تبلیغ متفاوت 30 روحانی در مراکز ترک اعتیاد

ما زیر نظر سازمان بهزیستی فعالیت می‌کنیم و مجوزهای لازم را هم دریافت کرده ایم، ضمن اینکه در ابتدا 3 ماه فعالیت آزمایشی در بهزیستی داشتیم که به تأیید مسئولان هم رسید

دو روز پیش خبر فعالیت برخی از روحانیون و مبلغین مذهبی در مراکز ترک اعتیاد منتشر شد. آنها کارشان را 9 سال پیش از یک «کمپ اعتیاد گمنام» شروع کردند، قرارشان پند و موعظه نبود. اوایل (معتادان) به روحانیون روی خوشی نشان نمی‌دادند، اما زمان که گذشت، کم کم یخ این ارتباط آب شد وحالا پای «حاج آقا» به کمپ نرسیده، خیلی‌ها زودتر از خودشان، به جای قرار می‌رفتند تا حرف‌های آدمی را بشنوند که زمانی روحانی بودن او را محملی برای شوخی قرار می دادند. آب باریکه‌ای برای نجات جانشان از این دریای منجلاب... «حجت الاسلام احسان رنجبر عیسی آبادی» یکی از همان مبلغین و پژوهشگران دست به ردایی است که این روزها، زندگی طلبگی‌اش را به شکل دیگری با زندگی آدم‌های به ته خط رسیده ، پیوند داده است...گفت‌و‌گوی ما با او را درباره تبلیغ فعالیت‌های دینی در کمپ‌های ترک اعتیاد  را می‌خوانید:
ورود به کمپ‌های ترک اعتیاد برای اجرای این  روش جدید که مبتنی بر دین بود، دقیقاً از چه زمانی آغاز شد؟
کار ما به طور رسمی از سال 86 شروع شد. از همان زمان به عنوان گروه تبلیغی به کمپ‌های ترک اعتیاد می‌رفتیم، در ابتدا البته دست تنها بودیم تا اینکه بعد از چند ماه یک گروه 12 نفره به نام گروه تبلیغی «اکسیر دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم» را تشکیل دادیم که همه ما از طلاب حوزه علمیه قم بودیم.
پس کار شما به نوعی از قم شروع شد، هم‌اکنون در چند استان کشور مشغول فعالیت هستید؟
بله کار ما از قم شروع شد و در فاصله زمانی نزدیکی به تهران، البرز، چهارمحال و بختیاری و استان مرکزی رسید. بنابراین مجبور بودیم تعدادمان را به 25 تا 30 نفر افزایش دهیم که در هر استان به طور متوسط حدود 5 نفر مبلغ حضور دارند، البته در تهران به 9-8 نفر می‌رسد، چون تعداد کمپ‌ها بیشتر است.
در این کمپ‌ها دقیقاً چه کاری انجام می‌دهید؟
ما یک روز در هفته و به عبارتی 4 روز در ماه به کمپ‌های ترک اعتیاد می‌رویم و مشاوره تبلیغاتی چهره به چهره انجام می‌دهیم. در کنار این مشاوره‌ها البته دعای توسل و نماز جماعت هم برگزار می‌کنیم و هیأت‌های مذهبی هم داریم که خوشبختانه بچه‌ها حضور فعالی دارند و از این هیأت‌ها استقبال خوبی شده است. علاوه بر این در کلاس‌های آموزشی به طور مرتب روش‌های دین محور و بحث‌های امید به رحمت خدا، ارتباط با خدا و توبه و مسائل امید بخش را مطرح می‌کنیم تا با یاری خدا بتوانند از این وضعیت نجات پیدا کنند.
برای برگزاری این دوره‌ها و حضور افراد در نماز جماعت یا مراسم‌ مذهبی اجباری هم دارید؟
به هیچ وجه، حتی گاهی که برخی مسئولان کمپ، آنها را به زور برای نماز جماعت می‌آوردند، به محض اینکه از کلاس‌ها خارج می‌شدند، ما به بچه‌ها می‌گفتیم هرکاری که دوست دارند انجام بدهند، مثلاً یک نفر دوست داشت سیگار بکشد، یا حتی می‌گفتیم اگر حال ندارید امروز بنشینید و فقط با خدا درد دل کنید.
 با این توصیف خیلی‌ها باید به شما علاقه‌مند شده باشند؟

