دو
محصول جدید که حاوی سلول‌های T گرفته شده از سلول‌های بنیادی دهنده هستند و
از مابقی سلول‌ها در پیوند جدا شده‌اند، از نظر ژنتیکی اصلاح می‌شوند تا
حاوی «ژن خودکشی»، با نام HSV-TK شوند. این کار باعث می‌شود تا سلول‌های T
به گانسیکلوویر ganciclovir حساس شوند. گانسیکلوویر درمانی است که به
بیماران مبتلا به GvHD داده می‌شود.
داشتن
این ژن خودکشی به گانسیکلوویر اجازه می‌دهد تا سلول‌های T را از بین ببرند
و با توجه به آنکه سلول‌های T مسئول بروز GvHD هستند، خطر ابتلا به این
عارضه کاهش می‌یابد.
تاکنون،
این محصول جدید مزایای زیادی را در دو کارآزمایی بسیار کوچک نشان داده
است. یکی از این کارآزمایی‌ها با 30 بیمار و دیگری که در حال انجام است، با
15 بیمار انجام شده‌اند.
زمانی
که نرخ کلی بقای بیماران درمان شده با زولموکسیس در این دو مطالعه بررسی و
با داده‌های به دست آمده از بانک داده‌ای بیمارانی که تحت haploidentica-
HSCT قرار گرفته بودند، مقایسه شد، نرخ بقای یک ساله برای بیماران درمان
شده با زولموکسیس بیشتر بود (49 درصد در مقابل 37 درصد).
علاوه
براین، آژانس پزشکی اروپا جزئیات بیشتری از نتایج به دست آمده از یک
کارآزمایی با 30 بیمار مبتلا به سرطان‌های خونی که تحت haploidentica-
HSCT قرار گرفته و با زولموکسیس درمان شده بودند، منتشر کرد.
در این مطالعه سیستم ایمنی در 23 بیمار این مطالعه بازیابی شد. GvHD در 10
بیمار بروز کرد. 9 بیمار از این 10 مورد GvHD، با گانسیکلوویر درمان شدند و
درنهایت، هیچ یک از بیماران در اثر عوارض جانبی جدی و طولانی‌مدت GvHD فوت
نکردند.
شرکت
تولید کننده زولموکسیس در حال حاضر در حال انجام یک مطالعه فاز 3
مقایسه‌ای است که درنهایت، نتایج آن را در زمینه میزان بقای بدون بیماری
منتشر خواهد کرد.
