اهداف درمانی در این بیماری عبارتند از: ارتقای کیفیت زندگی فرد و به حداقل رساندن خطر مرگ که با کنترل عوامل خطرسازی نظیر دیابت، فشارخون بالا و‌هایپرلیپیدمی و مدیریت صحیح سندرم‌های ایسکمیک حاد میسر می‌شود.
شفا آنلاین:بیماری
شریان کرونر، که با عنوان آترواسکلروز شریان کرونر یا بیماری ایسکمیک
پایدار قلبی نیز شناخته می‌شود، شایع‌ترین نوع بیماری قلبی و عامل اصلی مرگ
و میر در دنیاست اما آنژین صدری، یک سندرم بالینی است که با احساس ناراحتی
در قفسه سینه، گردن یا دست چپ مشخص می‌شود و از تظاهرات اصلی بیماری شریان
کرونر است. استاندارد تشخیص و ارزیابی بیماری شریان کرونر قلب، انجام
آنژیوگرافی است.به گزارش شفا آنلاین: اهداف درمانی در این بیماری عبارتند از: ارتقای کیفیت زندگی فرد و به حداقل رساندن خطر مرگ که با کنترل عوامل خطرسازی نظیر دیابت، فشارخون بالا و‌هایپرلیپیدمی و مدیریت صحیح سندرم‌های ایسکمیک حاد میسر می‌شود. گزینه‌هایی که برای درمان دارویی بیماری شریان کرونر تجویز می‌شوند عبارتند از بتابلاکرها، بلوک‌کننده‌های کانال کلسیم، نیترات‌ها، مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، استاتین‌ها و داروهای ضدپلاکتی.
آنژین صدری پایدار و ناپایدار
هم اکنون در حدود 5/15 میلیون آمریکایی بزرگسال، به بیماری مزمن شریان کرونر و بیش از 7 میلیون نفر به آنژین صدری دچارند. آنژین صدری، تظاهر اولیه در نیمی از بیمارانی است که با بیماری شریان کرونر روبرو هستند. تظاهر آنژین صدری پایدار مزمن، خطر بروز حوادث جدی قلبی-عروقی را 2 برابر می‌کند. درد قفسه سینه‌ای که به‌طور معمول در آنژین صدری پایدار مزمن دیده می‌شود، به دنبال فعالیت فیزیکی شروع شده و با استراحت یا مصرف نیتروگلیسرین زیرزبانی بهبود می‌یابد. برعکس، درد قفسه سینه‌ای که در حالت استراحت تجربه می‌شود، نشان‌دهنده وضعیت ناپایدار بیماری-نظیر سندرم‌های حاد شریان کرونر -است. بسیاری از بیماران آنژین صدری را نه به شکل درد، بلکه به صورت حساسیت در لمس، فشار یا ناراحتی عنوان می‌کنند. به‌ویژه زنان و سالمندان ممکن است با علائم غیرمعمولی نظیر تهوع، استفراغ، احساس ناراحتی در معده یا درد تیرکشنده قفسه سینه مراجعه کنند. درد آنژین صدری ناشی از ایسکمی قلبی معمولا پس از چند دقیقه برطرف می‌شود؛ محل آن معمولا در زیر جناغ است و درد می‌تواند به سمت گردن، فک، معده یا دست‌ها تیر بکشد. درد بالاتر از فک یا زیر ناحیه اپیگاستر، یا درد محدود به یک منطقه کوچک در کنار قفسه سینه به ندرت آنژین صدری است. درد آنژین صدری معمولا به انجام فعالیت فیزیکی یا استرس عاطفی مرتبط است و با استراحت برطرف می‌شود.
