فراتر از داروهای مخدر؛ گزینه‌های ضد درد

به گزارش شفا آنلاین،اکثر مردم دردهایی را تجربه می‌کنند که کوتاه‌مدت هستند و با مصرف استامینوفن یا ایپوپروفن یا با استفاده از یک حوله گرم می‌توان آن‌ها را به‌آسانی تسکین داد. اما بسیاری از افراد دچار درد مزمنی هستند که با آن زندگی می‌کنند.

درد مزمن چیست؟
       انجمن درد مزمن آمریکا می‌گوید: «درد مزمن را می‌توان به‌عنوان یک درد در جریان یا درد عودکننده دانست که برای درمان آن به بیش از 3 تا 6 ماه نیاز است، به‌طوری‌که رفاه فرد تحت تاثیر قرار می‌گیرد.» یک تعریف ساده‌تر برای درد مزمن این است که درد مزمن درد ادامه‌داری است. درد می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که مشکلی در بدن شما وجود دارد، اما بیشتر اوقات درد می‌تواند خودش تبدیل به یک مشکل شود. درد مزمن می‌تواند در بخش‌های مختلفی از بدن و به دلایل مختلفی رخ دهد. در بعضی از موارد درد مزمن پس از یک جراحت یا رگ به رگ شدن کمر رخ می‌دهد. اما در دیگر موارد این امکان وجود دارد که یک بیماری باعث درد شود. در درمان درد مزمن هدف اصلی شناسایی عامل یا منبع اصلی درد و کاهش درد و بهبود عملکرد قسمت دردناک بدن است تا فرد زندگی روزمره خود را دوباره از سر بگیرد.

خوددرمانی
       معمولاً زمانی که یک فرد درد شدیدی را تجربه می‌کند فوراً به سراغ درمان‌های خانگی و داروهای مسکن غیر تجویزی می‌رود. اگر دوز توصیه‌شده این داروهای غیر تجویزی تاثیر کافی در حذف درد فرد نداشته باشد، فرد دوز بیشتری را مصرف می‌کند یا دو یا چند داروی مسکن غیر تجویزی را با هم می‌خورد. اگرچه داروهای مسکن غیر تجویزی عموماً بی‌خطر هستند، اما زمانی که دوز بالایی از این داروها مصرف می‌شود یا زمانی که برای مدت طولانی از این داروها مصرف می‌شود این داروها می‌توانند عوارض جانبی همچون نارسایی شدید کلیه (در صورت مصرف آنتی‌هیستامین یا تیلنول) یا خونریزی دستگاه گوارش و اثرات جانبی قلبی و عروقی (در صورت مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند آدویل یا سلبرکس) را به بارآورند.

جست‌وجوی کمک
       زمانی که داروهای مسکن غیر تجویزی تاثیر چندانی روی کاهش درد ندارند، فرد مبتلابه درد مزمن به دنبال کمک پزشکی حرفه‌ای می‌رود و درنتیجه این فرد تبدیل به بیماری می‌شود که مبتلابه درد مزمن است. کمک پزشکی یک عامل اساسی در پیوستار مدیریت درد مزمن است.

       دانشکده‌های پزشکی به‌طور سنتی زمان اندکی را صرف تعلیم اصول طب درد می‌کنند و درنتیجه پزشک‌های مراقبت اولیه اطلاعات زیادی در مورد ارزیابی و درمان درد ندارند، اگرچه نداشتن اطلاعات کافی یکی از مرسوم‌ترین گله‌هایی است که بیماران دارند. اغلب اوقات پزشک مراقبت اولیه یک داروی مخدر یا شبه افیونی را تجویز می‌کند که می‌تواند خطراتی به دنبال داشته باشد.

تجویز بیش‌ازحد داروهای مخدر
       داروهای مخدر می‌توانند در ابتدا از کارایی بسیار بالایی در بعضی بیمارها برخوردار باشند، اما داروهای مخدر به‌ندرت به‌عنوان یک درمان طولانی‌مدت و قابل‌دوام برای هر بیماری هستند. هم استفاده کوتاه‌مدت و هم استفاده درازمدت از داروهای مخدر می‌تواند عوارض جانبی و خطرهای متوسط و شدیدی داشته باشد و این پزشک‌ها هستند که باید در درمان درد مزمن مزیت‌های و ضررهای احتمالی این داروها را سبک و سنگین کنند. در سال‌های اخیر، پزشک‌ها مورد این انتقاد قرارگرفته‌اند که چرا آزادانه داروهای مخدر را تجویز می‌کنند و گزینه‌های درمانی دیگر را در نظر نمی‌گیرند. در ماه مارس 2016، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا رهنمون‌هایی را ارائه داد که بر اساس آن پزشک‌های مراقبت اولیه می‌توانند تصمیمات بهتری در مورد تجویز داروهای مخدر بگیرند و درنتیجه می‌توانند با مهار سوءمصرف داروهای غیر تجویزی مدیریت درد مزمن را بهبود ببخشند. افزایش آگاهی درزمینه خطرات داروهای مخدر تبدیل به واکنشی عمومی علیه داروهای مخدر و پزشک‌های تجویزکننده این داروها شده است. برای مدیریت درد خود یک فرد کمک‌کننده پیدا کنید.

       اگر دردی مزمن دارید و به دنبال درمان آن هستید، باید پزشکی را پیدا کنید که بتواند به‌عنوان شریک یا فرد کمک‌کننده برای شما باشد. ازآنجایی‌که هیچ آزمایش یا تستی برای اندازه‌گیری درد و مشخص کردن محل درد وجود ندارد، پزشک باید در اولین ملاقات با شما وقت زیادی را صرف شما کند تا نوع، مکان و مدت‌زمان درد را دریابد. توصیفی که بیمار از درد خود می‌دهد می‌تواند سرنخ‌هایی را در مورد علت درد فراهم آورد و به پزشک در پیدا کردن درمان مناسب کمک کند. پزشک شما باید بداند که گزینه‌های درمانی زیادی برای درد مزمن وجود دارند و مصرف دارو تنها یکی از این گزینه‌ها است. برای مدیریت درد طولانی‌مدت باید یک برنامه درمانی را لحاظ کنید که ترکیبی از طب سنتی و درمان‌های مکمل است.

بعضی از درمان‌های مکمل و جایگزین درد مزمن که مرسوم‌تر هستند شامل موارد زیر است:
درمان‌های غیرفعال: ماساژ، سونوگرافی، طب سوزنی، نوردرمانی، درمان پارافینی (موم) و درمان با اکسیژن پرفشار
شیوه‌های فیزیکی: درمان با دستکاری ستون فقرات، الکتروتراپی جلدی و تزریق داروهای کورتیکواستروئیدی در نقاط ماشه‌ای
مداخله‌های فعال: تمرین، تمرین کاربردی، تای چی، چی کونگ و یوگا
نگرش‌های روان‌شناختی و رفتاری: روانشناسی درد و طب رفتاری عمومی و مشاوره سلامت ذهنی
مداخله‌های ذهن-بدن: هیپنوتیزم، مدیتیشن و تکنیک‌های آرام‌سازی

       دانش و آموزش یک جنبه اساسی در مدیریت درد مزمن است و بیمار آگاه و مطلع می‌تواند رابطه قوی‌تری با پزشک خود برقرار کند و درنتیجه نتایج درمان کلی خود را بهبود ببخشد.