ندول‌های تیروئید نوعی برجستگی جامد یا حاوی مایع هستند که روی تیروئید تشکیل می‌شوند.
شفا آنلاین:اکثر ندول‌های تیروئیدی جدی نبوده و علائمی در پی ندارند. سرطان تیروئید مسئول درصد اندکی از ندول‌های تیروئیدی استآمادگی برای ویزیت پزشک
به گزارش شفا آنلاین: اگر خودتان متوجه ندول های تیروئیدی شدید – معمولا در نیمه پایینی گردن، اندکی بالاتر از استرنوم – برای ارزیابی این برجستگی‌ها به پزشک مراجعه کنید.
معمولا ندول‌های تیروئید زمانی کشف می‌شوند که برای معاینات بالینی روتین به پزشک مراجعه می‌کنید. گاهی ندول‌های تیروئیدی زمانی تشخیص داده می‌شوند که به منظور بررسی سایر مشکلات در ناحیه سر و گردن، عکس‌برداری‌هایی از جمله التراسوند، سی‌تی اسکن یا MRI انجام داده باشید. ندول‌هایی که از این طریق تشخیص داده می‌شوند معمولا کوچک‌تر از ندول‌هایی هستند که در معاینات فیزیکی تشخیص داده می‌شوند.
احتمالا زمانی که ندول‌های تیروئیدی تشخیص داده شد، به یک متخصص غدد ارجاع داده می‌شوید. برای اینکه از جلسه ملاقات با پزشک بهترین بهره را ببرید، این پیشنهادات را در نظر داشته باشید:
• از محدودیت‌های پیش از ملاقات با پزشک آگاه شوید.
• علائم و تغییراتی را که تجربه کرده‌اید یادداشت کنید، حتی اگر این علائم با مشکل کنونی شما بی‌ارتباط باشد.
• فهرستی را از اطلاعات مهم پزشکی تهیه کنید، برای مثال: عمل‌های جراحی اخیر، اسامی تمام داروهای مصرفی و تمام درمان‌های اخیر.
• تاریخچه بیماری‌های خود و خویشاوندان خود را ثبت کنید، که شامل تاریخچه سرطان و سایر اختلالات تیروئیدی می‌شود. پزشک خود را از سابقه مواجهه با هرگونه اشعه در دوران کودکی و بزرگسالی مطلع کنید.
• سوالاتی را که می‌خواهید از پزشک بپرسید، یادداشت کنید. برای مثال، در مورد اینکه ندول‌ها چه مشکلاتی را به دنبال دارند، درمان‌هایی که لازم است و راه‌های درمان در دسترس کدامند.
آزمایش‌های تشخیصی
یکی از اهداف مهم و اصلی پزشک در بررسی برجستگی‌ها یا ندول‌های گردن، نفی وجود سرطان است. البته پزشک باید از عملکرد صحیح تیروئید نیز مطلع شود که آزمایشات آن عبارتند از:
• معاینات بالینی: احتمالا از شما خواسته می‌شود در زمان معاینه تیروئید توسط پزشک، بزاق خود را قورت دهید، چرا که ندول‌های غده تیروئید طی بلع به سمت بالا و پایین حرکت می‌کنند.
• تست‌های عملکرد تیروئید: تست‌هایی که سطح تیروکسین و تری‌یدوتیرونین (هورمون‌های مترشحه از غده تیروئید) و نیز هورمون تحریک کننده تیروئید یاTSH (هورمون مترشحه از غده هیپوفیز) را در خون اندازه می‌گیرند. این تست‌ها می‌توانند نشان دهند آیا غده تیروئید شما تیروکسین را به مقدار زیاد (پرکاری تیروئید) یا به مقدار کمی (کم‌کاری تیروئید) ترشح می‌کند.
