به گزارش شفا آنلاین:وقتی پای سفرهای فضایی طولانی به میان می‌آید، ما تقریبا هیچ چیز از تاثیر احتمالی این سفرها نمی‌دانیم. دلیلش این است که طولانی‌ترین حضور انسان در فضا حدود یک سال است و تازه انسان در این مدت هم در پناه میدان مغناطیسی زمین بوده‌اند. یا این‌حال اگر بنا باشد انسان به ماموریتی طولانی مدت در فضا، مثلا سفر به مریخ برود، مطالعه روی تاثیر طولانی مدت حضور انسان در فضا ضروری است. به همین دلیل محققان از شانس حضور فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی برای چنین مطالعاتی بهره می‌برند، هرچند این ایستگاه در پناه میدان مغناطیسی زمین واقع شده است. اما حضور دو برادر فضانورد دوقلو این امکان را به محققان داده تا بهتر و دقیق‌تر تاثیر حضور در فضا را بسجند.
به گزارش سیناپرس و به نقل از ایرنا؛ این تحقیقات که با کمک دوقلوهای فضانورد اسکات و مارک کلی انجام گرفت، اسکات بین سال‌های 2015 تا 2016 میلادی مدت 340 روز را به‌طور متوالی در ایستگاه فضایی بین‌المللی اقامت کرد.
در حالی که مارک این مدت را در زمین زندگی کرد. هدف از انجام این تحقیقات مقایسه ویژگی‌های ژنتیکی و فیزیکی دو برادر به‌منظور درک چگونگی اثرگذاری میکروگرانش بر بدن انسان در یک بازه زمانی طولانی است. برای دستیابی به این هدف، قبل، بعد و در زمان اجرای آزمایش از هردو برادر نمونه‌های بیولوژیکی متعددی گرفته شد. از آنجا که مارک و اسکات دوقلوهای همسان هستند، در عمل ساختار ژنتیکی یکسان دارند، اما در هر حال بدن دو برادر یکی نیست و در مواردی مانند بیان ژن با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند. به همین علت نمونه‌گیری از دو برادر امری ضروری بود.
پس از بازگشت اسکات از فضا در نخستین آزمایشات بر خلاف انتظار معلوم شد، طول تلومرهای او بیشتر از مارک است. تلومرها پوشش محافظی هستند که در انتهای زنجیره دی ان ای قرار دارند. از آن زمان تاکنون اندازه تلومرهای اسکات به وضع طبیعی بازگشته است اما محققان مطالعات جدیدی را روی تلومرهای سایر فضانوردان آغاز کردند تا دریابند که زندگی در فضا چطور موجب افزایش طول تلومرها می‌شود.
علاوه بر این بدن اسکات در طول اقامت او در فضا کمتر متیلاسیون را تجربه کرده است، اما این فرآیند در بدن برادر او افزایش داشته است. متیلاسیون فرآیندی است که در آن مولکول‌های موسوم به گروه متیل، به مولکول‌های دی ان ای اضافه می‌شوند. محققان هنوز علت این امر را نمی‌دانند. علت علاقه ناسا به مطالعه آثار میکروگرانش بر بدن انسان این است که ناسا قصد دارد به زودی ماموریتی را برای ارسال انسان به مریخ اجرا کند