ضدپلاکت‌ها و پیشگیری از انفارکتوس میوکارد
پلاکت‌ها و مشتقات آنها، نقش مهمی در بروز حوادث عروقی انسدادی نظیر انفارکتوس میوکارد ایفا می‌کنند. وقتی که این پلاک‌های آترواسکلروتیک غنی از پلاکت جدا شوند، ترومبوز رخ می‌دهد که در حوادث قلبی-عروقی نقش مهمی دارد. آسپیرین، یک داروی ضدپلاکت است که از طریق مهار برگشت‌ناپذیر سیکلواکسیژناز عمل کرده و منجر به کاهش تشکیل ترومبوکسان A2 مشتق از پروستاگلندین و مهار تجمع پلاکتی می‌شود. تجویز آسپیرین، با کاهش 37 درصدی خطر بروز حوادث قلبی-عروقی کشنده، کاهش 46 درصدی خطر آنژین صدری ناپایدار و کاهش 53 درصدی نیاز بیماران به آنژیوپلاستی همراه است. بنابراین، در این گروه از بیماران درمان با دوز 75 تا 162 میلی‌گرم در روز آسپیرین توصیه شده است.
کلوپیدوگرل، آلترناتیوی قابل قبول برای بیمارانی است که نمی‌توانند از آسپیرین استفاده کنند. کلوپیدوگرل مشتق تینوپیریدین است که از طریق مهار انتخابی و برگشت‌ناپذیر گیرنده آدنوزین دی فسفات P2Y12، مانع تجمع پلاکتی می‌شود. در یک مطالعه، 75 میلی‌گرم کلوپیدوگرل در روز نسبت به 325 میلی‌گرم آسپیرین روزانه ارجح بوده است.
پراسوگرل (Prasugrel)، با نام تجاری افینت (Effient)، مشتق تینوپیریدین ضدپلاکت دیگری است که قابلیت‌های ضدپلاکتی بیشتر و تفاوت در پاسخ‌دهی بیماران به درمان کمتری در مقایسه با کلوپیدوگرل دارد اما افزایش خطر خونریزی متعاقب مصرف این دارو در بیمارانی که تحت «مداخله درمانی کرونر از خلال پوست» قرار گرفته‌اند ثبت شده است. پراسوگرل در حال حاضر برای درمان مبتلایان به بیماری قلبی ایسکمیک پایدار بدون سندرم‌های کرونر حاد اندیکاسیون ندارد. جدیدترین مهارکننده P2Y12، تیکاگرلور (Ticagrelor) با نام تجاری بریلینتا (Brilinta) است که فقط در بیماران مبتلا به سندرم‌های کرونر حاد اندیکاسیون تجویز دارد.
دیپیرامیدول (Dipyramidole)، که اخیرا در ترکیب با آسپیرین در مبتلایان به حمله مغزی ایسکمیک تجویز می‌شود، اثرات ضدپلاکتی هم دارد؛ اما نقش ثابت‌شده‌ای در بیماری قلبی ایسکمیک پایدار نشان نداده است. به علاوه، دیپیرامیدول در مبتلایان به بیماری قلبی ایسکمیک پایدار برای پیشگیری ثانویه تجویز نمی‌شود.
درمان ضدپلاکتی دوگانه با آسپیرین و کلوپیدوگرل، می‌تواند فواید متعددی داشته باشد. این درمان میزان وقوع حوادث قلبی-عروقی را کاهش داده و از مرگ و میر در مبتلایان به بیماری قلبی ایسکمیک پایدار در معرض خطر می‌کاهد. همچنین ثابت شده که بیماران با سابقه اخیر انفارکتوس میوکارد که تحت درمان با «مداخله درمانی کرونر از خلال پوست» با استنت گذاری قرار گرفته‌اند، نیازمند درمان ضدپلاکتی دوگانه برای مدت دستکم یک سال هستند. درمان ضدپلاکتی دوگانه با آسپیرین، در مبتلایان به بیماری قلبی ایسکمیک پایدار بدون جاگذاری استنت و بدون سابقه قبلی سندرم‌های کرونر حاد یا انفارکتوس میوکارد توصیه نمی‌شود. تصمیم‌گیری در مورد شروع درمان ضدپلاکتی دوگانه با آسپیرین، در مبتلایان به بیماری قلبی ایسکمیک پایدار که سابقه انفارکتوس قلبی یا نیاز به جاگذاری استنت کرونر داشته‌اند، با احتیاط و با توجه به نظر خود بیمار انجام می‌شود.
منبع: US.Pharmacist, Feb 2017
سپید
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار