مـدیـریـت، درمـان، غـربـالـگـری

به گزارش شفا آنلاین، در سال 2016 نیز انجمن‌های علمی زیر، با به‌روز کردن راهنماهای بالینی خود، گام مهمی در این زمینه برداشتند:
- کالج متخصصین زنان و مامایی آمریکا (ACOG)
- انجمن انکولوژی بالینی آمریکا
- مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها
- پزشکان بیمارستان‌ها برای کودکان بیمار، تورنتو
- کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPSTF)

توصیه‌ها در زمینه غربالگری برای افسردگی در بارداری (به‌وسیله کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده)
       1) USPSTF پیشنهاد می‌کند غربالگری برای افسردگی در جمعیت عمومی بزرگسالان، از جمله مادران باردار و پس از زایمان انجام شود. غربالگری باید به گونه‌ای انجام شود تا از تشخیص دقیق، درمان موثر و پیگیری مناسب اطمینان حاصل شود.

       2) USPSTF نتیجه‌گیری می‌کند که حداقل اطمینان متوسطی وجود دارد که غربالگری افسردگی در این دسته از افراد منافع خاصی دارد و به آنها کمک می‌کند.

       3) برای غربالگری افسردگی می‌توان از پرسشنامه PatienHealth Questionnaire، Hospita- Anxiety and Depressio- Scale در بزرگسالان، Edinburgh Postnata- Depressio- Scale در زنان باردار و زایمان کرده استفاده کرد.

راهنماهای بالینی غربالگری سرطان سرویکس (به‌وسیله کالج متخصصین زنان و مامایی آمریکا)
       1) راهنماهای بالینی مذکور زمانی منتشر شد که سازمان غذا و دارو تست HPV ای را که در حال حاضر در بازار برای غربالگری اولیه سرطان سرویکس وجود دارد، تائید کند. ACOG تاکید می‌کند که این تست به تنهایی می‌تواند به عنوان یک جایگزین برای غربالگری سرطان برپایه سیتولوژی (تست پاپانیکولا) در زنان 25 سال و بیشتر درنظر گرفته شود. غربالگری باید در زنان 65 سال و بالاتر متوقف شود، البته به شرط آنکه سابقه نتایج غربالگری در وی منفی بوده باشد.

       2) ACOG پیشنهاد می‌کند تست سیتولوژی به تنهایی هر 3 سال یکبار برای زنان 21 تا 29 سال انجام شود. برای زنان 30 تا 65 سال، انجام همزمان دو تست سیتولوژی و تست HPV هر 5 سال یکبار ترجیح داده می‌شود و غربالگری با سیتولوژی به تنهایی هر 3 سال یکبار قابل قبول است. ACOG انجام سالانه تست‌ها را توصیه نمی‌کند.

       3) زنان HIV مثبت جوانتر از 30 سال، اگر تست‌های سیتولوژی سالانه آنها به مدت 3 سال متوالی طبیعی بودند، می‌توانند به جای غربالگری سالانه، از تست‌های سیتولوژی، هر 3 سال یکبار استفاده کنند. ACOG از انجام تست‌های همزمان برای زنان کمتر از 30 سال حمایت نمی‌کند.

       4) زنان مبتلا به HIV که 30 سال یا بیشتر سن دارند، می‌توانند هم با تست‌های سیتولوژی به تنهایی یا تست‌های همزمان غربالگری شوند. افرادی که تست‌های سیتولوژی سالانه آنها، برای 3 سال متوالی طبیعی باشد، می‌توانند باز هم سالانه غربالگری شوند و افرادی که هم که یک نتیجه مثبت از تست‌های همزمان دارند، می‌توانند باز هم سالانه غربالگری شوند.

       5) ACOG از انجام تست‌های غربالگری پیش از سن 21 سالگی حمایت نمی‌کند، مگر آنکه بیمار HIV مثبت باشد، صرف‌نظر از اینکه سن شروع رابطه جنسی وی چه زمانی بوده است. فقط 1/0 درصد موارد سرطان سرویکس پیش از سن 20 سالگی رخ می‌دهد و شواهدی از اثربخش بودن غربالگری در این گروه سنی وجود ندارد.

       6) بولتن‌های بالینی همچنین دربرگیرنده راهنماهایی در مورد استفاده از واکسن جدید 9 ظرفیتی HPV است که 5 گونه پرخطر اضافی را از این ویروس نسبت به واکسن‌های قبلی پوشش می‌دهد.

       7) به دلیل درجه بالای محافظت با هر یک از واکسن‌های HPV و خطر عفونت ویروسی در زنان واکسینه نشده، بیماران واجد شرایط باید با هر کدام از واکسن‌هایی که در دسترس هستند، واکسینه شوند (2 ظرفیتی، 4 ظرفیتی و 9 ظرفیتی) و واکسیناسیون نباید برای یک نوع خاصی از واکسن به تعویق افتد.

الگوریتم برای مدیریت نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به بیماری گریوز (به‌وسیله پزشکان در بیمارستان برای کودکان بیمار، تورنتو)
این الگوریتم در برگیرنده توصیه‌های زیر است:
       1) ارزیابی خطر براساس آنتی‌بادی‌های گیرنده TSH مادری انجام می‌شود. اگر سطوح آنها منفی باشد، نیازی به پیگیری وجود ندارد. اگر مثبت باشند یا در دسترس نباشند، نوزادان باید در گروه «در معرض خطر» هیپوتیروئیدی قرار گیرند.

       2) خون بندناف را برای آنتی‌بادی‌های گیرنده TSH تست کنید. اگر تست نوزادان منفی باشد، دیگر نیازی به پیگیری بیشتر ندارند.

       3) اندازه‌گیری سطح تیروکسین آزاد fT4 و TSH در خون بند ناف اندیکاسیونی ندارد.

       4) سطح تیروکسین آزاد و TSH را در روز 3 تا 5 تست کنید. سپس آن را در روز 10 تا 14 مجددا تکرار کنید و نوزادان را از نظر بالینی تا 2 – 3 ماهگی دنبال کنید.

       4) برنامه گفته شده باید برای نوزادان به دنیا آمده از مادران درمان شده یا نشده مبتلا به بیماری گریوز، به طور یکسان انجام شود.

       5) متی‌مازول درمان انتخابی در موارد لزوم است. بتابلاکرها می‌توانند برای بیش‌فعالی علامتدار افزوده شوند. بیماران با علایم مقاوم می‌توانند تحت درمان با یدید پتاسیم همراه با متی‌مازول قرار گیرند. مشخص نیست آیا نوزادان بدون علامت با هیپرتیروئیدی بیوکمیکال درمان شوند یا خیر.

       6) نوزادانی که روی درمان با متی‌مازول قرار دارند، باید تا زمانی که وضعیتشان پایدار شود، هفتگی و سپس هر 1 یا 2 هفته ارزیابی شوند و داروها تا سطحی که تحمل شوند، کاهش یابند. درمان متی‌مازول اغلب 1 تا 2 ماه طول می‌کشد.

       7) آگاه باشید که این نوزادان می‌توانند مبتلا به هیپوتیروئیدی مرکزی یا اولیه شوند.
منبع: Medscape