شفا آنلاین>اجتماعی> اورژانس پیش‌بیمارستانی در هر بخش از ایران الزامات و نیازهای خاصی دارد. اگرچه کمبود نیرو و نبود امکانات درد مشترک همه آنهاست اما بیشتر که پای صحبتشان می‌نشینی، می‌بینی نیروهای اورژانس پیش بیمارستانی هر شهر یا استان مشکلات خاص خودش را دارد.
به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی تهران از وفور مزاحمت‌های
تلفنی گلایه می‌کنند و تکنسین‌های یاسوجی از راه‌های صعب‌العبور و
آمبولانس‌هایی که میانه راه در دل طبیعت بکر گیر می‌افتند و بیماران را
چشم‌انتظار می‌گذارند.72 ساعت شیفت اجباری برای پوشش زمان‌های خالی!
آزادی، تکنسین اورژانس کرمانشاهی که مدتی است مسئولیت آمبولانس‌های خصوصی را به عهده دارد و کارشناس دبیرخانه کارگروه بهداشت و درمان مرکز فوریت‌های پزشکی است، می‌گوید: «موضوع کمبود نیروی انسانی یکی از مهم‌ترین مشکلاتی است که ما با آن مواجه هستیم.
این مشکل برخی از همکاران ما را مجبور کرده تا 72 ساعت شیفت بدهند و ممکن است در این شرایط خدمات‌رسانی به‌صورت موثر انجام نشود. در شهر کرمانشاه حدود 20 پایگاه از برنامه پنجم توسعه عقب‌افتاده‌ایم و به همین دلیل برای پایگاه‌های تازه تاسیس، نیروی انسانی تعریف‌نشده و همین موضوع باعث افزایش شیفت‌های اضافه‌کاری می‌شود. اغلب این شیفت‌ها هم به‌صورت اجباری است و تکنسین‌ها مکلف به پوشش ساعات خالی هستند.»
او در ادامه توضیح می‌دهد: «یکی دیگر از مشکلات موجود، تامین تجهیزات لجستیکی است. وزارت بهداشت عمر مفید آمبولانس‌ها را 5 سال تعریف کرده این در حالی است که اکثر آمبولانس‌ها در ایران بیش از 10 سال هم کارکرده‌اند و برای ارائه خدمت دچار مشکلاتی هستند.»
ماموریت 7 ساعته
محسن جلیلی، معاون اجرایی مرکز فوریت‌های حوادث پزشکی کهگیلویه و بویراحمد نیز از نبود استانداردهای لازم برای انجام ماموریت‌ها گله می‌کند: «استان ما جزو استان‌های محروم است که مناطق طبیعی و صعب‌العبور زیادی دارد. در چنین شرایطی افرادی که در روستاها و عشایر زندگی می‌کنند، به دلیل فرهنگ‌سازی که شده درخواست اورژانس دارند و همین باعث می‌شود خیلی از ماموریت‌ها در فاصله‌های زیاد و مناطق دورازهم باشد.» او در توصیف ماموریت‌ها نیز می‌گوید: «یکی از ماموریت‌های ما 7 ساعت و نیم طول کشید. یکی دیگر از استانداردهایی که با درخواست‌های ما در این استان تطابقی وجود ندارد این است که گاهی برای فاصله 45 کیلومتری آمبولانس هم فرستاده‌ایم اما 10 تا 20 درصد از درخواست‌های آمبولانس برای بیماران مربوط به مناطقی است که در فاصله بیشتری قرار دارند. خیلی از این ماموریت‌ها در مناطق کوهستانی انجام می‌شود و آمبولانس‌ها در اثر رفت‌وآمد به این مناطق مستهلک می‌شود.» جلیلی اضافه می‌کند: «بارها پیش‌آمده که برخی بیماران که تماس می‌گیرند، شرایطشان ازنظر پزشک هم اورژانسی است اما آمبولانس را نمی‌توان به آن مناطق فرستاد. یکی از مشکلات عدیده ما نیز همین است. باید پروتکلی تعریف و تدوین کرد که هم به بیماران ساکن در این مناطق خدمت‌رسانی شود و هم به کارکنان اورژانس آسیبی نرسد.»
اعتباراتی که دیر می‌رسد
بخش مهمی از مشکلاتی که رمضان‌علی میر، یکی از تکنسین‌های اورژانس استان سیستان و بلوچستان که سابقه 15 سال ریاست مرکز فوریت‌های پزشکی را دارد، مطرح می‌کند با دیگر اظهارات مطرح‌شده، مشترک است اما آنچه او به‌عنوان یک موضوع متفاوت مطرحش می‌کند، کمبود اعتبار است: «در کنار چالش نیروی انسانی به‌عنوان مهم‌ترین موضوع، کمبود اعتبار و عدم تخصیص به‌موقع آن از مرکز، افزایش تعداد پایگاه‌های اورژانس در سطح این استان را با تاخیر مواجه کرده است.» او اضافه می‌کند: «از دیگر مشکلات خاصی که در استان ما وجود دارد، تخصیص ماشین‌های آمبولانس است. هر منطقه ویژگی‌های خاصی دارد و به آمبولانس با ویژگی‌های منطبق با منطقه خود نیاز دارد. برای مثال مناطق این استان کویری است و بادهای فصلی خاص خود را دارد که باعث می‌شود آمبولانس بلااستفاده شود.»
ادعاهای دروغ برای فریب اورژانسی‌ها
در این میان اما مشکلات تهرانی‌ها از نوع دیگر است. علیرضا مافی گودرزی، با 26 سال سابقه فعالیت به‌عنوان تکنسین فوریت‌های پزشکی که حالا مسئولیت 6 پایگاه اختصاصی اورژانس تهران را به عهده دارد از مزاحمت‌های تلفنی و شهروندانی که با استفاده از برخی کدها در توصیف حال بیمارشان اطلاعات غلط می‌دهند، گله می‌کند: «در خیلی موارد تماس‌هایی که با ما گرفته می‌شود جنبه اورژانسی ندارد. کارکنان اورژانس که در واحد 115 به تماس‌ها جواب می‌دهند، فارغ‌التحصیل پرستاری هستند اما زمانی که یک فرد پشت خط تصمیم به‌دروغ گفتن و تمارض کردن بگیرد و برای مثال علائم سکته قلبی را برای پرستار پشت خط توضیح دهد درحالی‌که بیمارش این علائم را ندارد، هیچ‌کس فکر نمی‌کند این حرف شاید یک ادعا باشد و هرچه سریع‌تر یک واحد آمبولانس برایشان اعزام می‌کنند.» او می‌گوید: «چند روز پیش در یکی از دوستانم پرسیدم برای بیماری که علائم عصبی داشت، چطور آمبولانس اورژانس فرستادند، امکان ندارد برای این علائم آمبولانس اعزام کنند که او پاسخ داد، من با اورژانس تماس گرفتم و علائم سکته قلبی را مطرح کردم!»
نبود پوشش قانونی کافی برای حمایت از داروسازها
اوراق بهادار اسلامی برای تامین هزینه‌های صنعت دارو
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار