دوپیلوماب، امیدبخش در درمان درماتیت آتوپیک

شفا آنلاین:دوپیلوماب نوعی آنتی‌بادی مونوکلونال و عامل بیولوژیک جدیدی است که هم اینترلوکین 4 و هم اینترلوکین 13 را هدف قرار می‌دهد. این یک درمان امیدبخش برای بیمارانی است که با گزینه‌های درمانی اندکی برای رهایی از وضعیت خود روبرو هستند.

      به گزارش شفا آنلاین: دوپیلوماب نه‌تنها اثرات قابل توجهی بر تسکین خارش و دیگر علائم پوستی دارد، کیفیت زندگی بیماران را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. حتی مشاهده شده که علایم اضطراب و افسردگی بیماران نیز در مدت کوتاهی پس از تجویز دوپیلوماب بهبود پیدا کرده است.

این نتایج که از دو کارآزمایی فاز 3 با نام‌های SOLO 1 و SOLO 2 به دست آمده‌اند، در این کنگره ارائه و به دنبال آن در شماره اول اکتبر نشریه معتبر New England Journa- of Medicine منتشر شده‌اند.

       دکتر سیمپسون و همکارانش 671 بیمار بزرگسال مبتلا به درماتیت آتوپیک را در کارآزمایی SOLO 1 و 708 بیمار دیگر را در SOLO 2 ارزیابی کردند. این بیماران، افرادی بودند که تجویز داروهای موضعی برای آنها کنترااندیکه بوده یا کنترل کافی در تسکین علایم ایجاد نکرده بودند. کارآزمایی‌ها یکسان، چند مرکزی و دو سو کور بودند. بیماران به‌طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده تزریق‌های زیر پوستی پلاسبو یا دوپیلوماب 300 میلی‌گرمی (یک بار در هفته یا هر دو هفته یک بار) قرار گرفتند. هیچ داروی دیگری برای بیماران تجویز نشد.

       بیمارانی که در این دو کارآزمایی وارد شدند، با بیماری متوسط تا شدید دست و پنجه نرم کرده و با میانه 50 درصدی از سطح بدن که مبتلا به درماتیت آتوپیک بوده و میانگین دوره ابتلا به آن نیز 25 سال روبرو بودند.

       در نهایت و پس از 16 هفته درمان، مشخص شد بیمارانی که دوپیلوماب دریافت کرده بودند، سطح پوست بدن آنها از ضایعات کاملا پاک شده یا به حداقل میزان خود رسیده بود. به‌طوری که نمره IGA و نمره EASI در گروه درمان به‌طور قابل توجهی در جهت بهبود تغییر کرده بود. نکته مهم آن که کاهش قابل ملاحظه در خارش، در گروه درمان در مقایسه با پلاسبو، از هفته 2 آغاز و تا هفته 16 نیز ادامه داشت.

       عوارض جانبی این درمان عبارت بودند از کنژکتیویت، کنژکتیویت آلرژیک و واکنش‌های محل تزریق که در حداقل 5 درصد بیماران دیده شد. میزان بروز همه این عوارض در گروه دوپیلوماب بیشتر و همگی نیز با شدت خفیف تا متوسط بروز کرده بودند.

       تشدید درماتیت آتوپیک، واکنش‌های محل تزریق و نازوفارنژیت شایع‌ترین عوارض جانبی مرتبط با درمان بود که گزارش شدند. میزان بروز آنها در هر دو مطالعه یکسان بود (SOLO 1: پلاسبو 65 درصد، دوپیلوماب دو بار در هفته 73 درصد و دوپیلوماب یک بار در هفته 69 درصد. SOLO 2: پلاسبو 72 درصد، دوپیلوماب دو بار در هفته 65 درصد و دوپیلوماب یک بار در هفته 66 درصد).

       مکانیسمی که باعث ایجاد کنژکتیویت می‌شود، ناشناخته باقی مانده، البته همه بیماران نیز آن را با شدت کم تا متوسط نشان دادند. اغلب این بیماران نیز به استروئیدهای موضعی یا سیکلوسپورین موضعی پاسخ درمانی دادند.

       2 بیمار نیز در طول مطالعه فوت کردند که هر دو نیز به‌طور تصادفی در گروه دوپیلوماب قرار داشتند. البته محققان معتقد نیستند که فوت آنها به دلیل دوپیلوماب بوده است. یک مورد به دلیل خودکشی در یک بیمار به شدت افسرده بوده و دیگری نیز به دلیل حمله آسم شدید در هفته 8 درمان با دوپیلوماب بوده است.سپید