مقایسه کیفیت غذاهای خانگی با غذای مدرسه

به گزارش شفا آنلاین:فاریس در این زمینه می گوید: " ما به این نتیجه رسیدیم که هم غذای خانگی، هم غذای مدرسه استانداردهای تغذیه ای را رعایت می کنند اما غذای مدرسه انرژی و آهن کمتری دارد در صورتی که غذای خانگی چربی اشباع و غیر اشباع بیش از اندازه مورد نیاز دارد."

کیفیت غذاهای مدرسه در سال های اخیر بسیار مورد توجه بوده است. در سال 91 (2012)، سازمان کشاورزی آمریکا (USDA) راهنما های برنامه غذایی مدرسه های ملی (NSLP) را به روز کرد و پیشنهاد های جدیدی با هدف غذاهای سالم تر به آن افزود. در قسمتی از این راهنما، USDA پیشنهاد می کند که مدارس اطمینان حاصل کنند که کودکان روزانه میوه و سبزیجات مصرف می کنند، لبنیات کم چرب یا بدون چربی می خورند و تغذیه غنی از غلات در حجم مناسب متناسب با سنشان دریافت می کنند.

بنظر می رسد چنین راهنمایی تا به امروز موفقیت آمیز اجرا شده است. براساس مطالعه ای که در دانشگاه هاروارد انجام شده است، با تغییر این راهنما، مصرف میوه و سبزیجات بین دانش آموزان کم درآمد افزایش یافته است.

اما علیرغم تمام این گزارشات، نزدیک به 40% والدین به کودکانشان غذای خانگی می دهند. هرچند، فاریس به این موضوع اشاره می کند که برخلاف غذای مدارس، راهنمای تغذیه کامل کودکان برای والدین وجود ندارد و آنها از اینکه چه موادی باید در غذای فرزندشان باشد آگاهی ندارند.

از این رو، فاریس و همکارانش آزمیشی طراحی کردند تا کیفیت غذای مدرسه و غذای خانگی را با هم مقایسه کنند.

غذاهای خانگی معمولا شامل دسرها، اسنک های مانده و نوشیدنی های شیرین است.

محققان 1314 وعده نهار مصرف شده در سه مدرسه ابتدایی در ویرجینیا  را که شامل 57،2% غذای مدرسه و 42،8% غذای خانگی بود آنالیز کردند.

این گروه به این نتیجه رسیدند که غذاهای خانگی شامل کربوهیدرات بیشتر، انرژی بیشتر، چربی، چربی اشباع و شکر بیشتر نسبت به غذای مدرسه است. این غذاها همچنین سطوح کمتری از پروتئین، فیبر، ویتامین A و کلسیم را دارا بودند.

مقدار سدیم در غذای مدرسه بیشتر بود در صورتی که غذای خانگی بیشتر از فرآورده های پروسس شده تشکیل شده بود. علاوه بر این، غذای مدرسه دارای سطوح کمتری از ویتامین C و آهن بود.

النا ال. سرانو، یکی از نویسندگان مقاله در این باره می گوید: " عادات غذایی در کودکی شکل می گیرند و تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه پیدا می کنند. بنابراین، کودکی زمان بسیاری بحرانی برای پرورش تغذیه سالم در افراد است. مشخص کردن فاکتورهای گوناگونی که باعث تغذیه کم کیفیت می شود از اساسی ترین کارهایی است که در آینده باید به آن  پرداخت."