سودوفولیکولیت، یک بیماری شایع مزمن و التهابی پوستی است که متعاقب اصلاح صورت به‌ویژه در مردان مشاهده می‌شود.
شفا آنلاین:سودوفولیکولیت معمولا به شکل جوش‌های چرکی کوچک و
دردناک است؛ اما گاه تشکیل اسکار یا کلوئید می‌دهد. بیشتر بیماران
می‌توانند سودوفولیکولیت را با تغییر عادات اصلاح صورت و استفاده از
گزینه‌های درمانی موضعی و سیستمیک، مدیریت کنند. اگر نتایج درمان با سایر
داروهای ضدفولیکولیت ناموفق باشد، مداخله جراحی و درمان با لیزر، گزینه
درمانی بعدی است که می‌تواند منتهی به بهبود شود.به گزارش شفاآنلاین: پاتوژنز سودوفولیکولیت، چند عاملی است. وقتی که نوک مو نمی‌تواند از لایه اپیدرمال خارج شود و به جای آن به سمت پایین خم شده و به رشد خود ادامه می‌دهد، سودوفولیکولیت در نتیجه نفوذ ترانس فولیکولار ایجاد می‌شود. در نفوذ خارج فولیکولی، شفت مو در سطح لایه اپیدرم بریده شده است. موی تازه بریده شده، با نوک تیز، در فاصله کوتاهی از فولیکول مو به درون اپیدرم برمی‌گردد و به رشد رو به پایین خود ادامه می‌دهد. مشابه آنچه در مورد نفوذ ترانس فولیکولار هم رخ می‌دهد، واکنش التهابی به جسم خارجی موجب درد، التهاب و ضایعه کلاسیک سودوفولیکولیت می‌شود. درمان سودوفولیکولیت ممکن است دشوار باشد، هر چند که با استفاده از روش‌های مناسب‌تر اصلاح و استفاده از گزینه‌های درمانی موجود، این مشکل در اغلب بیماران به راحتی کنترل می‌شود. از آنجا که سودوفولیکولیت یک واکنش التهابی به جسم خارجی ایجاد شده در اثر نفوذ ترانس فولیکولار و خارج فولیکولار است، درمان اولیه باید شامل پیشگیری از این 2 معضل باشد. تمام بیماران باید حداقل برای مدت 4 هفته از اصلاح ناحیه آسیب‌دیده پرهیز کنند. اعتقاد بر این است که بیشتر جوش‌های چرکی سودوفولیکولیتی، پس از یک ماه رشد مدام مو برطرف می‌شوند.
بنزوئیل پراکساید: بنزوئیل پراکساید، خواص آنتی‌باکتریال علیه پروپیونی باکتریوم دارد و نیز به‌عنوان یک کراتولیتیک و ضدالتهاب اثر می‌کند. این دارو به تنهایی یا در ترکیب با کورتیکواستروئیدهای موضعی و رتینوئیدهای موضعی به‌عنوان درمان خط اول برای کاهش التهاب ضایعات سودوفولیکولیت تجویز می‌شوند. همچنین، بنزوئیل پراکساید ممکن است به یک رژیم درمانی آنتی‌بیوتیکی موضعی یا سیستمیک برای کاهش خطر مقاومت باکتریایی اضافه شود. این داروها در اشکال کرم، لوسیون و ژل‌های با پایه آب با الگوی مصرف یک یا دو بار در روز برای درمان سودوفولیکولیت مصرف می‌شوند. عوارض جانبی گزارش شده برای بنزوئیل پراکساید عبارتند از ادم، خشکی پوست، درماتیت تماسی.