• اولتراسونوگرافی: این تکنیک تصویربرداری برای ایجاد تصویر از امواج صوتی با فرکانس بالا به جای تابش اشعه استفاده می‌کند. این روش بهترین اطلاعات را درباره شکل و ساختار ندول‌ها فراهم می‌کند و ممکن است برای تمایز کیست از ندول‌های مایع، برای تعیین وجود ندول‌های چندتایی و نیز به عنوان راهنما برای بیوپسی مکشی سوزنی ظریف بکار رود.
• نمونه‌برداری مکشی (آسپیراسیون) سوزنی ظریف (FNA): معمولا ندول‌ها برای حصول اطمینان از عدم وجود سرطان، تحت بیوپسی (نمونه‌برداری) قرار می‌گیرند. نمونه‌برداری FNA به تمایز بین ندول‌های خوش‌خیم و بدخیم کمک می‌کند. در این پروسه، پزشک یک سوزن ظریف را وارد ندول کرده و نمونه‌ای را از سلول‌ها برمی‌دارد. این روند که در مطب پزشک انجام می‌شود، حدود 20 دقیقه زمان می‌برد و خطرات کمی دارد. گاهی پزشک از اولتراسوند به عنوان راهنما برای محل قرارگیری سوزن استفاده می‌کند. سپس نمونه برداشته شده به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا در زیر میکروسکوپ تحت بررسی قرار گیرد.
• اسکن تیروئید: در برخی موارد، ممکن است پزشک برای ارزیابی بهتر ندول‌ها انجام اسکن تیروئید را توصیه کند. طی این آزمایش، ایزوتوپی از ید رادیواکتیو را وارد ورید بازوی شما می‌کند. سپس شما روی میزی دراز می‌کشید و تصاویری از تیروئید توسط دوربین مخصوصی روی صفحه مانیتور ایجاد می‌شود.
ندول‌هایی که هورمون‌های تیروئیدی زیادی را تولید می‌کنند – و ندول گرم نامیده می‌شوند – در اسکن به صورت رو به بالا نشان داده می‌شوند چون نسبت به بافت‌های نرمال تیروئیدی، مقدار بیشتری را از ایزوتوپ برمی‌دارند. ندول‌های سرد فاقد عملکرد بوده و به صورت یک نقص یا حفره در اسکن دیده می‌شوند. تقربیا همیشه ندول‌های گرم غیرسرطانی هستند اما برخی ندول‌های سرد سرطانی می‌شوند. نقطه ضعف اسکن تیروئید آن است که قادر به تمایز بین ندول‌های سرد خوش‌خیم و بدخیم نیست.
مدت اسکن تیروئید متفاوت است و به مدت زمانی که ایزوتوپ به غده تیروئید می‌رسد، بستگی دارد. ممکن است شما در گردن خود احساس ناراحتی کنید چرا که در زمان اسکن، گردن به عقب کشیده می‌شود و تحت مواجهه با مقدار اندکی اشعه قرار می‌گیرید.
درمان دارویی
درمان به نوع ندول‌های تیروئید بستگی دارد.
درمان ندول‌های خوش‌خیم
اگر ندول‌های تیروئید سرطانی نیستند، چندین گزینه برای درمان وجود دارد:
هوشیارانه منتظر باشید: اگر بیوپسی نشان داد که ندول‌های تیروئید خوش‌خیم هستند، ممکن است پزشک پیشنهاد کند شرایط را به طور ساده پایش کنید که معمولا به این معنی است که در فواصل زمانی منظم، معاینات بالینی و تست‌های عملکرد تیروئید انجام دهید. اگر ندول‌های شما رشد کرده و بزرگتر شوند باید مجددا بیوپسی انجام دهید. اگر ندول‌های خوش‌خیم تیروئید بدون تغییر بمانند، ممکن است دیگر هیچگاه نیاز به درمان نداشته باشید.
