به گفته علم، بهترین زمان اوج بهره وری طبیعی بدن اواخر صبح است. استیو کی، عضو تیم تحقیق، در این باره می گوید: «دمای بدن ما درست قبل از بیدار شدن از خواب به هنگام صبح شروع به افزایش می کند و این روند افزایشی تا اواسط روز ادامه می یابد. این افزایش تدریجی در دمای بدن به معنای بهبود تدریجی عملکرد حافظه، سطح هوشیاری و تمرکز خواهد بود که تا اواسط صبح به اوج می رسد.»
سطح هوشیاری معمولا بعد از این مرحله اُفت می کند، اما طبق یافته های یک مطالعه، خستگی نیمروز ممکن است موجب تقویت توانایی های ابتکاری و خلاقیت در ما شود. در مطالعه سال ۲۰۱۱، از ۴۲۸ خواسته شد تا مجموعه ای از دو نوع مسئله را که یا نیاز به تفکر تحلیلی یا تفکر خلاقانه داشت حل کنند. نتایج نشان داد عملکرد آنها در مورد دومین نوع مسئله زمانی بهترین بود که آنها خسته بودند.
همچنین علم نشان داده است که با افزایش سن توانایی تفکر سریع و یادآوری اطلاعات نیز تحت تاثیر قرار می گیرد، و اوج آن در حدود سن ۲۰ سالگی است. اما مطالعه سال ۲۰۱۵ نشان داد اوج سن مغز بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که قبلا تصور می شد و این نتیجه گیری استنباط شد که در حدود ۳۰ زیرمجموعه هوشی وجود دارد و اوج هریک در سنین مختلف و برای افراد متفاوت فرق می کند.
به عنوان مثال، سرعت اولیه پردازش اطلاعات در حدود سن ۱۸ یا ۱۹ سالگی به اوج می رسد، و بلافاصله سیر نزولی پیدا می کند، اما حافظه کوتاه مدت همچنان تا حدود سن ۲۵ سالگی بهبود می یابد و سپس در سن ۳۵ سالگی تنزل پیدا می کند.
همچنین توانایی ارزیابی سایر حالات احساسی افراد در دهه ۴۰ یا ۵۰ زندگی به اوج می رسد. بعلاوه دامنه لغات ما در دهه ۶۰ یا ۷۰ زندگی در بالاترین حالت قرار دارد.
با این حال توجه به این نکته ضروری است که زمان عملکرد فرد را می توان در افراد به دو گروه تقسیم کرد: افراد صبح که مایلند زود از خواب بیدار شده و زود هم بخوابند و معمولا در اوایل روز بیشترین میزان بهره وری را دارند؛ و افراد شب که مایلند دیر از خواب بیدار شوند و در هنگام غروب تا شب بهره وری بالایی دارند.