کورتیکواستروئیدها: تحریک و التهاب پوستی، از جمله علائم اصلی سودوفولیکولیت هستند؛ بنابراین، کورتیکواستروئیدهای موضعی درمان اصلی این ضایعات محسوب می‌شوند. بیشتر رژیم‌های ضدسودوفولیکولیت، شامل یک کورتیکواستروئید موضعی با پتانسیل متوسط تا پایین مانند بتامتازون 05/0 تا 1 درصد یا هیدورکورتیزون 5/0 تا 1 درصد است که یک تا سه بار در روز مصرف می‌شوند. در مواردی، تزریق تری آمسینولون استوناید 10 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر در داخل ضایعه ممکن است برای کنترل شدت التهاب یا مدیریت تشکیل اسکار‌هایپرتروفیک یا تشکیل کلوئید موثر باشد. تحریک موضعی، قرمزی و تشکیل آکنه جدید نیز با مصرف کورتیکواستروئیدهای موضعی مرتبط هستند. هر چند که درد محل تزریق، سوزش، خونریزی و لیپوآتروفی ممکن است با تزریقات مکرر تری آمسینولون استوناید در داخل ضایعه رخ دهند.
رتینوئید موضعی: رتینوئید تازاروتن موضعی 05/0 تا 1/0 درصد، ترتینوئین 02/0 یا 1/0 درصد و آداپالن 1/0 یا 3/0 درصد ممکن است به‌ویژه در درمان سودوفولیکولیت موثر باشند، زیرا نه‌تنها ضایعات هایپرکراتوز را بهبود می‌بخشند، بلکه می‌توانند موجب کاهش نفوذ ترانس فولیکولار با برداشتن لایه نازک اپیدرم شوند که از تشکیل فولیکولیت پیشگیری می‌کند.
آنتی‌بیوتیک‌ها: هر چند که باکتری‌ها در شکل‌گیری اولیه سودوفولیکولیت درگیر نیستند، کلونیزاسیون فلور نرمال ممکن است به افزایش التهاب و عفونت ثانویه منتهی شود. آنتی‌بیوتیک‌های موضعی ممکن است برای درمان اولیه سودوفولیکولیت در بیمارانی که پوست چربی دارند یا مبتلایان به آکنه ولگاریس تجویز شوند. هم کلیندامایسین موضعی 1 درصد و هم اریترومایسین 2 درصد، فعالیت ضدالتهابی دارند و برای کاهش کلونیزاسیون باکتریایی در فولیکول‌ها و پیشگیری از عفونت‌های ثانویه تجویز می‌شوند. این ترکیبات باید روزانه دو بار در موضع مالیده شوند. آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی معمولا فقط برای موارد شدید سودوفولیکولیت یا مواردی که عفونت ثانویه یا آبسه شکل گرفته تجویز می‌شوند. بسته به شدت عارضه، درمان آنتی‌بیوتیکی با تتراسایکلین 250 تا 500 میلی‌گرم دو بار در روز، مینوسیکلین 50 تا 100 میلی‌گرم دو بار در روز، داکسی سایکلین 50 تا 100 میلی‌گرم دو بار در روز یا اریترومایسین 250 تا 500 میلی‌گرم 2 الی 4 بار در روز ممکن است برای هفته‌ها تا ماه‌ها لازم باشد.
داروهای ادجانکتیو: کرم موضعی افلورنیتین هیدروکلراید 9/13 درصد برای کاهش موی صورت در زنان مبتلا به هیرسوتیسم تجویز می‌شود؛ اما می‌تواند موجب کاهش موارد جوش‌های التهابی در مردان با سودوفولیکولیت نیز بشود. افلورنیتین هیدروکلراید با مهار غیرقابل برگشت ارنیتین دکربوکسیلاز، رشد مو را کاهش داده و موثرترین داروی ضد سودوفولیکولیت در شرایطی است که در ترکیب با سایر داروهای موضعی تجویز شده است. این دارو باید دو بار در روز با فاصله حداقل 8 ساعته روی پوست مالیده شود و بیمار نباید تا 4 ساعت ناحیه را شستشو دهد. عوارض ناخواسته این دارو عبارتند از تحریک خفیف پوستی و تشکیل آکنه جدید.سپید
منبع: US.Pharmacist,October2016
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار