وی افزود: تحقیقات محدودی در مورد تاثیر شیفت های طولانی بر روی پرستاران و کیفیت مراقبت آنها از بیماران وجود دارد.
عزتی در همین زمینه ادامه داد: اولین مطالعه در این زمینه بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ انجام گرفته که اثر طول شیفت ها بر میزان فرسودگی شغلی با رضایت شغلی و ترک شغل پرستاران، ارتباط دارد.
وی افزود: فرسودگی شغلی و ترک شغل پرستاران و مراقت کمتر از بیماران در شیفت های بالای ۱۲ ساعت نسبت بیشتری را نشان می دهد.
عزتی اظهار داشت: بیماران در بیمارستان با پرستارانی که کار طولانی تر داشتند ارتباط خوبی برقرار نکرده است و کنترل درد به خوبی صورت نگرفته و اغلب یا گاهی اوقات هنگام کمک خواستن تعلل شده است . در مجموع نتایج نشان داده است که رضایت بیماران با افزایش طول شیفت کاهش یافته است و فرسودگی شغلی پرستاران و نارضایتی آنها و ترک شغل با شیفت های طولانی مدت افزایش یافته است.
معاون فنی، آموزشی و پژوهشی سازمان نظام پرستاری کشور ادامه داد: از طرفی یافته های ما در بدنه ی در حال رشد تحقیقات پرستاری نشان داد که کاهش طول شیفت به ایمنی بیمار کمک می کند. در سال ۲۰۱۱ واقعه هشدار از سوی کمیسیون مشترک برای بیمارستان های ایالاتی متحده صادر شد و تلاش شد بر خطرات ناشی از خستگی کارکنان نظارت شود چرا که مرگ یا آسیب های جدی در نظام بهداشت و درمان را نشان می دهد. کمیسیون مشترک بر اقدامات مبتنی بر شواهد از جمله ارزیابی ساعات شیفت و خطر خستگی پرستاران تاکید شد.
وی در پایان افزود: جای بسی تاسف است که با ۴۰ هزار پرستار بیکار در ایران ، پرستاران در بیمارستان ها باید اضافه کاری اجباری و شیفت های طولانی مدت را تجربه کنند که در نهایت نارضایتی پرستار و بیمار را در بدنه نظام سلامت به این صورت به دنبال دارد.
