شفا آنلاین:نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد مصرف خاکشیر و انجیر به مدت چهار هفته توانست اثرات سودمندی بر روی درد و ناراحتی شکمی بیماران مبتلا به IBS-C داشته باشد.
به گزارش شفا آنلاین، ماکان پور معصومی دانشجوی کارشناسی ارشد رشته علوم تغذیه در پایان نامه خود با عنوان "بررسی و مقایسه تاثیر دریافت خاکشیر و انجیر بر علائم سندروم روده تحریک پذیر با یبوست غالب و عملکرد دستگاه گوارش "به بررسی این موضوع پرداخت.
سندروم روده تحریک پذیر با یبوست غالب (IBS-C) یک اختلال شایع بوده که به شکل درد یا ناراحتی شکمی که با دفع مدفوع بهبود می‌یابد تعریف می‌شود.
مطابق این تحقیق درمان‌های معمول فعلی کافی نبوده و درمان این سندروم را به صورت چالشی برای متخصصان درمانی باقی گذاشته است، همچنین در این راستا خلاء مدارک و شواهد مبنی بر تاثیر استفاده از گیاهان درمانی در بهبود علائم ناشی از این سندروم احساس می‌شود.
در این پژوهش 60 بیمار مبتلا به IBS-C برای شرکت در این کار آزمایی بالینی تصادفی به کار گرفته شدند، پس از مرحله run-in همه بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم و به مدت چهار هفته مداخله بر روی آنها انجام شد.
هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه سودمندی مصرف خاکشیر و انجیر بر روی کنترل علائم در بیماران مبتلا به سندروم یاد شده است. به بیماران مورد مطالعه آموزش داده شد که 30 گرم خاکشیر یا 45 گرم انجیر خشک را قبل از صبحانه و ناهار همراه با یک لیوان آب مصرف کنند (میزان مصرف کل: خاکشیر 60 گرم/روز و انجیر 90 گرم/روز).
این پژوهش نشان داد علائم IBS-C شامل درد و ناراحتی شکمی، تعداد دفعات دفع، یبوست و تعداد دفعات اجابت مزاج با احساس دفع ناکافی در ابتدا و در آخر هر هفته به مدت چهار هفته اندازه‌گیری شد. همچنین شاخص التهابی C-reactive protein در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه گیری شد.
مصرف خاکشیر یا انجیر به صورت معنادار منجر به کاهش در تعداد دفعات درد یا ناراحتی شکمی، تعداد دفعات اجابت مزاج با احساس دفع ناکافی و افزایش دفعات دفع شد. با این حال اثر معنا داری بر روی دفعات یبوست و سطح CRP به موجب مصرف خاکشیر و انجیر مشاهده نشد.
نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که مصرف خاکشیر و انجیر به مدت چهار هفته توانست اثرات سودمندی بر روی درد و ناراحتی شکمی، دفعات دفع و تعداد دفعات اجابت مزاج با احساس دفع ناکافی در بیماران مبتلا به IBS-C داشته باشد.
این پایان نامه با راهنمایی دکتر رضا غیاثوند و مشاوره دکتر نیما بحرینی در دانشکده تغذیه و علوم غذایی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان دفاع شد.
