چگونه دقایق زندگی مان را افزایش دهیم؟

از یک مربی‌بپرسید که تیمش آخرین ثانیه‌های بازی را می‌گذراند. از کنترلر‌های برج مراقبت فرودگاه‌های بزرگی بپرسید که مسوول برنامه‎ریزی پرواز و فرود هواپیماها هستند. از گوینده خبری بپرسید که همین الان خبر تازه و مهمی به دستش رسیده است. از بیمار سرطانی بپرسید که تازه فهمیده فقط دو ماه دیگر زنده است.

مدیریت زمان موضوع بسیار مهمی‎ست. زمان فرای کنترل ماست و ساعت بدون توجه به نحوه زندگی ما به تیک‌تاک خود ادامه می‌دهد. مدیریت اولویت‌ها راه حل به حداکثر رساندن زمانی‎ست که داریم.

 

روزهای ما مانند چمدان‌هایی مشابه و به یک اندازه هستند، اما برخی از افراد می‌توانند بیش از دیگران آن را پر کنند. هیچ کس توانایی جادویی ایجاد زمان بیشتر را ندارد، اما اگر زندگی‌های‎مان سمت و سویی داشته باشد، می‌توانیم بیشترین استفاده را از دقایق زندگی‌مان داشته باشیم.

 

 

نظارت بر زمان شاید بزرگ‎ترین مسوولیت یک مدیر باشد. پیتر دراکر در این باره می‌گوید: «هیچ چیز دیگری به اندازه مدیریت زمان باعث تمایز مدیران کارآمد نیست.»

ما چگونه زمانی را که هر روز در اختیار داریم، به حداکثر می‌رسانیم؟ ویژگی‌های افرادی را که به طور هوشمندانه‌ای از زمان‌شان استفاده می‌کنند، بخوانید و برای کسب آن‎ها تلاش کنید.

1. آن‎ها هدفمند هستند

افرادی که به طور هوشمندانه‌ای از زمان‎شان استفاده می‌کنند، بیشتر وقت خود را برای فعالیت‌های صرف می‌کنند که باعث پیشرفت هدف نهایی‌شان در زندگی شود. با استفاده مداوم از وقت و انرژی برای هدف نهایی زندگی می‌توان به احتمال زیاد به آن‎ها دست پیدا کرد.

ما نمی‌توانیم بدون داشتن یک هدف عالی به یک عملکرد عالی دست پیدا کنیم. هدف به هر کاری که انجام می‌دهیم، جان می‌بخشد. در حقیقت، من معتقدم که دو روز بزرگ در زندگی همه وجود دارد: روزی که متولد می‌شوند و روزی که دلیل به وجود آمدن‎شان را درک می‌کنند.

 

کشف هدف به شما کمک می‌کند تا علاقه‎تان را بهبود ببخشید، با تمرکز بیشتری تلاش کنید و تعهد بیشتری داشته باشید. نتیجه نهایی این است که دستاوردهای بیشتری نصیب شما خواهد شد.

2. آن‎ها به ارزش‌ها پای‎بند هستند

افرادی که از زمان خود به درستی استفاده می‌کنند، به ارزش‌های‎شان احترام گذاشته‎اند. آن‎ها به شکل هماهنگی با اعتقادات‎شان عمل می‌کنند و این‎گونه رضایتمند می‌شوند. عدم موفقیت در شناسایی ارزش‌ها به بی هدفی در زندگی افراد و عدم اطمینان نسبت به آنچه عزیز می‌پندارند می‌شود. شفافیت ارزش‌ها مانند پرتوی نوری‎ست که پیچ و خم‌های زندگی را مشخص می‌کند.

زمانی که پای یک سازمان در میان باشد، ارزش‌ها حس هدف گسترده‎تری را القا می‌کنند. آن‎ها کار را ارزشمند می‌سازند. اگر نوع نگرش در یک سازمان مانند سر و ماموریت‌ها مانند قلب باشند، آ‎نگاه ارزش‌ها مانند روح آن‎جا خواهند بود. آن‎ها باعث می‌شوند که عملکردها و تراکنش‌های روزانه دارای معنا باشند.

