی رشد وی، به ویژه در سال های اولیه زندگی یعنی زمانی که نرخ رشد بالا است و اندام ها در حال توسعه هستند، تاثیر منفی داشته باشد. این مساله به طور ویژه در مورد رشد و توسعه مغز صادق است و کمبود آهن، از جمله کم خونی فقر آهن، ممکن است توسعه و شناخت مغز را مختل سازد.
به گفته کسل، دوکوساهگسائنویک یا DHA، یک اسید چرب امگا-3 که در روغن ماهی یافت می شود، اغلب با انتقال های عصبی بهینه یا چگونگی ارتباط مسیرهای مغزی با یکدیگر پیوند خورده است.
دکتر سارا ویلمزمیر، داروساز و متخصص تغذیه، کاهش وزن(Weight Loss) و سلامت گوارش، نیز مصرف اسیدهای چرب امگا-3 را توصیه می کند. به گفته وی روغن ماهی تن به طور معمول بسیار مفید است زیرا به دلیل تراکم بالای DHA در آن اثر آرام بخشی بیشتری دارد.
انتخاب های غذایی در زمان بارداری
غذاها و نوشیدنی هایی که مادر در دوران بارداری(Pregnancy) مصرف می کند ممکن است در ابتلا فرزند وی به ADHD نقش داشته باشند. بنابر گزارش کلینیک مایو، مصرف الکل یا سیگار کشیدن در زمان بارداری ممکن است عوامل خطر آفرین برای ADHD باشند.
افزون بر این، مطالعه ای جدید نشان داد که مصرف شیرین بیان و ترکیب شیرین کننده آن به نام گلیسیریزین، توسط یک زن باردار ممکن است خطر افزایش یافته ابتلای فرزند وی به ADHD را به همراه داشته باشد. دختران و پسرانی که در این مطالعه حضور داشتند در مقایسه با کودکانی که مادران آنها مقدار کم یا هیچ گلیسیریزین مصرف کرده بودند، از شانس بالاتری برای مشکلات ADHD برخوردار بودند.
متغیرهای غذایی
با توجه به مطالعات صورت گرفته پرهیز از مصرف غذاهای سرشار از قند، فرآوری شده و حاوی افزودنی های فراوان ارزش توجه را دارد. اعتیاد به مصرف مواد غذایی کم ارزش چه در زمان بارداری و چه توسط کودک می تواند شانس ابتلا به ADHD را افزایش دهد. اگرچه شواهد قاطع درباره این که افزودنی های غذایی موجب ADHD می شوند، وجود ندارد، اما برخی مطالعات نشان داده اند که می توانند بیش فعالی را در میان کودکان افزایش دهند.
