به گزارش شفا آنلاین، با توجه به اینکه بیماران مبتلا به صرع زندگی ساکن‌تری
دارند، در مقایسه با سایر افراد از تناسب اندام خوبی برخوردار نیستند و
قدرت عضلانی، توان هوازی، قابلیت انعطاف‌پذیری و ظرفیت قلبی - عروقی آنها
از گروه همسان بدون این بیماری ضعیف‌تر است. بنابراین باید بیشتر به ورزش
اهمیت بدهند زیرا تجویز فعالیت‌های بدنی منظم، برنامه‌ریزی‌شده و تحت‌کنترل
باعث افزایش توانایی فعالیت، توده بدنی، استقامت، کنترل وزن، اصلاح شاخص
توده بدنی، ظرفیت قلبی - عروقی و تنفسی و به‌طور کلی ارتقای سلامت عمومی
می‌شود. از این رو:
* مشاوره برای شرکت ورزشکاران صرعی در مسابقات ورزشی باید به طور دقیق و موشکافانه برای هر بیمار به طور انفرادی ارائه شود.
* مواردی که باید مورد توجه قرار گیرند عبارتند از فرکانس تشنج، زمان تشنج،
نوع تشنج، پذیرش داروهای ضد تشنج و پاسخ‌های متضاد به درمان.
* در بیماران مبتلا به صرع، عدم وجود تشنج طی 2 سال یا بیشتر، فاکتور بسیار
مهمی در عاری بودن از تشنج محسوب می‌شود چراکه ریسک ایجاد تشنج در این
افراد مشابه کسانی است که برای اولین‌بار دچار تشنج می‌شوند.
* بیمارانی که حملات تشنج در آنها فقط در خواب رخ می‌دهد، توصیه‌هایی مشابه افراد فاقد تشنج دریافت می‌کنند.
* بیمارانی که به طور متناوب تشنج را تجربه می‌کنند (روزانه تا هفتگی) نباید مجوز حضور در ورزش‌های پربرخورد را دریافت کنند، این افراد باید به انجام ورزش‌های سبک هوازی تشویق شوند.
* بیماران صرعی باید از انجام ورزش‌هایی که در صورت بروز تشنج خطر سقوط در آنها وجود داشته باشد، منع شوند. حتما در حضور ناظر آگاه به ورزش‌های آبی بپردازند و شیرجه از ارتفاع بلند و زیر آبی رفتن در این افراد ممنوع است.
یادداشتی از دکتر احمد باقری‌مقدم، متخصص پزشکی‌ورزشی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
