یکی از مهم‌ترین آمال مردم پس ازپیروزی انقلاب اسلامی، توجه به حقوق و نیازهای هموطنان و تلاش برای ارتقای سطح زندگی ایشان در وجوه مختلف بود.
سیاستگذاران و برنامه‌ریزان، برای تحقق این مهم در حوزه سلامت، طی چند دهه اخیر، تربیت کادر مناسب بهداشتی و استقرار آنها در خانه‌های بهداشت را آغاز کردند؛ این تلاش به‌منظور خدمات‌رسانی به روستاییان شریف در دور افتاده‌ترین نقاط کشور انجام گرفت و نقطه عطفی در تاریخ نظام سلامت کشور شد.
این نیروها که نام «بهورز» برایشان نهاده شد، به دلیل بومی بودن، توانایی ایجاد ارتباط مناسب با مردم و پذیرفته شدن از سوی اهالی را داشتند که گام نخست در توسعه پایدار سلامت جوامع محسوب می‌شود.
از سوی دیگر به‌دلیل آموزش جامعه‌نگری که توسط مربیان کوشا و پرتلاش مراکز آموزش بهورزی ارایه می‌شود؛ ارتقای دائمی سطح اطلاعات و به روز نگه‌داشتن آموخته‌ها، امروزه بهورزان یکی ازموثرترین نیروهای سیستم عظیم و گسترده نظام سلامت به‌شمار می‌آیند و در خدمات‌رسانی به روستاییان شریف جایگاهی بس رفیع دارند. این عزیران امروزه مسئولیت‌های گوناگونی مانند:
شناخت جمعیت، جلب مشارکت مردمی به منظور همکاری‌های برون‌بخشی، آموزش سلامت، مراقبت کودکان، مراقبت مادران، ارایه خدمات باروری سالم، مراقبت جوانان و نوجوانان، مراقبت میانسالان، مراقبت سالمندان را نیز برعهده دارند و همزمان برحوزه بهداشت محیط و حرفه‌ای، پیشگیری از بیماری‌های واگیر و غیرواگیر، ارایه کمک‌های اولیه و درمان‌های ساده علامتی توجه داشته و امور آن‌را به سامان می‌رسانند؛ به‌طوری که نماد روشن شعار «بهداشت بر درمان مقدم است.» محسوب می‌شوند.
بدون شک کاهش مرگ و میر مادران و نوزادان، افزایش امید به زندگی، کنترل بیماری‌های واگیر و... بخشی از دستاوردهای بهورزان در نظام سلامت است. نقش بهورزان در آموزش بهداشت، ارائه خدمات پیشگیری و مراقبت از بیماری ها، ارائه مراقبت‌های تغذیه‌ای و بهداشت خانواده و مدارس و بهداشت محیط نیز بسیار ارزشمند است.
اینجانب به سهم خود این روز فرخنده را به همه بهورزان، مربیان، تمامی دست اندرکاران آموزش بهورزی و سایر کارکنان نظام سلامت کشور تبریک گفته و از خداوند منان توفیق همگی را در راه خدمت بیشتر به ملت شریف ایران خواهانم.
