شفا آنلاین:لنگش به معنای بد راه رفتن است، به طوری که بیمار در هر قدمی که برمی‌دارد مجبور است تنه خود را به یک طرف خم کند. لنگش حتی وقتی بدون هیچ مشکل دیگری باشد از مشکلات آزاردهنده است، می‌تواند روی ظاهر شخص و در بسیاری موارد شخصیت وی تاثیر نامطلوب برجای گذارد. لنگیدن بخصوص برای خانم‌ها قابل تحمل نیست.
به گزارش شفا آنلاین:گاهی
اوقات لنگش از دوران کودکی وجود دارد. در بسیاری از این موارد فرد به این
نوع راه رفتن عادت کرده و ممکن است اقدامی برای درمان آن انجام ندهد ولی
وقتی لنگش در سنین نوجوانی و بعد از آن ظاهر می‌شود بیشتر به چشم خورده و
بیمار را ناراحت می‌کند. لنگش بجز تاثیر نامطلوبی که در ظاهر راه رفتن شخص
دارد می‌تواند مشکلات بالقوه دیگری را هم برای او ایجاد کند. کسی که
می‌لنگد در حین راه رفتن بیش از حد معمول انرژی مصرف می‌کند. در این افراد
ممکن است کفش مورد استفاده زودتر از معمول تغییر شکل داده، خراب و فرسوده
شود. همچنین لنگش در بسیاری مواقع می‌تواند موجب فشار بیش از حد به ستون
مهره شود و احتمال بروز کمردرد را بیشتر کند.
لنگش علل متعددی دارد ولی چهار عامل عمده بیشترین سهم را در ایجاد آن ایفا می‌کنند:
درد: مهم‌ترین عامل لنگش درد است. هرگونه دردی در اندام تحتانی از نوک
انگشت پا گرفته تا ناحیه لگن می‌تواند موجب لنگیدن شود، با این حال دردهای
ناحیه لگن و مفصل ران بیش از درد دیگر مناطق بدن موجب لنگش می‌شوند. علل
ایجاد این دردها بسیار متنوع است ولی به هر علتی که باشند می‌توانند موجب
لنگیدن شوند
محدودیت حرکت: خشکی و محدود شدن حرکت در هر کدام از مفاصل اندام تحتانی
می‌تواند موجب لنگش شود. محدودیت حرکتی در مفصل ران، مفصل زانو یا مچ پا
می‌تواند موجب لنگیدن فرد شود، با این حال محدودیت حرکتی در مفصل ران خیلی
زود خود را به شکل لنگش نشان می‌دهد. شایع‌ترین علت این محدودیت‌های حرکتی
بروز آرتروز و ساییدگی مفصلی یا انواع بیماری های روماتیسمی است.
ضعف عضلات اندام تحتانی: ضعیف شدن عضلات در هر قسمتی از اندام تحتانی
می‌تواند به درجات متفاوتی موجب لنگش شود. ضعف عضلات لگن بیشترین تاثیر را
بر ایجاد لنگش دارد و این تاثیر در عضلات پایین‌تر کمتر می‌شود. به‌طور
مثال، ضعیف شدن عضلات ناحیه ران هم می‌تواند موجب لنگیدن شود ولی به درجاتی
کمتر از ضعف عضلات لگن و ضعیف شدن عضلات ساق هم به درجات خفیف‌تری
می‌تواند موجب بروز لنگش شود.
این ضعف ممکن است به علت بیماری‌های عصبی
ایجاد شود (مانند سکته مغزی) یا علت آن مشکلاتی در خود عضله باشد مثل
بیماری دیستروفی عضلانی.
تغییر شکل مفاصل: تغییر در شکل هرکدام از مفاصل ران، زانو و مچ پا
می‌تواند موجب لنگش شود، با این حال تاثیر تغییر شکل مفصل ران بر لنگش بیش
از دو مفصل دیگر است.
این تغییرشکل‌ها می‌توانند به علل متفاوتی ایجاد شوند
ولی هر علتی که داشته باشند روی بیومکانیک زانو تاثیر گذاشته و با تغییر
در نیروهایی که از جانب عضلات بر این مفاصل وارد می‌شود شکل حرکت مفصل و به
تبع آن اندام تحتانی تغییر می‌کند و همین تغییر به معنای لنگش است. مفاصل
به علل متفاوتی می‌توانند تغییر شکل دهند. بطور مثال دررفتگی مفصل ران (چه
دررفتگی مادرزادی و چه بدنبال ضربه)، نیمه‌دررفتگی مفصل ران، بیماری پرتس،
آرتروز و ساییدگی مفصل ران و بسیاری دیگر از بیماری‌ها می‌توانند شکل مفصل
ران را تغییر دهند.
مهرداد منصوری
ارتوپد
