این دستگاه در نهایت می‌تواند برای استفاده در ابزارهای روزمره مانند قاشق و چنگال، فنجان و قوطی مهندسی شود و محققان در حال حاضر نمونه اولیه‌ای از یک قاشق را طراحی کرده‌اند.
آن‌ها مدعی هستند که با بهبود بیشتر این ابداع، در آینده می‌توان از آن برای تغییر طعم غذا به مزه دلخواه استفاده کرد و برای مثال سبزیجات را با طعم شکلات به خورد کودکان داد.
در این ابداع از واکنش‌های شیمیایی دهان در زمان خوردن سوءاستفاده شده است. طعم‌های شور و شیرین زمانی که گیرنده‌های طعم روی زبان، واکنش بین بزاق و اسیدیته هیدروژن یا سدیم را درک می‌کند، تشخیص داده می‌شوند.
محققان با استفاده از تحریک برقی توانستند فرکانسی را پیدا کنند که بطور مصنوعی این واکنش را تقلید می‌کرد.
برای طعم‌های شیرین یک کانال به نام TRPM5 وجود دارد که به دما حساس است، از این رو زمانی که غذا داغ‌تر است، طعم شیرینی آن بیشتر حس می‌شود. دستگاه جدید برای تقلید از طعم‌های شیرین‌تر، دمای زبان را به سرعت از 25 درجه سانتیگراد به 40 درجه سانتیگراد می‌رساند.