3. آن‎ها با توانایی‌های خود هماهنگ هستند

افرادی که به درستی از زمان استفاده می‌کنند، با توجه به توانایی‌های‎شان عمل می‌کنند. آن‎ها بدین شکل عملکرد خود را به حداکثر می‌رسانند. مردم برای کار معمولی پول نمی‎دهند. اگر سطح مهارت شما ۲ باشد، زمان خود را برای بهبود آن هدر ندهید؛ چون فراتر از چهار نخواهید رفت. اما اگر سطح مهارت‎تان در حیطه خاصی ۷ بود، همان مهارت را دنبال کنید؛ چون وقتی به سطح ۹ برسید، سطح کمیابی از تخصص را خواهید داشت.

همان‎طور که جیم ساندبرگ می‌گوید: «نکته منحصر به فرد خود را پیدا کنید؛ برای خود برنامه منظمی بچینید تا آن را ارتقا دهید.» به شما مجموعه مهارت‌ها و استعدادهای منحصر به فردی اعطا شده است. آن‎ها را کشف کنید، بهبود ببخشید و اجازه دهید که شما را به سوی موفقیت رهسپار کنند.

4. آن‎ها شادی را انتخاب می‌کنند.

افرادی که به شیوه صحیحی از زمان استفاده می‌کنند، با اولویت‎بندی روابط و تفریحات‎شان در واقع شادی را انتخاب کرده‎اند. در حالی که انتخاب‎کردن شادی ممکن است به نظر ساده و مشخص بیاید، بسیاری از مردم سعی می‌کنند خود را ثابت کنند و ارزش معتبری به دست آورند.

 

این دسته از افراد به دنبال قدرت و پرستیژ هستند و در همین مسیر، دوستی‌های‎شان از بین می‌رود، خانواده و تعطیلات فراموش می‌شود. در نهایت، هر موفقیتی که کسب شود تنها دستاوردی پوچ است.

خانواده و دوستان دو عامل بزرگ تسهیل‎کننده شادی هستند. اولویت‎بندی زمان برای ایجاد ارتباطاتیکی از معیارهای مدیر خوب است. همچنین برنامه‎ریزی برای تفریح با استرس مبارزه می‌کند و به ما اجازه می‌دهد تا از تفریحات شاد لذت ببریم. در نهایت، شادی یک شغل درونی‎ست. ما آن‎قدر دانا هستیم که خانواده، دوست و تفریح داشته باشیم؛ اما در نهایت ما آن پاسخ درونی را نسبت به افراد و شرایط زندگی‌مان مشخص می‌کنیم.

5. آن‎ها تامین‎کننده هستند.

افرادی که به خوبی از زمان استفاده می‌کنند، برای مرکب‎کردن کارایی‌شان به دیگران آگاهی می‌بخشند. آن‎ها به محدودیت دستاوردهای فردی توجه دارند و برای تاثیرگذاری بیشتر تیم ایجاد می‌کنند. آن‎ها با افزایش عملکرد مدیران داخلی سازمان‌شان باعث افزایش تاثیر خود می‌شوند.

این افراد معتقدند که میراث توسط افراد منتقل می‌شود، نه موفقیت‎ها. آنها خود را وارد زندگی دیگران می‌کنند و تاثیر ناشی از آموخته‌ها و مشاوره‌های خود را مشاهده می‌کنند. آن‎ها دنبال معنای طولانی مدت هستند؛ چیزی که باعث شده آن‎ها به موفقیت جانشینان خود نیز اهمیت دهند.

ما هرچقدر هم که دوست داشته باشیم، نمی‌توانیم زمان بیشتری به دست آوریم. زمان یک منبع محدود و همواره در حال کاهش است. اما ما می‌توانیم به درستی از این زمان استفاده کنیم.