خب از اول این‌طورنبود.بیشتر بچه‌ها از ما بدشان می‌آمد و حتی برای ورود ما به کمپ‌ها هم اعتراض وجود داشت و سرو صدا می‌کردند، این البته جزو اعترافات خودشان بود، اما بعد از چند وقت، نگاهشان به ما که نه! به دین و مذهب و اهل بیت(ع) عوض می‌شد و حتی گرایش‌های مذهبی پیدا می‌کردند و امکان نداشت که نمازشان ترک شود.حتی ما چند مورد انگشت شمار داشتیم که به حوزه علمیه آمدند و پاک ماندند. مثل یکی از بچه‌ها که در دوره فوق لیسانس حقوق درگیر اعتیاد شده بود و بعد از پاکی توانست به حوزه برود و کارش را از نو شروع کند. یا تعداد دیگری که جذب پایگاه‌های بسیج و مساجد شدند. حالا هم خیلی فعال هستند و ما همچنان با هم در ارتباطیم و حدود 5 سال است که بچه‌ها را به راهیان نوراعزام می‌کنیم.
شما هر هفته به کمپ‌های مشخصی می‌روید یا مثلاً هر هفته به چند کمپ سر می‌زنید. این کمپ‌ها را با توجه به چه معیارهایی انتخاب می‌کنید؟

خب بعضی کمپ‌ها مشخص است و ما هر هفته به همان‌ها سری زنیم، مثلاً در یافت آباد یا شهر زیبا 2 الی 3کمپ معین قرار دارد که همکاری خوبی هم با ما دارند، اما تا درخواستی از طرف کمپ‌ها نباشد، ما نمی‌توانیم به زور کاری انجام بدهیم. متأسفانه بسیاری از کمپ‌ها تا الان درخواستی نداده‌اند.
فعالیت شما زیر نظر چه سازمانی است، آیا برای این کار مجوز دریافت کرده اید؟

ما زیر نظر سازمان بهزیستی فعالیت می‌کنیم و مجوزهای لازم را هم دریافت کرده ایم، ضمن اینکه در ابتدا 3 ماه فعالیت آزمایشی در بهزیستی داشتیم که به تأیید مسئولان هم رسید. درحالی که همان وقت خود آنها هم باوری به این کار نداشتند و البته بعدها به پیشنهاد وزارت کشور، مؤسسه‌ای به نام «آوای زندگی پاک» را تأسیس کردیم که دقیقاً بر پیشگیری و درمان اعتیاد تأکید داشت و توانست در این زمینه کمک حال ما باشد. براین اساس همه درمان‌هایی که در حوزه اعتیاد بود را بررسی و شناسایی کردیم برخی از مراکز البته به این شیوه اعتقادی ندارند. چرا؟

چون دیدیم  برخی از این افراد بعد از ترخیص از دست ما خارج می‌شوند و سراغ مراکز دیگر  می‌روند که خب نخستین چیزی که یاد می‌گیرند این است که ارتباطتان را با روحانیون قطع کنید، اساساً شعار آنها این است که کار ما ربطی به دین و مذهب ندارد.

و این یعنی خیلی‌ها ارتباطشان با شما را حفظ نمی‌کنند؟
معمولاً افرادی که صبغه مذهبی داشته یا در جریان این دوره‌ها به دین و مذهب هم گرایش پیدا کرده‌اند در هر شرایطی ارتباطشان را با ما حفظ می‌کنند و اتفاقاً جزو کسانی هستند که به خاطر ارتباط با خدا هرگز دچار لغزش نمی‌شوند.

می‌توانید در این زمینه به آماری اشاره کنید که مثلاً این تعداد از کلاس‌های شما فارغ‌التحصیل شده اند؟
ما در دوره مددیاری اعتیاد که شامل 12 دوره می‌شد، حدود 300 مددیار اعتیاد داشتیم، درواقع این مددیاران همان کسانی هستند که بهبود یافته‌اند و هم‌اکنون خودشان به دیگران مشاوره می‌دهند، اما به جرأت می‌توانم بگویم اگر الان همایشی در تهران برگزار کنیم، بیش از هزار نفر بهبود یافته در آن شرکت خواهند کرد، اینها همان کسانی هستند که ارتباطشان را با ما محکم ادامه داده و حدود 4- 5 سال به بالا پاکی داشته‌اند.

برای برگزاری این جلسات در کمپ‌ها ماهانه چقدر هزینه دریافت می‌کنید؟
ما همه کارها را به صورت رایگان انجام می‌دهیم، حتی سی دی‌ها، کتاب ها و محصولات فرهنگی هم رایگان در اختیار کمپ‌ها قرار می‌دهیم.

  این برنامه‌ها فقط شامل حال کمپ‌های مردانه است؟
 به هرحال مبلغین ما همه آقا هستند و ما به دلیل آسیب‌های زیادی که در کمپ بانوان وجود دارد، نمی‌توانیم از مبلغین خانم استفاده کنیم.چون احتمال خطر بالا می‌رود و از طرفی ورود به کمپ زنان هم سخت‌تر است.ایران