درمـان به موقع بیمـاری‌ام‌اس و اثـرات مثبـت آن

به گزارش شفا آنلاین،   در سال 2005 میلادی پژوهشگران 468 بیمار که اولین حمله ‌ام‌اس را تجربه کرده بودند، به دو گروه تقسیم کردند؛ برای افراد یک گروه بلافاصله داروی بتافرون (معادل ایرانی آن زیفرون) تجویز شد و برای گروه دیگر ابتدا به مدت 2 سال دارونما (ماده‌ای با ظاهر مشابه داروها اما بدون اثرات دارویی واقعی) و سپس یکی از داروهای ام اس تجویز شد.

       هر دو گروه به مدت 11 سال مورد مطالعه قرار گرفتند؛ محققان به دنبال بررسی این موضوع بودند که آیا بین درمان زودهنگام ام اس یعنی پس از ظهور علائم اولیه با درمان تاخیری در آینده بیماری تفاوتی وجود دارد و آیا میزان تبدیل شدن به بیماری‌ام اس قطعی در دو گروه مشابه است؟

       نتایج مطالعه نشان داد که احتمال تبدیل شدن به ام اس قطعی در گروهی که زودتر درمان شده بودند، 33 درصد کمتر از گروه دوم بود و حملات سالانه کمتری را نسبت به گروه دوم تجربه کردند.

       بنابراین نتایج این مطالعه نیز به مطالعات قبلی اضافه می‌شود که درمان در زمان ظهور اولین علائم بیماری اثرات مثبت و ماندگاری بر فعالیت بیماری دارد. در بیماری‌ام اس، سیستم ایمنی به میلین حمله می‌کند.

       میلین به غلاف چربی اطراف سلول‌های عصبی گفته می‌شود. میلین آسیب دیده سبب به وجود آمدن تصلب بافت می‌شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است.

       زمانی که پوشش میلین یا بافت‌های عصبی آسیب می‌بینند، ارسال پیام‌های عصبی مختل می‌شود که عوارض مختلفی دارد. در حال حاضر بیش از 3/2 میلیون نفر در سراسر جهان به ام اس مبتلا هستند و میزان آن در زنان تقریبا سه برابر مردان است.