حملات مکرر سرگیجه، نداشتن تعادل همراه با حالت تهوع، استفراغ، احساس پری و گرفتگی گوش، کم شنوایی و وزوزگوش برای چند ساعت (کمتر از ۲۴ ساعت) و پس از آن احساس گیجی و منگی و تا حدودی بی حالی که چند روز تا بیش از یک هفته ممکن است طول بکشد از نشانه های اصلی بیماری مینیر است. پس از حمله اولیه، سرگیجه از بین میرود و بیمار احساس بهبود میکند و شنوایی نیز بهبود مییابد، ولی وزوزگوش و درجاتی از افت شنوایی ممکن است باقی بماند. البته فاصله حمله بعدی در افراد مختلف کاملا متغیر و ممکن است بیمار از چند هفته تا چند سال، بی علامت باشد. در چنین شرایطی، شنوایی شخص بتدریج کاهش مییابد و تا زمان تشدید حملات، این کم شنوایی به طور پیشرونده تشدید میشود.

مینیر، بیماری افراد پراسترس
بررسی ها نشان میدهد بیماری مینیر به طور کلی در جوامع شهری و پراسترس بیشتر شیوع دارد.علت دقیق ابتلا به بیماری مینیر مشخص نیست، ولی عوامل ارثی و ژنتیک، عوامل روحی و عصبی، رژیم غذایی، استرسهای شغلی و اجتماعی، مشکلات ساختاری گوش داخلی، بیماریهای عروقی، عفونتها، بیماریهای سیستم دفاعی و استعمال دخانیات در پیدایش آن موثر است.

علت بیماری، افزایش فشار مایع درونی گوش داخلی است که این افزایش فشار روی سلولهای شنوایی و بخش تعادلی گوش، تاثیر سوء میگذارد و در سلولهای شنوایی، کم شنوایی پیشرونده و وزوزگوش ایجاد میکند . فشار مایع گوش داخلی با هر حمله تشدید میشود، ولی در فاصله حملات گرچه این فشار باقی میماند، ولی در بیمار علامتی بروز نمیدهد و فقط در وضع تعادلی دقیق آثار خود را نمایان میکند.عواملی که سبب افزایش فشار خون میشود مثل استرس یا مصرف نمک و چربی بر افزایش فشار مایع گوش داخلی نیز تاثیر میگذارد. همچنین تنگی عروق خونی و کاهش جریان خون نیز از عوامل موثر هم بر فشار خون و هم بر فشار مایع درونی گوش داخلی است.

کنترل مینیر با مصرف کم نمک و چربی
مصرف نمک سبب افزایش غلظت یون سدیم در خون و سایر مایعات بدن میشود و جمع شدن سدیم، سبب افزایش فشار تمام این مایعات میشود. مصرف چربی نیز از طریق رسوب در دیواره عروق خونی و ایجاد تنگی در آنها و نیز از طریق بالابردن غلظت خون، خون رسانی به سلولهای حساس شنوایی و تعادلی گوش را کاهش داده، سبب به هم خوردن تعادل یونی و فشار این مایعات میشود.

البته با توجه به اینکه علت اصلی بیماری مینیر مشخص نیست نمیتوان به طور قطعی روشی را برای پیشگیری توصیه کرد، ولی با از بین بردن زمینه های مساعد کننده بیماری میتوان بروز آن را تا حد زیادی کاهش داد. مهمترین عوامل کمک کننده به کنترل بیماری مینیر به رعایت رژیم غذایی کم نمک، کم چربی، مواد محرک مثل کافئین، دخانیات، کنترل عفونت های تنفسی فوقانی و سر و جمجمه، دوری از فشارهای عصبی و استرس، ایجاد شرایط به وجود آورنده آرامش در زندگی و مصرف آب فراوان برای افزایش دفع سدیم از طریق سیستم ادراری، ورزش و فعالیتهای بدنی بازمیگردد.

درمان مینیر را کم اهمیت نشمرید
توجه داشته باشید در صورت بی توجهی به درمان مینیر، کم شنوایی ناشی از آن پیشرفت کرده و به ناشنوایی منجر میشود و از نظر تعادلی نیز، با وجود بی علامتی در فاصله حملات، حرکات تعادلی دقیق بیمار مختل میشود.درمان بیماری باید مرحله به مرحله و به صورت پل های صورت بگیرد. در اولین مرحله از درمان، رعایت رژیم غذایی، رعایت بهداشت روانی و روحی، فعالیتهای ورزشی و تفریحی و به طور کلی تغییر در روش زندگی باید مد نظر قرار بگیرد.

در مرحله دوم درمان دارویی که معطوف به کنترل حملات بیماری و درمان در فاصله حملات است، برای جلوگیری از بازگشت حملات صورت میگیرد. در مرحله بعدی درمان نیز، تزریق داخل گوش میانی برای کاهش اثرات التهابی و نیز کاهش فعالیت سیستم تعادلی اعمال میشود. گاهی نیز روشهای جراحی از جراحی های ساده گرفته تا قطع عصب تعادلی گوش ضرورت پیدا میکند.

دکتر سعید ملایری [ شنوایی شناسی ]

منبع: سایت سلامتی