تمام قسمت های بدن در مایعی که حاوی نسبت های دقیقی از آب و نمک های طبیعی است شناور هستند. مایعات بدن همواره در یک حالت ثبات درونی قرار دارند به نحوی که خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آنها از تعادل خاصی برخوردار است.
مصرف برخی از داروها می تواند منجر به کاهش سطح الکترولیت ها در بدن شود. به عنوان مثال داروهای خاصی که باعث تعریق بیش از حد می شوند، مانند دیورتیک ها. برخی از داروهای تجویزی مانند:
نیز می تواند باعث عدم تعادل الکترولیت شود. افراد در معرض شیمی درمانی یا بیماری های قلبی نیز در معرض اختلال آب و الکترولیت هستند.
تجربه علائم عدم تعادل الکترولیت مانند:
شاید نشان دهنده پیروی از یک رژیم غذایی فقیر باشد.رژیم غذایی الکترولیت پسند و متعادل شامل مصرف میوه ها و سبزیجات در رنگ های مختلف و غنی از پتاسیم مانند هندوانه، پرتقال، اسفناج، سیب زمینی شیرین، و موز است. اگر شما در جذب برخی از این اقلام غذایی به خاطر مشکلات گوارشی مشکل دارید، می توانید مکمل های مواد معدنی را مصرف کنید؛ به عنوان مثال روزانه 600 تا 1000 میلی گرم سیترات منیزیم.
اگر شما تحت درمان های سرطان و تجربه علائمی مانند
هستید، ممکن است این نشانه عدم تعادل الکترولیت باشد. شیمی درمانی می تواند سطح آب بدن را به دلیل عوارض جانبی مانند اسهال، کاهش اشتها، و استفراغ، کاهش دهد.
اغلب اوقات عدم تعادل الکترولیت می تواند ناشی از ابتلا به بیماری هایی مانند آنفلوانزا باشد. این اتفاق به دلیل:
رخ می دهد. طبعا هر بیماری که باعث:
برای دوره های طولانی شود، می تواند تعادل الکترولیت بدن را به هم بزند و فرد را در معرض خطر کم آبی قرار دهد. زنان باردار نیز به خاطر دوره های تهوع و استفراغ مداوم در معرض این خطر هستند.
عدم تعادل الکترولیت یک نگرانی عمده برای بیماران مبتلا به آسیب های کلیه است. کاهش عملکرد کلیه همراه با عدم تعادل آب و الکترولیت تعریف می شود.
بیماران مبتلا به دیابت بی مزه نشانه های عدم تعادل آب و الکترولیت را تجربه می کنند. عوارض بیمار شامل، بی آبی و عدم تعادل الکترولیت ها است.
ناشی از کم آبی بدن و عدم تعادل الکترولیت ها رخ می دهد.