سـوءمصـرف آنتـی‌سـایکـوتیـک‌هـا در سـالمنـدان

شفا آنلاین: داروهای آنتی‌سایکوتیک از جمله گروه داروهایی هستند که بیش از سایر گروه‌های دارویی در سالمندان مورد سوءمصرف قرار می‌گیرند.

به گزارش شفا آنلاین:تحقیقات نشان داده‌اند که بیش از 50 درصد از ساکنان مراکز مراقبت سالمندان حداقل یک داروی روان‌پزشکی (در گروه آنتی‌سایکوتیک، آنتی دپرسانت یا خواب‌آورها) دریافت می‌کنند. بنابراین، پیشگیری از سوءمصرف آنتی‌سایکوتیک‌ها و سایر داروهای اعصاب و روان در سالمندان ضروری است.

       ارزیابی پزشکی- توجه به مشکلات پزشکی و بیماری‌های زمینه‌ای بسیار مهم است؛ زیرا علائم روانی-شناختی ممکن است در سالمندان به دنبال مشکلات پزشکی ایجاد یا تشدید شوند. در ابتدای کار بررسی بیمار از لحاظ بیماری‌های غیر روان‌پزشکی، کمک خواهد کرد تا تنها در صورت وجود علائم با منشاء مشکلات روانی اقدام به تجویز داروهای آنتی‌سایکوتیک کنید. کوتاهی در یافتن علل غیر روان‌پزشکی بی‌قراری و سایکوز، پزشک را در درمان موثر با استفاده از مناسب‌ترین مداخلات دارویی و غیردارویی ناتوان خواهد کرد.

       تشخیص صحیح روان‌پزشکی- در صورت تشخیص صحیح بیماری، در درمان علائم روانی-شناختی که ممکن است در بیماران سالمند به شکل غیراختصاصی تظاهر کنند، موفق خواهید بود. برای حصول این هدف، مشاوره با روان‌پزشک یا روان‌شناس دوره دیده در زمینه روان‌شناسی سالمندان کمک‌کننده است. متخصصین طب سالمندان بی‌شک در تجویز یک رژیم دارویی موثر و با حداقل عوارض جانبی موفق‌ترند.

       مداخلات غیر دارویی- تعدیل رفتارها، بهبود محیط (از نظر وجود صدا ، دما و مزاحمت‌ها)، گروه درمانی، روان‌درمانی حمایتی، فعالیت‌های تفریحی توام با مقاصد درمانی در میان سایر استراتژی‌های درمانی برای این گروه بیماران ممکن است کمک‌کننده باشد و گاه حتی نیاز به مداخلات دارویی را حذف کند.

       شروع آرام درمان و کنترل مداوم- در سالمندان، شروع درمان دارویی باید براساس دوزاژی که در گاید لاین‌های ویژه سالمندان ذکر شده است باشد. همچنین برای ادامه درمان و نیز قطع هر دارویی تیتراسیون مناسب نباید فراموش شود. در حین درمان هم مانیتورینگ و کنترل دقیق ضروری است.

       بررسی پاسخ‌دهی درمانی- ارزیابی میزان پاسخ‌دهی علائم روانی–شناختی موجود به درمان‌های انتخاب شده بسیار مهم است. در ادامه درمان باید گزارش‌های بالینی کادر درمانی و سایر متخصصان از وضعیت بیمار مورد توجه قرار گیرد. جمع‌آوری اطلاعات در مورد وضعیت بیمار و مانیتورینگ بیمار برای پیشگیری از عوارض جانبی ناتوان‌کننده احتمالی داروهای اعصاب و روان ضروری است و باید در برنامه‌های ارزیابی مداوم سالمندان گنجانده شود.سپید