مشکل این است که متاسفانه از یک طرف،
متخصصین زنان و زایمان تا حدی وارد تخصص ما می‌شوند و از طرف دیگر به‌خاطر
اینکه تعداد متخصصین اورولوژی در کشور زیاد است و بیشتر آنان را آقایان
تشکیل می‌دهند در بسیاری از زمینه‌ها بدون اینکه دوره‌ای در اورولوژی زنان
دیده باشند یا بیمار را به ما ارجاع کنند، به علت درآمد بیشتر و بازار کار
خود دست به درمان وی می‌زنند و حتی بیمار را جراحی می‌کنند.
بنابراین
متخصصین اورولوژی زنان از دو طرف تحت فشار هستند. به شخصه این مشکل در حال
حاضر کم شده است. پزشکی که سالهاست در این زمینه فعالیت می‌کند، بین
بیماران بیشتر شناخته شده است اما متخصصین جوان و زنی که در 15-10 سال اخیر
فارغ‌التحصیل شده‌اند یا عضو هیئت علمی نیستند، با مشکل روبه‌رو هستند.
این موضوع بسیاری از متخصصین زن جوان را از اینکه وارد این حوزه شده‌اند
پشیمان می‌کند. در حالت طبیعی در بیمارستان بیماران به آنها مراجعه می‌کنند
اما اینکه در مطب هم بیماران برای ویزیت پیش آنان بروند بسیار کم است.
زمانی که من فارغ التحصیل شدم شاید متخصصین زن اورولوژی هفت یا هشت نفر بیشتر نبود. در همان زمان هم بیماران زن به پزشکان مرد ارجاع داده می‌شدند. خیلی زمان گذشت تا بیماران متوجه شدند، متخصصین اورلووژی زن هم در کشور داریم. با این همه هم خود بیماران در نتیجه جستجو به ما مراجعه کردند و از سوی همکاران مرد یا سیستم و درمانگاه‌ها و وزارتخانه به ما ارجاع داده نشدند. حتی تا همین چند وقت پیش بیماری در شهر تهران به من مراجعه کرد و گفت چهار سال است که به دنبال یک متخصص زن هستم و هیچ‌کدام از پزشکان مردی که به آنها مراجعه کرده بودم به من اطلاع ندادند که پزشک زن هم داریم و زمانی که خواستار این شدم که یک زن من را معاینه کند، گفته بودند پزشک زنی در این حوزه وجود ندارد. از سوی دیگر هم بسیاری از زنان مانند همین بیمار به اینترنت دسترسی آنچنانی ندارند و نمی‌دانند چطور می‌توان پزشکی را پیدا کرد. در حالی که امکان اینکه متخصصین مرد خبر نداشته باشند متخصص زن هم در حوزه خودشان وجود دارد بسیار پایین است.
فرزانه شریفی اقدس
متخصص ارولوژی زنان
