به گزارش شفا آنلاین:در دنیای مدرن امروز همه به برطرف کردن فوریِ نیازهای اولیه خود معتاد شدهاند. در این میان، خوراکی های سرپایی و به قول معروف "تهبندی کردن” بسیار رایج شده است."تغذیه بدون برنامهریزی" را میتوان خوردن غذا بدون توجه به زمان و میزان مصرف تعریف کرد. این نوع غذا خوردن ارتباط نزدیکی با خوردن از روی بیکاری و یا خوردن به منظور گذران وقت دارد. شباهت میان این دو مورد در این است که ما همیشه نسبت به حجم غذایی که میخوریم هشیار و آگاه نیستیم.
ذهن ما در ابتداییترین سطح به دنبال یکچیز است: زنده ماندن. حتی اگر بلافاصله به انرژی نیاز نداشته باشیم، وقتی غذا در دسترس باشد آن را میخوریم و انرژی آن را بهعنوان چربی در بدن ذخیره میکنیم.
باید بر روی خوردن آگاهانه تمرکز کنیم. زمانی که با حواسپرتی غذا میخوریم، بدون شک در دام پرخوری میافتیم. مثلاً هنگام تماشای فیلم و تلویزیون ممکن است آنقدر درگیر داستان شویم که پیام سیری به مغز نرسد و وقتی به خودمان میآییم میفهمیم که مقدار زیادی پاپکورن خوردهایم.
از غذا خوردن جلوی تلویزیون خودداری کرده و بر روی آنچه میخورید تمرکز کنید. غذایتان را آرام بجوید. بر روی مزه غذا و حسی که به شما میدهد تمرکز کنید. خواهید فهمید که این روش کمک میکند آهستهتر غذا بخورید؛ درنتیجه زمانی که سیر شدید به راحتی قاشق و چنگال را کنار میگذارید و میگویید: "کافی است."
روش دیگر، حذف کردن غذاهای فوری است. اصلاً این نوع غذاها را خریداری نکنید تا در دسترس نباشند. با چیپس، بیسکوییت و این نوع خوراکیها خداحافظی کنید.
ثابتشده که ظرف غذا بر میزان غذایی که میخوریم تأثیر دارد. بنابراین از بشقابهای کوچک استفاده کنید. میزان مشخصی از غذا در یک ظرف کوچک زیاد و در یک ظرف بزرگ، کم دیده میشود. بنابراین با ظرف کوچک حس میکنید غذای بیشتری خوردهاید.