این روان درمانگر کودک با بیان اینکه در برخی دوره های آموزشی، والدین در خصوص چگونگیِ ارتباط گرفتن با کودک، چگونگی حرف زدن با کودک و چگونگی گوش‌دادن به حرف‌های کودک آموزش‌های لازم را می‌بیند، گفت: معتقدیم که بچه زمانی می‌تواند به گونه‌ای مسئولیت پذیر و مطمئن وارد جامعه شود که ارتباطی مبنی بر اعتماد را در خانه لمس کرده باشد و در جایی محترم شمرده شده باشد و عزت نفسش رشد کرده باشد.
رضایی تاکید کرد: بحث اصلی ما این است که فرزند پروری مهارتی است که باید آن را یاد گرفت. همان‌طور که خیلی از مهارت‌های دیگر را تمرین می‌کنیم و یاد می‌گیریم این را هم باید یاد بگیریم. اگر بچه‌ای دچار هیجانات می‌شود اگر بچه‌ای عصبانی می‌شود، می‌ترسد، ناراحت است، غمگین یا ناامید می‌شود؛ ما باید کنارش باشیم و مثل یک مربی هیجان، به او بیاموزیم که چگونه غمش را کم کند و چگونه عصبانیتش را بروز دهد یا کم کند و چگونه قبول کند که راه درستِ بروز دادنِ این احساسات چیست.
وی ادامه داد: آموزش پدران و مادران امری ضروری است و اگر پدر حمایت درستی داشته باشد مادر می‌تواند مادری خوبی داشته باشد. خانواده یک سیستم است و نمی‌شود تنها روی مادر و یا بچه کار کرد. حتی ما دوره‌ای روی والدین ثانوی یعنی مادربزرگ هم کار می‌کنیم که دخالت‌ها یا راهنمایی‌های شما چقدر می‌تواند در تربیت کودکان موثر باشد.
رضایی افزود: ما باید بدانیم در ۳۰ سال آینده می خواهیم چه بچه‌ای داشته باشیم و امروز برای این هدف چه باید کنیم. و باید راهکارهایی را به مادران بیاموزیم که اگر قرار است بچه مطمئن و مسئولیت پذیر وارد جامعه شود اکنون چگونه تنبیه اش کنند، چقدر برایش وقت بگذارند و چقدر نیازهایش را برآورده کنند.
رضایی درباره مراحل بعدیِ فرزندپروری نیز تاکید کرد: پس از فرزندپروری مسئله‌ای به نام تنظیم هیجانات مادر وجود دارد، وقتی مادر بلد نباشد خشم خود را مدیریت کند چطور می‌تواند این مسائل را به بچه یاد بدهد.
این روانشناس افزود: اگر مادر این مسائل را نداند، کار با کودک فایده ندارد. مادر باید هم‌کلامی را بداند، درک احساس و مدیریت رفتار را یادگرفته باشد تا بعد به سراغ کودک برویم.
