«ادوکسابان»، اثربخش در بیماران مبتلا به سکته مغزی

 به گزارش شفا آنلاین،  بیماران با سابقه استروک ایسکمیک (IS) و حمله گذرای ایسکمیک (TIA)، یک جمعیت آسیب‌پذیر از بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی هستند که بسیار در معرض حوادث عودکننده مغزی عروقی قرار دارند. در این آنالیز مشخص از یک کارآزمایی بزرگ دو سو کور و تصادفی شده از بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی، با توجه به نرخ حوادث ایسکمیک و هموراژیک بالاتر، بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی و با سابقه IS/TIA، در مقایسه با بیماران مبتلا به AF که سابقه قبلی IS/TIA ندارند، عموما مزایای مطلق بیشتری از ادوکسابان با دوز یک بار در روز، در مقایسه با وارفارینی که به خوبی مدیریت شده باشد، می‌برند.

       نتایج این مطالعه در نشریه Stroke منتشر شده است.

       محققان در توصیف این مطالعه می‌گویند، آنتاگونیست‌های ویتامین K در کاهش استروک‌های عودکننده در بیماران مبتلا به AF موثر هستند، اما نیاز دارند که سطح آنتی‌کوآگولاسیون به‌طور مرتب پایش شود و در معرض تداخلات دارو – دارو و غذا – قرار دارند. آنچه مهم‌تر است آنکه، استفاده از آنها با افزایش خطر حوادث خونریزی دهنده جدی، از جمله هموراژی اینتراکرانیال و خونریزی‌های سیستمیک کشنده همراه است.

       آنتی‌کواگولانت‌های خوراکی غیرویتامین K از سال 2009 دردسترس قرار دارند و حداقل به میزان وارفارین در پیشگیری از استروک یا حوادث آمبولی سیستمیک در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی که خطر کمتر هموراژی اینتراکرانیال را هم دارند، موثر هستند.

       در کارآزمایی ENGAGE AF-TIMI 48، مشخص شد در میان آنتی‌کواگولانت‌های خوراکی غیرویتامین K، ادوکسابان، مهارکننده فاکتور Xa با اثر مستقیم، که به صورت خوراکی و روزانه یک بار مصرف می‌شود، در مقایسه با وارفارین، با میزان کمتر خونریزی، هموراژی اینتراکرانیال، مورتالیتی کاردیوواسکولار، و پیامدهای خالص مشخص در بیماران مبتلا به AF همراه است.

       این آنالیز روی بیمارانی تمرکز داشت که سابقه قبلی استروک ایسکمیک یا TIA داشته‌اند.

       نتایج نهایی نشان داد که از 21 هزار و 105 بیمار شرکت کننده در این کارآزمایی، 3/28 درصد آنها سابقه قبلی استروک ایسکمیک یا TIA داشته‌اند. در مقایسه با بیمارانی که با سابقه قبلی استروک ایسکمیک یا TIA مواجه نبودند، این دسته از بیماران در معرض خطر بیشتر استروک/ حوادث آمبولی سیستمیک (83/2 درصد در مقابل 42/1 درصد در سال)، خونریزی‌های وسیع (03/3 درصد در مقابل 64/2 درصد در سال) و هموراژی اینتراکرانیال (70/0 درصد در مقابل 40/ درصد در سال) قرار داشتند.

       محققان در کارآزمایی ENGAGE دو دوز ادوکسابان را بررسی کرده‌اند. دوز بیشتر (60 میلی‌گرم در روز) تائیدیه سازمان غذا و داروی آمریکا را دریافت کرده است. بنابراین، برای این آنالیز و مقایسه ادوکسابان در مقابل وارفارین، محققان فقط بیمارانی را درنظر گرفتند که دوز بالاتر ادوکسابان را دریافت کرده بودند.

       نتایج این آنالیز نشان داد که بیماران مبتلا به سابقه قبلی استروک/TIA، در مقایسه با بیمارانی که این سابقه را ندارند، مزایای نسبتا مشابه اما خالص بیشتری از ادوکسابان در مقایسه با وارفارین به دست می‌آورند.

       در میان بیماران مبتلا به سابقه قبلی استروک/TIA، نسبت خطر ادوکسابان در مقابل وارفارین، 86/0 برای استروک/حوادث آمبولی سیستمیک، 96/0 برای استروک ایسکمیک اولیه و 52/0 برای استروک هموراژیک اولیه بوده است.

       کاهش خطر مطلقی که از ادوکسابان ناشی می‌شود، برای پیامدهای مختلف سربروواسکولار و مورتالیتی، از جمله، حوادث آمبولی استروک/ایسکمیک، مورتالیتی در اثر هر عاملی، مرگ ناشی از سربروواسکولار، و انواعی از پیامدهای ترکیبی در بیمارانی که حوادث قبلی سربروواسکولار دارند، 2 تا 8 برابر بیشتر است.

       نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که مزایای اضافی به دست آمده از پروفایل ایمنی مطلوب ادوکسابان در بیماران مبتلا به IS/TIA قبلی، که همراه با تسهیل سازگاری بیمار با دوزهای یک بار در روز، بدون نیاز به پایش روتین است، ادوکسابان را به یک گزینه جذاب برای آنتی‌کواگولاسیون میان بیماران مبتلا به AF و حوادث قبلی ایسکمیک سربروواسکولار تبدیل کرده است.

       به جز آنالیز اخیری که در مورد داروی ریواروکسابان rivaroxaba- در تعدادی از بیماران در معرض خطر بالاتر در کارآزمایی ROCKET-AF انجام شده، مطالعه حاضر نخستین بررسی در این زمینه است که داده‌هایی را در حمایت از ایمنی و اثربخشی آنتی‌کواگولانت‌های خوراکی غیرویتامین K در بیماران مبتلا به IS/TIA قبلی ارائه داده است. زیرا در کل، داده‌های محدودی در زمینه استفاده از آنتی‌کواگولانت‌های خوراکی غیرویتامین Kدر بیماران در معرض خطر برای حوادث عودکننده وجود دارد.
Heartwire