درمان سرکوب هورمون‌های تیروئید: این روش درمانی برای ندول‌های خوش‌خیم با لووتیروکسین انجام می‌شود که نوع سنتتیک تیروکسین است و شما آن را به شکل قرص دریافت می‌کنید. هدف از این کار، تامین هورمون تیروئید اضافی است که به غده هیپوفیز پیام می‌فرستد تا TSH کمتری تولید کند که یک هورمون محرک رشد بافت‌های تیروئیدی است.
اگرچه این امر به نظر خوب است، درمان با لووتیروکسین موضوع بحث و اختلاف است. هیچ‌گونه شواهد روشنی وجود ندارد که ضرورت درمان کوچک‌کردن ندول‌ها یا حتی ندول‌های کوچک و خوش‌خیم را نشان دهد.
جراحی: گاهی ندول‌های خوش‌خیم، نیازمند جراحی هستند، به ویژه اگر به حدی بزرگ شده باشد که تنفس یا بلع را با مشکل مواجه کند. همچنین جراحی برای افرادی که گواتر مولتی‌ندولار دارند، به ویژه اگر گواتر مسیر تنفس، مری یا عروق خونی را تنگ کرده باشد نیز در نظر گرفته می‌شود. ندول‌هایی که طی بیوپسی با عنوان مبهم یا مشکوک تشخیص داده می‌شوند هم نیاز به برداشت از طریق جراحی دارند و می‌توانند برای نشانه سرطان مورد بررسی قرار گیرند.
درمان ندول‌هایی که منجر به پرکاری تیروئید می‌شوند
اگر ندول تیروئید هورمون‌های تیروئیدی تولید کند، منجر به افزایش سطح تولید نرمال هورمون‌های غده تیروئید خواهد شد و ممکن است پزشک درمان‌هایی برای پرکاری تیروئید پیشنهاد کند، از جمله:
ید رادیواکتیو: معمولا پزشکان از ید رادیواکتیو برای درمان آدنومای پرکاری تیروئید یا گواتر مولتی‌ندولار استفاده می‌کنند. ید رادیو اکتیو به صورت کپسول یا در فرم مایع تجویز شده و توسط غده تیروئید برداشته شده و طی 3-2 ماه منجر به کوچک شدن ندول‌ها و فروکش کردن علائم پرکاری تیروئید می‌شود.
داروهای ضدتیروئیدی: در برخی موارد ممکن است پزشک برای کاهش علائم پرکاری تیروئید داروهای ضدتیروئیدی از جمله متی‌مازول تجویز کند. این نوع از درمان معمولا طولانی بوده و می‌تواند اثرات منفی جانبی و جدی بر کبد داشته باشد، لذا مشورت با پزشک در خصوص فواید و خطرات درمان اهمیت بسیاری دارد.
جراحی: اگر درمان با ید رادیو اکتیو یا داروهای ضدتیروئیدی مد نظر نباشد، ممکن است کاندیدای عمل جراحی برای برداشت غده تیروئید باشید. جراحی نیز خطرات جدی را به دنبال دارد که باید آنها را با پزشک خود مطرح کنید.
درمان ندول‌های سرطانی
معمولا درمان ندول‌هایی که سرطانی هستند مستلزم جراحی است.
• جراحی: درمانِ معمول ندول‌های بدخیم، برداشت ندول و نیز بخش اعظمی از بافت تیروئیدی توسط جراحی است که تیروئیدکتومی نیمه‌کامل نامیده می‌شود. خطرات جراحی تیروئید شامل آسیب اعصاب مجاور که تارهای صوتی (اعصاب حنجره‌ای) را کنترل می‌کند و نیز آسیب غدد پاراتیروئیدی – 4 غده کوچک که پشت غده تیروئید قرار گرفته و سطح کلسیم خون را کنترل می‌کند - است. پس از تیروئیدکتومی لازم است تا پایان عمر برای تامین مقادیر نرمال هورمون‌های تیروئیدی بدن، تحت درمان با لووتیروکسین باشید.سپید
منبع: Your Doctor
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار