شفا آنلاین>سلامت>میگو، یکی از مفیدترین خوراکیهای طبیعی است که البته چندان جایگاهی در تغذیه ما ندارد. اما این سخت پوستان کوچک منبع غنی از آنتی اکسیدان محسوب میشوند و برای تناسب اندام عالی هستند.
به گزارش
شفا آنلاین، اگر شما هم چندان تمایلی به خوردن
میگو ندارید، بهتر است چند فایده بینظیر آن را بشناسید.
سرشار از سلنیوم: هر 100 گرم میگو تقریبا همه نیازهای روزانه بدن به این
ماده معدنی آنتی اکسیدانی را تامین میکند. یکی از مهمترین خواص سلنیوم
محافظت از پوست در برابر اشعههای فرابنفش خورشید است.
منبع تامین کلسیم: 5 تا 8 عدد میگوی متوسط برای تامین 30درصد نیاز روزانه
بدن به کلسیم کافی است. این مقدار معادل 20 میلیلیتر شیر یا 200 گرم پنیر
است. افرادی که نمی توانند لبنیات مصرف کنند بهتر است از میگو برای دریافت
کلسیم بهره ببرند.
غذایی با کالری متعادل: 100 گرم میگو حدود 94 کیلو کالری دارد که مقدار
متعادلی است و برای افرادی که میخواهند تناسب اندام خود را حفظ کنند، مفید
خواهد بود.
محافظت از سیستم قلبی عروقی: میگو منبع غنی از اسیدهای چرب ضروری امگا 3،
آستاکسانتین؛ رنگدانهای از گروه کاروتنوئیدها و آنتی اکسیدانی به نام
کوآنزیم 10 است. این ترکیبات به سیالشدن خون و کاهش تشکیل لختههای خون
کمک می کند.
افزایش احساس سیری: 100 گرم میگو مانند ماهی ساردین 4/21 گرم پروتئین دارد
که مقداری بیشتر از یک تخم مرغ است. این پروتئینها حاوی اسیدهای آمینه
ضروری هستند که نه تنها در ایجاد احساس سیری نقش دارند بلکه برای ساخت
عضلات، کلاژن و... نیز ضروریاند.
کمک به عملکرد مطلوب سیستم عصبی: فسفر علاوه بر اینکه برای سلامت دندانها
و استخوانها لازم است در ساخت نورونها نیز نقش دارد. از همینرو میگو به
عنوان یکی از خوراکیهای سرشار از فسفر در عملکرد مطلوب سیستم ایمنی موثر
خواهد بود.
موارد احتیاط پیش از مصرف میگو
ابتلا به نقرس: میگو حاوی مقدار زیادی پورین است که این ماده اسیداوریک
خون را افزایش میدهد.
عدم تحمل سولفیت: اطلاعات روی بسته بندی یا کنسروهای میگو را مطالعه کنید.
بعضی از انواع آنها دارای بیسولفیت سدیم هستند.
زمینه حساسیت: انواعی از پروتئین های موجود در سخت پوستان دریایی مانند
میگو می توانند زمینه ساز حساسیت باشند.
Santé Magazine